De Nederlandse versie staat onder de Engelse versie

The Magic of Arrival
Welcome to French Polynesia, where the local greeting is “Ia ora na!” greets you when you arrive. This friendly sound reverberates through the tropical air, surrounded by people with warm brown skin. Their expressive faces and thick, dark hair, often decorated with colourful flowers, tell stories of a rich cultural heritage.

Local Charm and Traditions
French Polynesia is not only a visual feast but also a place full of centuries-old traditions. The tattoos that adorn the inhabitants’ skin are personal works of art and symbols of their culture. Each design tells a story, a living piece of heritage proudly worn by the people here. While we enjoyed these first impressions, we knew many more adventures awaited us. Our next goal was to explore Fakarava, the largest atoll in the Tuamotu Archipelago.

An Adventurous Start in Fakarava

Expectations and Reality
We dreamed of serene lagoons and calm, sheltered waters when we imagined Fakarava, an atoll in the Tuamotu Archipelago. We expected a paradise for snorkelers and divers, where the crystal clear water would invite us to explore the underwater world. However, reality turned out to be an unexpected adventure. But nothing could prepare us for what was to come.

The Unexpected Storm
We entered the northern passage of Fakarava. The scene changed utterly. There was no serene peace. A ferocious storm broke out—completely unexpected. Rain pelted down like sledgehammers, and the wind howled like fury, completely unpredicted by even the most advanced weather models. The VHF radio overwhelmed us with panicked voices from other boat owners at the anchorage. Warnings flew back and forth about dragging anchors and boats getting too close together.

Chaos at the Anchorage
Chaos. The anchorage area was a jumble. Who was new? Who tried desperately to re-anchor? Who was looking for a safe exit? From our position, we couldn’t see anything clearly.

Amid the pouring rain and the violent waves, we felt the piercing gazes of the boat owners around us as we lowered our anchor. In such moments, you only hope for one thing: that your anchor will immediately grab hold and keep you safely at a distance from the other boats. Unfortunately, our anchor kept dragging along the bottom without finding any grip. We drifted dangerously close to a reef and another boat, forcing us to raise anchor quickly. The rain became so intense that we could barely see our hands. We decided to leave this beautiful but cramped place and look for another safer location. The relief from the other boat owners was almost palpable when they saw us sailing away.

“‘Can you hear me?’ I shouted to Jeroen at the front of the anchor. The storm roared so loudly that the wind swallowed up his answer. Communication was impossible. We couldn’t see the coral pillars or the small fenders, those other boat owners attached to their anchor chains; the only sensible thing to do was to sail back into the channel and hope that the storm would pass quickly. The wind increased waves crashing against the boat every three seconds, ferociously. Staying inside the boat was not an option, while Jesper didn’t dare go outside.

Search for Safety
Once at a safe distance between two coral rocks, I navigated the channel so that the waves came more diagonally from the front instead of to the side, giving Melissa a feeling of security. The wind was howling at 35 knots, with gusts above 40 knots. This was no innocent tropical rainstorm. Chilled to the bone, I stood shivering from the cold behind the wheel as the storm continued unabated. The rain finally stopped after what seemed like an eternity. Six long hours of incessant clanging. But the wind? It continued to rage above 30 knots. We were not out of the danger zone yet. Still, we returned to the anchorage, determined to find a more spacious and safer spot. Finally, we found a spot in deeper water, where we dropped our anchor at 19 meters and let out 80 meters of anchor chain. The anchor held! We finally lay still. Relieved and exhausted, we breathed, after which I first took a hot shower and put on dry clothes. We enjoyed a well-deserved anchor beer.

Welcome by friends
We saw Ralph from Lille Venn arrive with a broad smile. “Did you have fun out there?” he asked, grinning. He was with Fritz, and we chatted relaxed. It was very nice to see each other again. Lille Venn had planned to sail to South Fakarava today, but they postponed their plans until tomorrow due to bad weather. They asked us to sail with them, but we were exhausted and longed for some rest in North Fakarava, where shops and cosy restaurants beckoned us. After this tumultuous day we deserved a night out.

From Storm to Silence

The morning after the Storm
That night, the wind howled around the boat, occasionally accompanied by a tropical rain shower. The power of the elements made sleep impossible. The waves turned ‘My Motu’ into a toy ball, bouncing up and down on the choppy water. But when we looked outside the next morning, somewhat tired from the bad night, it was as if we had ended up on another continent. The sky was clear blue, the sun shone brightly, and the water was much calmer. The storm? A distant memory. As if it had never happened. This was precisely the idyllic image we had imagined of an atoll in the middle of the Pacific Ocean.

Moving to a Quieter Anchorage
We lowered the dinghy and watched as the other boats around us pulled up anchor to sail south. Ralph and Fritz stopped by to say goodbye and told us that the place where they were anchored was quieter. With more rain and wind on the way, Ralph and Fritz recommended we move to their quieter anchorage. We decided to follow their advice. An hour later, we were at a nicer and quieter anchorage. Finally, we could relax and enjoy the tranquil beauty of Fakarava.

Discovery of North Fakarava

A World to Explore
After three days on the boat, we all wanted to stretch our legs on land. North Fakarava had a lot to offer: walks to the Topaka lighthouse, a charming shop with local art, pearl farms, local restaurants, and resorts with their beautiful beach bungalows. There were even quads, scooters and electric bicycles for rent. We were looking forward to exploring the local culture and sights.

Visit to the Topaka Lighthouse
It was a nice walk to the Topaka Lighthouse, a remarkable and historic landmark. Built in 1957 under the leadership of Mrs Taui Degage, a rarity for that time, this lighthouse is distinguished by its unique architecture and materials. At 14 meters high, it is made of lime, stones, and coral, reflecting the building traditions of the islands.

The Phare de Topaka, with its ten terraces, is a striking mix of an Egyptian pyramid and a futuristic structure. It is an iconic landmark on the atoll. Originally, the lighthouse served as a beacon for fishermen and pleasure boats, who used it day and night to navigate safely along the waters of Fakarava. In the past, a fire was lit at the top as a signal for boats and to communicate with nearby atolls.

Surrounded by swaying coconut palms, the lighthouse is visible from almost any point in Fakarava’s northern anchorage. Despite its historical and cultural value, the lighthouse is no longer in use today, as more modern navigational aids have taken over its function. Now, it is in the airport’s protection zone, making its future uncertain, with plans to possibly demolish the building.

An Evening at the Hirinaki Lounge

Pampering after the Storm
Later that evening, the Hirinaki Lounge looked very inviting, and we were all looking forward to a fun night out. The food was truly delicious. We enjoyed the culinary delights, the fun with the five of us, and the excellent wine. It was a very successful evening that made us completely forget the storm of the previous days. As we laughed and shared stories, we felt our bond grow stronger. The adventure had brought us closer together.

The Magic of the Pearl

Discovery at the Hivaraki Pearl Farm
Melissa and Jesper discovered that you can participate in a unique lottery at the Hivaraki Pearl Farm. After an extensive explanation about the art of pearl cultivation, we were given the opportunity to choose an oyster ourselves. You could keep the pearl inside and have it made into a necklace or bracelet. In addition, you could taste the “Korori”, the pearly adductor muscle of the oyster, with a hint of lemon. Jesper, Melissa and I went to the lottery full of enthusiasm.

The Journey of the Pearl
Pearl cultivation in Fakarava is possible thanks to the spacious and nutrient-rich lagoon. Creating a pearl begins with collecting Polynesian blacklip oysters from the lagoon, especially on the west side, where plankton attracts them. Nets are installed on the surface of the sea, and after four to six months, the oysters are collected and brought to the farm. There, they grow for another two years before they are ready for the next step.

The oysters undergo a delicate artificial fertilisation procedure at maturity according to a Japanese technique. This involves placing a tiny ball made from the thick shells of other molluscs in the oyster. This delicate procedure requires patience and precision. After this procedure, the oysters are returned to the water to form pearls, which takes another two years. Only half of the oysters will successfully create a pearl. Oysters that produce the most beautiful pearls are given the opportunity to grow again for two years before the next harvest.

Management and Harvest
Daniel and his team currently manage around two thousand oysters in their pearl farm. Harvest days are magical moments, the result of years of patience and dedication. The Polynesian black-lipped oyster is unique and rare for its ability to produce pearls in various shapes and colours. They can create round, oval or baroque pearls, with colour shades from silver to vibrant cherry red, peacock blue, green and grey, and mystical black as the ultimate showpiece. Unlike other pearl cultures, which usually produce single-coloured, round pearls, the end result here is entirely in the hands of nature.

The Perfect Pearl
Only about one percent of the harvest is made up of perfect pearls, which are carefully selected in the workshop for imperfections. Discovering a perfect pearl is an exciting moment for Daniel and his team, often celebrated before it is finally sold. This unpredictable treasure hunt and the natural beauty of the pearls make pearl cultivation on Fakarava a unique and fulfilling experience.

Our Own Pearl Treasures
Melissa chose an oyster first. The draw went surprisingly smoothly. However, the first oyster turned out to be diseased and contained a large, strange ball. In the second oyster, she found an elongated, small pearl, and on the third attempt, Melissa successfully found a beautiful silver pearl. She was allowed to keep both pearls. I found a beautiful blue-grey pearl in my oyster, and Jesper also discovered a beautiful silver pearl. We tasted the “Korori” and were surprised by the firm structure and the surprisingly tasty taste. Our finds were made into necklaces and bracelets and proudly returned to the boat.

On Underwater Adventure in South Fakarava

Diving at the ‘Wall of Sharks’
After our experience at the pearl farm, we focused on the next adventure: snorkelling and diving. South Fakarava is known for its spectacular diving sites, especially the famous “Wall of Sharks”. This dive site attracts divers worldwide because of the impressive number of sharks that can be seen here.

A sailing trip through the Atoll
To reach the south of Fakarava, we had to travel 30 nautical miles within the atoll. During our sail, we kept a close eye on the horizon for coral rocks, known as “bommies,” that could block our route. After six hours of concentrated sailing, we reached our goal and were finally able to drop our anchor.

Discovery of the South Pass

Exploration in the Morning
Early in the morning, Jeroen and I got up to explore the Zuidpass, curious about the snorkeling opportunities and the condition of the water. On our first dive, we immediately saw several sharks in the depths and numerous schools of fish surrounding us. We wanted to share this experience, so we brought in Rajesh, Melissa, and Jesper. Together, we snorkelled through the pass several times, encountering more and more sharks.

From Snorkeling to Diving
Inspired by the underwater world, Jesper, Jeroen, and I decided we also wanted to dive. Although seeing the sharks from above was impressive, we wanted to experience them up close. The next day, we joined Marcus, an American from SV Faith, for a dip in the pass.

A Spectacle of Sharks

Underwater experience
Within minutes of diving, we were surrounded by an impressive display of sharks. In addition to the numerous grey reef sharks, whitetip and blacktip reef sharks also swam around us. They moved in an almost trance-like state, calm and silent against the current. Unlike our previous experiences with curious sharks on Isla de Providencia, the sharks here were remarkably calm and showed little interest in the divers. Some even relaxed on the seabed as the current moved the water through their gills.

A Unique Gathering
It was a fascinating sight to see so many sharks at the same time, a spectacle that is due to the special location of the South Pass. This passage is a crucial mating and spawning site for several fish species. Every year, around the full moon in the month of June, around 20,000 groupers gather in Fakarava Atoll for their spawning season. They flock to the southern passage that connects the lagoon to the open ocean. During this natural phenomenon, the female groupers release millions of eggs, while the males release clouds of sperm for successful fertilization.

Spawning time of the Groupers
Spawning season is essential for maintaining grouper populations. This also attracts a variety of marine predators and scavengers. Sharks, barracudas and other predatory fish often congregate in large numbers to take advantage of the plentiful food available during the spawning season. During this period, the sharks can feed on the large fish populations, which helps them survive in this dynamic and rich environment.

The days in South Fakarava gave us an unprecedented glimpse of the natural world beneath the surface. The harmony and dynamism of marine life here remind us of nature’s balance and the wonders it continues to show us. Looking back on our adventures, from the peaceful snorkelling to the diving experiences, we realized how privileged we are to experience such magical moments in this remote corner of the world.

Our next adventure takes us to Tahanea Atoll. After a night at sea, we reached the calm passage. Once we arrived, we started our search for Manta Rays and fascinating octopuses. You can read all about this in our next blog.

Welkome in Frans-Polynesië

De Magie van Aankomst
Welkom in Frans-Polynesië, waar de lokale begroeting “Ia ora na!” je verwelkomt als je aankomt. Deze vriendelijke klank weerkaatst door de tropische lucht, omringd door mensen met een warme, bruin getinte huid. Hun expressieve gezichten en dik, donker haar, vaak versierd met kleurrijke bloemen, vertellen verhalen van een rijk cultureel erfgoed.

Lokale Charme en Tradities
Frans-Polynesië is niet alleen een visueel feest, maar ook een plek vol eeuwenoude tradities. De tatoeages die de huid van de inwoners sieren, zijn persoonlijke kunstwerken en symbolen van hun cultuur. Elk ontwerp vertelt een verhaal, een levend stukje erfgoed dat trots wordt gedragen door de mensen hier.

Terwijl we genoten van deze eerste indrukken, wisten we dat er nog veel meer avonturen op ons wachtten. Ons volgende doel was het verkennen van Fakarava, het grootste atol van de Tuamotu-archipel.

Een Avontuurlijke Start in Fakarava

Verwachtingen en Werkelijkheid
Toen we ons Fakarava voorstelden, een atol in de Tuamotu-archipel, droomden we van serene lagunes en rustige, beschutte wateren. We verwachtten een paradijs voor snorkelaars en duikers, waar het kristalheldere water ons zou uitnodigen om de onderwaterwereld te verkennen. De werkelijkheid bleek echter een onverwacht avontuur te zijn.  Maar niets kon ons voorbereiden op wat er zou komen.

De Onverwachte Storm
We voeren de noordelijke doorgang van Fakarava binnen. Het tafereel veranderde volledig. Geen serene rust. Een woeste storm barstte los. Volkomen onverwacht. Regen kletterde als mokerhamers naar beneden en de wind huilde als een furie, totaal onvoorspeld door zelfs de meest geavanceerde weermodellen. De VHF-radio overrompelde ons met paniekerige stemmen van andere booteigenaren op de ankerplaats. Waarschuwingen vlogen heen en weer over slepende ankers en boten die te dicht bij elkaar kwamen. 

Chaos op de Ankerplaats
Chaos. Het ankergebied was een wirwar. Wie was er nieuw? Wie probeerde wanhopig opnieuw te ankeren? Wie zocht naar een veilige uitgang? Vanuit onze positie konden we niets duidelijk zien.

Te midden van de stromende regen en de heftige golfslag voelden we de priemende blikken van de booteigenaren rondom ons heen toen we ons anker lieten zakken. In zulke momenten hoop je maar één ding: dat je anker onmiddellijk vastgrijpt en je veilig op afstand houdt van de andere boten. Helaas bleef ons anker over de bodem slepen, zonder grip te vinden. We dreven gevaarlijk dicht naar een rif en een andere boot, waardoor we het anker snel moesten ophalen. De regen werd zó intens dat we nauwelijks een hand voor ogen konden zien. We besloten deze mooie maar krappe plek te verlaten en op zoek te gaan naar een andere, veiliger locatie. De opluchting was bijna voelbaar van de andere booteigenaren toen ze zagen dat we wegvoeren.

“‘Kun je me horen?’ schreeuwde ik naar Jeroen voor op de punt bij het anker. De storm bulderde zo hard dat zijn antwoord werd verzwolgen door de wind. Communicatie was onmogelijk. We konden de koraalpilaren of de kleine stootwillen, die andere booteigenaren aan hun ankerketting vast hebben gemaakt, niet meer zien. Het enige verstandige was om terug de vaargeul in te varen en te hopen dat de bui snel zou overtrekken. De wind zwol aan. De golven veranderden: van lange, rustige deiningen naar korte, woeste golven. Ze beukten elke drie seconden tegen de boot. Woest. Meedogenloos. Binnen in de boot blijven was geen optie voor Melissa, terwijl Jesper juist niet naar buiten durfde. Beiden voelden zich ongemakkelijk in deze razende storm.

Zoeken naar Veiligheid
Eenmaal op een veilige afstand tussen twee koraalrotsen, besloot ik om de vaargeul zo te varen dat de golven meer schuin van voren kwamen in plaats van opzij, wat Melissa een gevoel van veiligheid gaf. De wind gierde met snelheden van 35 knopen, met uitschieters boven de 40 knopen. Dit was geen onschuldige tropische regenbui. Verkleumd tot op het bot stond ik te rillen van de kou achter het stuur, terwijl de storm onverminderd voortduurde. De regen hield eindelijk op, na wat een eeuwigheid leek. Zes lange uren van onophoudelijk kletteren. Maar de wind? Die bleef razen, boven de 30 knopen. We waren nog niet uit de gevarenzone. Toch keerden we terug naar de ankerplek, vastbesloten een ruimere en veiligere plek te vinden. Eindelijk vonden we een plek in dieper water, waar we ons anker lieten zakken op 19 meter diepte en 80 meter ankerketting uitlieten. Het anker hield vast! We lagen eindelijk stil. Opgelucht en uitgeput haalden we adem, waarna ik eerst een warme douche nam en droge kleren aantrok. We genoten van een welverdiend ankerbiertje.

Welkom door vrienden
We zagen Ralph van Lille Venn met een brede lach op zijn gezicht aankomen. “Did you have fun out there?” vroeg hij grijnzend. Hij was samen met Fritz, en we praatten ontspannen bij. Het was erg leuk om elkaar weer te zien. Lille Venn was van plan om vandaag naar Zuid Fakarava te zeilen, maar door het slechte weer hadden ze hun plannen uitgesteld tot morgen. Ze vroegen ons om mee te zeilen, maar wij waren uitgeput en verlangden naar rust in Noord Fakarava, waar winkeltjes en gezellige restaurantjes ons lonkten. Na deze tumultueuze dag hadden we een avondje uit wel verdiend.

Van Storm naar Stilte

Ochtend na de Storm
Die nacht huilde de wind om de boot, af en toe vergezeld door een tropische regenbui. De kracht van de elementen maakte slapen onmogelijk. De golven maakten van ‘My Motu’ een speelbal, die op en neer stuiterde op de woelige water. Maar toen we de volgende ochtend, enigszins brak van de slechte nacht, naar buiten keken, was het alsof we in een ander werelddeel waren beland. De lucht was strak blauw, de zon straalde fel, en het water was een stuk kalmer. De storm? Een verre herinnering. Alsof hij nooit had plaatsgevonden. Dit was precies het idyllische beeld dat we ons hadden voorgesteld van een atol midden in de Stille Oceaan.

Verhuizen naar een Rustigere Ankerplaats
We lieten de dinghy zakken en keken toe hoe de andere boten om ons heen hun anker optrokken om naar het zuiden te zeilen. Ralph en Fritz kwamen nog even langs om afscheid te nemen en vertelden ons dat de plek waar zij voor anker lagen, rustiger was. Met meer regen en wind op komst, raadden Ralph en Fritz ons aan naar hun rustigere ankerplaats te verhuizen. We besloten hun advies op te volgen. Een uur later lagen we op een mooiere en rustigere ankerplaats. Eindelijk konden we ontspannen en genieten van de rustige schoonheid van Fakarava.

Ontdekking van Noord-Fakarava

Een Wereld om te Verkennen
Na drie dagen op de boot te hebben gezeten, wilden we allemaal graag even de benen strekken aan land. Noord-Fakarava had van alles te bieden: wandelingen naar de Topaka-vuurtoren, een charmant winkeltje met lokale kunst, parelkwekerijen, lokale restaurantjes, en resorts met hun mooie strandbungalows. Er waren zelfs quads, scooters en elektrische fietsen te huur. We keken ernaar uit om de lokale cultuur en bezienswaardigheden te ontdekken.

Bezoek aan de Topaka Vuurtoren
Het was een leuke wandeling naar de Topaka-vuurtoren, een opmerkelijk en historisch monument. Gebouwd in 1957 onder leiding van mevrouw Taui Degage, een zeldzaamheid voor die tijd, onderscheidt deze vuurtoren zich door zijn unieke architectuur en materialen. Met een hoogte van 14 meter is hij gemaakt van kalk, stenen en koraal, wat de bouwtradities van de eilanden weerspiegelt.

De Phare de Topaka, met zijn tien terrassen, is een opvallende mix van een Egyptische piramide en een futuristische structuur. Het is een iconisch herkenningspunt op het atol. Oorspronkelijk diende de vuurtoren als baken voor vissers en plezierboten, die het dag en nacht gebruikten om veilig te navigeren langs de wateren van Fakarava. Vroeger werd een vuur bovenin ontstoken als signaal voor boten en om te communiceren met nabijgelegen atollen.

Omgeven door wuivende kokospalmen, is de vuurtoren zichtbaar vanaf vrijwel elk punt in de noordelijke ankerplaats van Fakarava. Ondanks zijn historische en culturele waarde is de vuurtoren tegenwoordig niet meer in gebruik, omdat modernere navigatiemiddelen zijn functie hebben overgenomen. Nu bevindt hij zich in de beschermingszone van de luchthaven, wat zijn toekomst onzeker maakt, met plannen om het gebouw mogelijk te slopen.

Een Avond in de Hirinaki Lounge

Verwennerij na de Storm
Later die avond zag de Hirinaki Lounge er zeer uitnodigend uit, en we hadden allemaal zin in een gezellige avond uit. Het eten was werkelijk heerlijk. We genoten van de culinaire hoogstandjes, de gezelligheid met zijn vijven, en de uitstekende wijn. Het was een zeer geslaagde avond die ons de storm van de vorige dagen volledig deed vergeten. Terwijl we lachten en verhalen deelden, voelden we de band tussen ons sterker worden. Het avontuur had ons dichter bij elkaar gebracht.

De Magie van de Parel

Ontdekking bij de Hivaraki Parelboerderij
Melissa en Jesper ontdekten dat je bij de Hivaraki parelkwekerij kunt deelnemen aan een unieke loterij. Na een uitgebreide uitleg over de kunst van de parelteelt, kregen we de kans om zelf een oester uit te kiezen. De parel die erin zat, mocht je houden en laten verwerken tot een ketting of armband. Daarnaast kon je de “Korori”, de parelmoeren adductorspier van de oester, proeven met een vleugje citroen. Vol enthousiasme gingen Jesper, Melissa en ik naar de loterij.

De Reis van de Parel
Parelteelt in Fakarava is mogelijk dankzij de ruime en voedselrijke lagune. De reis van het creëren van een parel begint met het verzamelen van Polynesische zwartlip-oesters uit de lagune, vooral aan de westkant waar plankton deze oesters aantrekt. Netten worden aan de oppervlakte van de zee geïnstalleerd en na vier tot zes maanden worden de oesters verzameld en naar de boerderij gebracht. Daar groeien ze nog twee jaar voordat ze klaar zijn voor de volgende stap.

Bij volwassenheid ondergaan de oesters een delicate procedure van kunstmatige bevruchting, volgens een Japanse techniek. Hierbij wordt een klein balletje, gemaakt van de dikke schelpen van andere weekdieren, in de oester geplaatst. Deze delicate procedure vereist geduld en precisie. Na deze ingreep worden de oesters opnieuw in het water teruggeplaatst om parels te vormen, wat nog eens twee jaar duurt. Slechts de helft van de oesters zal succesvol een parel vormen. Oesters die de mooiste parels produceren, krijgen de kans om opnieuw twee jaar te groeien voor een volgende oogst.

Beheer en Oogst
Daniel en zijn team beheren momenteel zo’n tweeduizend oesters in hun parelkwekerij. Oogstdagen zijn magische momenten, het resultaat van jaren van geduld en toewijding. De Polynesische zwartlip-oester is uniek en zeldzaam vanwege haar vermogen om parels te produceren in een scala aan vormen en kleuren. Ze kunnen ronde, ovale of barokparels creëren, met kleurschakeringen van zilver tot levendig kersenrood, pauwblauw, groen en grijs, en mystiek zwart als ultieme pronkstuk. In tegenstelling tot andere parelculturen, die meestal eenkleurige, ronde parels opleveren, ligt het eindresultaat hier volledig in de handen van de natuur.

De Perfecte Parel
De perfecte parels, die slechts ongeveer één procent van de oogst uitmaken, worden zorgvuldig geselecteerd op imperfecties in de werkplaats. Het ontdekken van een perfecte parel is voor Daniel en zijn team een spannend moment dat vaak gevierd wordt voordat deze uiteindelijk wordt verkocht. Deze onvoorspelbare schattenjacht en de natuurlijke schoonheid van de parels maken parelcultivatie op Fakarava tot een unieke en vervullende ervaring.

Onze Eigen Parelschatten
Melissa koos als eerste een oester uit. De loting verliep verrassend soepel. De eerste oester bleek echter ziek te zijn en bevatte een grote, vreemde bal. In de tweede oester vond ze een langwerpige, kleine parel, en bij de derde poging had Melissa succes met het vinden van een mooie zilveren parel. Ze mocht beide parels houden. In mijn oester vond ik een mooie blauwgrijze parel, en Jesper ontdekte ook een prachtige zilveren parel. We proefden de “Korori” en waren verrast door de stevige structuur en de smaak, die verrassend lekker was. We hebben onze vondsten laten verwerken tot kettingen en armbanden en keerden trots terug naar de boot.

Op Onderwateravontuur in Zuid-Fakarava

Duiken bij de ‘Wall of Sharks’
Na onze ervaring bij de parelkwekerij, richtten we onze aandacht op de volgende avontuur: snorkelen en duiken. Zuid-Fakarava staat bekend om zijn spectaculaire duiklocaties, vooral de beroemde “Wall of Sharks”. Deze duikplek trekt duikers van over de hele wereld aan vanwege de indrukwekkende hoeveelheid haaien die hier te zien zijn.

Zeiltocht door de Atol
Om het zuiden van Fakarava te bereiken, moesten we 30 nautische mijlen binnen de atol afleggen. Tijdens onze zeiltocht hielden we nauwlettend de horizon in de gaten voor koraalrotsen, bekend als “bommies,” die onze route konden blokkeren. Na zes uren van geconcentreerd zeilen bereikten we ons doel en konden we eindelijk ons anker laten zakken.

Ontdekking van de Zuidpass

Verkenning in de Ochtend
Vroeg in de ochtend stonden Jeroen en ik op om de Zuidpass te verkennen, nieuwsgierig naar de mogelijkheden om te snorkelen en de conditie van het water. Bij onze eerste duik zagen we meteen verschillende haaien in de diepte en talrijke scholen vissen die ons omringden. Deze ervaring wilden we graag delen, dus haalden we Rajesh, Melissa en Jesper erbij. Samen snorkelden we meerdere keren door de pass, waarbij we steeds meer haaien tegenkwamen.

Van Snorkelen naar Duiken
Geïnspireerd door de onderwaterwereld, besloten Jesper, Jeroen en ik dat we ook wilden duiken. Hoewel het indrukwekkend was om de haaien van bovenaf te zien, wilden we ze van dichterbij ervaren. De volgende dag sloten we ons aan bij Marcus, een Amerikaan van de SV Faith, voor een duik in de pass.

Een Schouwspel van Haaien

Onderwaterervaring
Binnen enkele minuten na het duiken werden we omringd door een indrukwekkend spektakel van haaien. Naast de talrijke grijze rifhaaien zwommen er ook witpuntrifhaaien en zwartpuntrifhaaien om ons heen. Ze bewogen zich in een bijna trance-achtige staat, kalm en stil tegen de stroom in. In tegenstelling tot onze eerdere ervaringen met nieuwsgierige haaien op Isla de Providencia, waren de haaien hier opmerkelijk rustig en toonden ze weinig interesse in de duikers. Sommige lagen zelfs ontspannen op de zeebodem, terwijl de stroming het water door hun kieuwen bewoog.

Een Unieke Samenkomst
Het was een fascinerend gezicht om zoveel haaien tegelijk te zien, een spektakel dat te danken is aan de bijzondere ligging van de Zuidpass. Deze doorgang fungeert als een cruciale parings- en paaiplaats voor verschillende vissoorten. Elk jaar verzamelen zich zo’n 20.000 groupers in het Fakarava-atol voor hun paaitijd. Ze trekken massaal naar de zuidelijke doorgang die de lagune met de open oceaan verbindt. Tijdens dit natuurlijke fenomeen laten de vrouwelijke groupers miljoenen eieren los, terwijl de mannetjes wolken sperma verspreiden voor een succesvolle bevruchting.

Paaitijd van de Groupers
De paaitijd is van essentieel belang voor het behoud van de grouper-populaties. Dit trekt ook een verscheidenheid aan mariene roofdieren en aaseters aan. Haaien, barracuda’s en andere roofvissen komen vaak in grote aantallen samen om te profiteren van het overvloedige voedsel dat tijdens het paaiseizoen beschikbaar is. Gedurende deze periode kunnen de haaien zich tegoed doen aan de grote vispopulaties, wat hen helpt te overleven in deze dynamische en rijke omgeving.

De dagen in Zuid-Fakarava boden ons een ongekende blik op de natuurlijke wereld onder de oppervlakte. De harmonie en dynamiek van het mariene leven hier zijn een herinnering aan de balans van de natuur en de wonderen die zij ons blijft tonen. Terugkijkend op onze avonturen, van het rustige snorkelen tot de duikervaringen, beseften we hoe bevoorrecht we zijn om zulke magische momenten te beleven in deze afgelegen uithoek van de wereld.

Ons volgende avontuur voert ons naar het atol Tahanea. Na een nacht op zee bereikten we de kalme doorgang. Eenmaal aangekomen, begonnen we aan onze zoektocht naar de Manta Ray’s en de fascinerende octopussen. Hierover lees je alles in onze volgende blog.