Nederlandse versie staat onder de Engelse versie.

Bahamas, we’re coming! Today is the day we depart for our five-day crossing from Marigot Bay, Saint Martin to Matthew Town on Inagua Island in the Bahamas. And I can tell you, the excitement is sensible! The whole boat is buzzing with last-minute phone calls and the frantic tapping of smartphones as everyone sends their final messages before we embark on our adventure. It’s like we’re saying goodbye at Schiphol again. But before we get to this moment, a lot has happened in the past five days. Our journey started in Montserrat and then took us to Saint Maarten where we had a list of jobs. From repairing our fridge/freezer to getting our scuba tanks certified, making boat decals and doing loads of errands, we had our hands full. Sailing just the three of us feels good again, but let’s face it, it’s just not the same without those lively conversations over the VHF radio. We may have extra time, but without the camaraderie of our buddy boat it’s a bit lonely out here at sea. As much as we love to read, write and dabble in video editing programs, we just can’t find the peace to do so on this 94-nautical mile sail to St Maarten. Maybe it’s because our excitement for our next adventure is too big, or maybe it’s just because the journey is too short. But hey, at least we have each other and our trusty fishing rod to keep us company. While chatting about our experiences of the past few months and about our plans for the future and dreaming of the new adventures to come, the rod starts spinning like crazy! Jeroen, as a pro-fisherman that he has become in the meantime, takes action and goes into battle with the fish.

Meanwhile, Rajesh and I take the speed out of the boat by hauling in the jib, eagerly awaiting what kind of catch Jeroen will pull up and, as always, Rajesh has the rest of the fishing gear ready, just in case we can kill the fish. Turns out it’s a barracuda and unfortunately, a total of three barracudas bite during this journey. So, after removing the hook we throw the barracudas back into the sea as it is not safe to eat the barracudas above Guadeloupe due to the risk of ciguatera poisoning. A little disappointed we reel in the fishing rod and sit down to enjoy a plate of spaghetti Aglio e Olio. It may not be the catch of the day, but it’s still a delicious meal that we eat in good company. Sailing through the night under a blanket of stars, suddenly our autopilot started making a strange and loud noise. Meanwhile, we know that unusual noises from our equipment usually mean trouble, but Jeroen, the optimist that he is, went down to inspect the problem. He expects them to be worn sprockets, which he has in stock, but prefers to wait until we get to Saint Maarten to replace them. While we kept watch, surrounded by the twinkling stars above us and keeping a close eye on the freighters around us, we tried to spare our autopilot a bit by steering the boat by hand every now and then. Because, that sound was deafening, and we just knew it couldn’t be good. We did not encounter any other sailing boats, which continues to amaze us. Does everyone only sail during the day and are they looking for an anchorage for the night? In a quiet moment, I caught a glimpse of a shooting star and made a wish. It brought a big smile to my face and reminded me of the magic of being on the water.

We arrived in Marigot Bay early in the morning and after anchoring safely we were able to catch a few more hours of rest before the sun came up. Today was Sunday and after we checked in, Jeroen and Rajesh went to work to repair the autopilot. They were indeed worn sprockets, for which we have spare parts. Oh guys, breathe in and out, because the next few days are going to be busy! We have a tight schedule ahead of us and it will take all our common sense, patience and a little bit of luck to make all our wishes come true. First we set off early with our trusty dinghy to the Dutch side to collect our packages: three books full of maps of the Bahamas. It’s a wealth of information and we can’t wait to dig into it! Then we look for someone who can print boat stickers for us. After asking around we are referred to Imagen Graphics, only to find out that we can only get there by car. We note the address and move on to the next item on our list. Our next stop is Budget Marina and Island Water World looking for spare parts for our autopilot. Unfortunately, they don’t stock autopilot parts, but we do come across a separate freezer that catches our eye. We note the dimensions and make plans to install it on the boat. Since our confidence in our current freezer has decreased after multiple failures and the loss of several frozen meals. When we return to the boat, we’ve loaded our dinghy with all kinds of things that weren’t on our list: new crockery with rubber rings on the bottoms so they don’t slip, extra fans, rubbers for our skylights, flags of countries we’re going to and much more! If we want to buy that freezer and also want to give all the groceries a place, the only solution is to reorganize our storage areas. That evening we fill the dinghy with old items that we decide to get rid of and decide to donate our second life raft to a couple of cruisers with two young children and watch as they dinghy away smiling and proud. Well folks, the adventure never ends on this boat! Just when we thought things were going well, we got a text message from the mechanic of our fridge/freezer that he is cancelling the appointment and we haven’t heard from him since. Frustration sets in and we begin our search for a solution. Then I got an idea: why not ask Facebook if someone can help us? To our surprise, we received a quick response and found someone willing to lend a hand! The catch? That we can leave three days later and the fridge / freezer combination will have to be removed from the boat and brought to its workshop. After studying all the weather maps, we agreed with the plan and Jeroen and Rajesh took action by dismantling the device from our kitchen and delivering it to the workshop. The next day we rented a car and hit the road, stopping at several stores on our list. We went to the dive shop for tank certification, Imagen Graphics for our boat decals (my birthday present!), the coffee shop for coffee cups, and the grocery store for groceries. But wait, there’s more! We also decided to buy the separate freezer that we saw at Budget Marina. Jeroen and Rajesh have found a nice place to install it.

With a repaired fridge/freezer and the new freezer on board, we are ready to continue our adventure! Who knows what exciting surprises lie ahead? So far not had a dull moment here on Saint Maarten. The next two days were no exception! We went to the supermarket several times and visited the same shops again to pick up our scuba tanks and boat decals. The boat underwent a complete refurbishment with all groceries and we managed to find a place for everything. Jeroen and Rajesh were installing the new freezer while I continued my project of making curtains for the boat. At the end of the day we were able to collect our fridge / freezer combination, but unfortunately Jeroen came back angry, frustrated and disappointed. The fridge/freezer was not repaired, instead it was even more damaged. We didn’t have much time to think about this, so we decided to put it back and figure out what to do later. On the plus side, our loose freezer is a huge success and we couldn’t be happier with it! To cap off our time on Saint Maarten, we went to see the movie Pathaan, a Bollywood movie that had just been released and was playing on the island for the first time. What a nice end to our time here!

We are all giddy with excitement as we begin our 5-day crossing. As we sail away, we feel the wind in our hair, the sun on our face and the freedom of the sea. It’s a surreal feeling to be alone, depending only on each other and our trusty boat. I’m at the helm, Rajesh and Jeroen trim the sails and make sure everything is in place. We sing sailor songs, laugh and joke and enjoy each other’s company. The first day passes in a blur as we enjoy the beauty of the blue water and the endless horizon. At nightfall, we take turns keeping watch and do not see any other sailing boats besides the cargo ships and cruise boats. We sit at the helm, stare at the stars, enjoy the silence and feel at peace with the world around us. Rajesh is on guard as we sail between the islands of the British Virgin Islands, where our adventure all began seven months ago. As the British Virgin Islands got smaller, the waves got bigger and the wind was blowing at a constant force of 22-25 knots, diagonally from behind. A pleasant course, because the high waves glide smoothly under your boat and you hardly notice the strength of the wind. However, Rajesh noticed that he was starting to feel a bit sick and put a seasickness bandage on. During Jeroen’s watch we even set a speed record, surfing the high waves, of 12.2 knots, although we are not racers, it still feels special. The next morning at 9am everyone was awake and we sat over breakfast chatting about the events of the first night. I ask Jeroen and Rajesh what they feel when they see those high waves coming towards them and I get the following answer from both; “uh, nothing really, it’s just waves!” Well I can do something with that for the blog I laugh. I myself find it really fascinating and sometimes a bit frightening to see when you are at the lowest point of a wave, you look next to you and you see a 3-meter-high dark blue figure coming towards you, so that the boat is gently lifted and we sail on. I wish I had Superman eyes at a time like that and could see through the waves, at all the creatures hiding in the great waves. We sail over more than five kilometres of deep water and on the depth gauge you sometimes see a depth of 30 meters in one go, you just know that there is a group of fish or just a very large fish under your boat! Brrr, it gives me chills. Our bodies and minds are slowly adapting to the rhythm of the sea and we can even read and write again. Our trusty fishing rod was our constant companion and on the second day of our trip we were lucky enough to catch some delicious tuna. It was the perfect size for two delicious meals. As a precaution, I had seasickness bandages behind my ears at the start of our trip and I’m sure they were my lifesaver and I didn’t get sick while cooking inside with those high waves, because I was a bit scared for that.

The next few days are filled with more of the same: sunny skies, constant wind, a course we don’t have to change, waves that eventually become a little less high and the night watches are going well for everyone. We all get enough sleep and feel comfortable with the actions we have to do alone. On the last day, as we see our destination on the horizon, and our hearts are filled with joy and pride, we are welcomed by a group of dolphins next to the boat, who show us their tricks. What a nice welcome! We did it! We sailed to the Bahamas. The longest crossing for us so far: five days of non-stop sailing. Close to Matthew Town I call the harbour and ask permission to anchor. This is approved and the harbour master will arrange for the immigration and customs officers to come to the port to check us in. After anchoring, we give each other another group hug, knowing that this is just the beginning of our adventures together. As they say; “the journey is just as important as the destination”, and we couldn’t have wished for a better trip.

Zeilen naar de Bahama’s

Bahama’s, we komen eraan! Vandaag is de dag dat we vertrekken voor onze 5-daagse oversteek van Marigot Bay, Saint Martin naar Matthew Town op Inagua Island in de Bahama’s. En ik kan je vertellen, de opwinding is voelbaar! De hele boot bruist van last-minute telefoontjes en het verwoede getik van smartphones terwijl iedereen zijn laatste berichten verstuurt voordat we aan ons avontuur beginnen. Het is alsof we weer afscheid nemen op Schiphol. Maar voordat we op dit moment zijn aangekomen, is er de afgelopen vijf dagen veel gebeurd. Onze reis begon in Montserrat en bracht ons vervolgens naar Sint-Maarten, waar we een lijst met klussen hadden. Van het repareren van onze koel-/vriescombinatie tot het laten certificeren van onze duikflessen, het maken van bootstickers en het doen van heel veel boodschappen, we hadden onze handen vol. Alleen met zijn drieën zeilen voelt weer goed, maar laten we eerlijk zijn, het is gewoon niet hetzelfde zonder die levendige gesprekken over de VHF-radio. We hebben misschien extra tijd, maar zonder de kameraadschap van onze buddy boot is het een beetje eenzaam hier op zee. Hoe graag we ook lezen, schrijven en ons verdiepen in videobewerkingsprogramma’s, we kunnen gewoon niet de rust vinden om dat te doen tijdens deze zeiltocht van 94 zeemijl naar Sint-Maarten. Misschien is het omdat onze opwinding voor ons volgende avontuur te groot is, of misschien is het gewoon omdat de reis te kort is. Maar goed, we hebben tenminste elkaar en onze trouwe vishengel om ons gezelschap te houden. Terwijl we gezellig kletsen over onze ervaringen van de afgelopen maanden en over onze toekomstplannen en dromend van de nieuwe avonturen die komen gaan, begint de hengel als een gek te draaien! Jeroen, als pro-visser die hij ondertussen is, komt in actie en gaat de strijd aan met de vis.

Ondertussen halen Rajesh en ik de snelheid uit de boot door de fok in te halen, terwijl we reikhalzend uitkijken naar wat voor vangst Jeroen boven zal halen en zoals altijd heeft Rajesh de rest van het visspullen klaarliggen, voor het geval we de vis kunnen doden. Blijkt dat het een barracuda is en helaas, in totaal bijten er drie barracuda’s tijdens deze tocht. Dus na het verwijderen van de haak gooien we de barracuda’s terug in de zee, omdat het niet veilig is om boven Guadeloupe de barracuda’s te eten vanwege het risico op ciguatera-vergiftiging. Een beetje teleurgesteld halen we de hengel binnen en gaan we zitten om te genieten van een bord spaghetti Aglio e Olio. Het is misschien niet de vangst van de dag, maar het is nog steeds een heerlijke maaltijd die we in goed gezelschap eten. Daar zeilend door de nacht onder een deken van sterren, begon plotseling onze stuurautomaat een vreemd en hard geluid te maken. Ondertussen weten we, dat ongebruikelijke geluiden van onze uitrusting meestal problemen betekenen, maar Jeroen, de optimist die hij is, ging naar beneden om het probleem te inspecteren. Hij verwacht dat het versleten tandwielen zijn, die hij op voorraad heeft, maar liever wacht tot we in Sint-Maarten zijn om ze te vervangen. Terwijl we de wacht hielden, omringd door de twinkelende sterren boven ons en de vrachtschepen om ons heen goed in de gaten houdend, probeerden we onze stuurautomaat een beetje te ontzien door de boot zo nu en dan handmatig te sturen. Want, dat geluid was oorverdovend, en we wisten gewoon dat het niet goed kon zijn. We kwamen geen andere zeilboten tegen, wat ons blijft verbazen. Zeilt iedereen alleen overdag en zoeken ze een ankerplek voor de nacht? Op een rustig moment ving ik een glimp op van een vallende ster en deed ik een wens. Het bracht een grote glimlach op mijn gezicht en herinnerde me aan de magie van op het water zijn.

We kwamen vroeg in de ochtend aan in Marigot Bay en nadat we veilig voor anker waren gegaan, konden we nog een paar uur rust pakken voordat de zon opkwam. Vandaag was het zondag en nadat we ingecheckt waren, gingen Jeroen en Rajesh aan de slag om de automatische piloot te repareren. Het waren inderdaad versleten tandwielen, waarvoor we reserveonderdelen hebben. Oh jongens, adem rustig in en weer uit, want de komende dagen worden druk! We hebben een strak schema voor de boeg en het zal al ons gezonde verstand, geduld en een beetje geluk vergen om al onze wensen te halen. Als eerste gaan we al vroeg op pad met onze trouwe dinghy naar de Nederlandse kant om onze pakjes op te halen: drie boeken vol kaarten van de Bahama’s. Het is een schat aan informatie en we kunnen niet wachten om ons erin te gaan verdiepen! Vervolgens gaan we op zoek naar iemand die bootstickers voor ons kan printen. Na wat rondvragen worden we doorverwezen naar Imagen Graphics, om er vervolgens achter te komen dat we daar alleen met de auto kunnen komen. We noteren het adres en gaan door naar het volgende punt op onze agenda. Onze volgende stop is Budget Marina en Island Water World op zoek naar reserveonderdelen voor onze stuurautomaat. Helaas hebben ze geen stuurautomaat onderdelen op voorraad, maar we komen wel een aparte vriezer tegen die onze aandacht trekt. We noteren de afmetingen en maken plannen om het op de boot te installeren. Aangezien ons vertrouwen in onze huidige vriezer is afgenomen na meerdere storingen en daardoor het verlies van diverse ingevroren maaltijden. Als we terugkeren naar de boot, hebben we onze dinghy volgeladen met allerlei spullen die niet op onze lijst stonden: nieuw serviesgoed met rubberringen aan de bodems zodat ze niet wegglijden, extra ventilatoren, rubbers voor onze dakramen, vlaggetjes van landen waar we nog naar toe willen en nog veel meer! Als we die vriezer willen aanschaffen en ook nog alle boodschappen een plekje willen geven is de enige oplossing om onze opslagruimtes te reorganiseren. Die avond vullen we de bijboot met oude spullen die we besluiten weg te doen en besluiten we ons tweede reddingsvlot te schenken we aan een paar cruisers met twee jonge kinderen en kijken toe terwijl ze glimlachend en vol trots wegvaren. Nou mensen, het avontuur eindigt nooit op deze boot! Net toen we dachten dat het goed ging, kregen we een appje van de monteur van onze koel/vriescombinatie dat hij de afspraak afzegt en sindsdien hebben we niets meer van hem gehoord. De frustratie slaat toe en we beginnen onze zoektocht naar een oplossing. Toen kreeg ik een idee: waarom zou je Facebook niet vragen of iemand ons kan helpen? Tot onze verbazing kregen we snel reactie en vonden we iemand die een handje wilde helpen! Het addertje onder het gras was alleen? Dat we drie dagen later kunnen vertrekken en de koel/vriescombinatie zal van het schip moeten worden gehaald en naar zijn werkplaats moeten worden gebracht. Na bestudering van alle weerkaarten gingen we akkoord met het plan en kwamen Jeroen en Rajesh in actie door het apparaat uit onze keuken te demonteren en af te leveren bij de werkplaats. De volgende dag huurden we een auto en gingen op pad, waarbij we stopten bij verschillende winkels op onze lijst. We gingen naar de duikwinkel voor tankcertificering, Imagen Graphics voor onze bootstickers (mijn verjaardagscadeau!), de koffie winkel voor koffiecups en de supermarkt voor boodschappen. Maar wacht, er is meer! We besloten ook om de losse vriezer te kopen die we bij Budget Marina zagen. Jeroen en Rajesh hebben een mooie plek gevonden om hem te installeren.

Met een gerepareerde koel/vriescombinatie en de nieuwe vriezer aan boord, zijn we klaar om ons avontuur voort te zetten! Wie weet welke spannende verrassingen er in het verschiet liggen? Tot nu toe nog geen saai moment gehad hier op Sint-Maarten. De volgende twee dagen waren geen uitzondering! We zijn meerdere keren naar de supermarkt geweest en hebben dezelfde winkels weer bezocht om onze duikflessen en bootstickers op te halen. De boot onderging een complete herinrichting met alle boodschappen en we hebben voor alles een plekje weten te vinden. Jeroen en Rajesh waren bezig met het installeren van de nieuwe vriezer terwijl ik doorging met mijn project om gordijnen voor de boot te maken. Aan het einde van de dag konden we onze koel/vriescombinatie ophalen, maar helaas kwam Jeroen boos, gefrustreerd en teleurgesteld terug. De koel/vriescombinatie was niet gerepareerd, maar in plaats daarvan was hij zelfs nog meer beschadigd. We hadden niet veel tijd om hier bij stil te staan, dus besloten we het terug te plaatsen en later uit te zoeken wat we gaan doen. Aan de positieve kant, onze losse vriezer is een groot succes en we konden er niet blijer mee zijn! Om onze tijd op Sint-Maarten af te sluiten, gingen we naar de film Pathaan, een Bollywood-film die net was uitgekomen en voor het eerst op het eiland draaide. Wat een leuke afsluiting van onze tijd hier!

We duizelen allemaal van opwinding als we aan onze 5-daagse overtocht beginnen. Terwijl we wegvaren, voelen we de wind in onze haren, de zon op ons gezicht en de vrijheid van de zee. Het is een surrealistisch gevoel om alleen te zijn, alleen afhankelijk van elkaar en onze trouwe boot. Ik staat aan het roer, Rajesh en Jeroen trimmen de zeilen en zorgen ervoor dat alles op zijn plek zit. We zingen zeemansliederen, lachen en maken grapjes en genieten van elkaars gezelschap. De eerste dag gaat in een waas voorbij, terwijl we genieten van de schoonheid van het blauwe water en de eindeloze horizon. Bij het vallen van de avond houden we om de beurt de wacht en zien we naast de vrachtschepen en cruiseboten geen andere zeilboten. We zitten bij het roer, staren naar de sterren, genieten van de stilte en voelen ons in vrede met de wereld om ons heen. Rajesh heeft wacht als we tussen de eilanden van de Britse Maagdeneilanden zeilen, waar ons avontuur allemaal begon is, alweer zeven maanden geleden. Naarmate de Britse Maagdeneilanden kleiner werden, werden de golven steeds hoog en de wind waaide met een constant kracht van 22-25 knopen, schuin van achteren. Een prettige koers, omdat de hoge golven rustig onder je boot door glijden en je weinig merkt van de sterkte van de wind. Wel merkte Rajesh dat hij zich wat weeïg begon te voelen en heeft toch maar zeeziekte pleister opgeplakt. Tijdens Jeroen zijn wacht behalen we zelfs een snelheidsrecord, al surfend van de hoge golven, van 12.2 knopen, al hoewel we geen racers zijn, voelt het toch speciaal. De volgende ochtend om 9.00 uur was iedereen wakker en zaten we tijdens het ontbijt te kletsen over de gebeurtenissen van de eerste nacht. Ik vraag aan Jeroen en Rajesh wat ze voelen als ze die hoge golven op zich af zien komen en krijg van beide het volgende antwoord; “euh, niets eigenlijk, het zijn gewoon golven!” Nou daar kan ik wat mee voor de blog lach ik. Ikzelf vind het toch echt fascinerend en soms wat beangstigend om te zien wanneer je op het laagste punt bent van een golf, je naast je kijkt en je een 3 meter hoog donkerblauw gestalte op je af ziet komen, waardoor de boot rustig wordt opgetild en wij verder zeilen. Ik wou dat ik op zo’n moment Superman ogen had en door de golven heen kon kijken, naar alle wezens zich in de grote golven schuilhouden. We varen over meer dan vijf kilometer diep water en op de diepte meter zie je soms in ene keer 30 meter diepte staan, je weet dan gewoon dat er onder je boot een groep vissen of gewoon een hele grote vis zit! Brr, krijg er koude rillingen van. Onze lichamen en onze geest passen zich langzaamaan, aan het ritme van de zee en we kunnen zelfs weer lezen en schrijven. Onze trouwe hengel was onze constante metgezel en op de tweede dag van onze reis hadden we het geluk een heerlijke tonijn te vangen. Het was de perfecte maat voor twee heerlijke maaltijden. Uit voorzorg had ik zeeziekte pleisters achter mijn oren geplakt bij de start van onze reis en ik weet zeker dat ze mijn redder in nood waren en ik hierdoor niet misselijk werd tijdens het koken binnen in die hoge golven, want hier was ik wel een beetje bang voor.

De komende dagen zijn gevuld met meer van hetzelfde: zonnige luchten, constante wind, een koers waar we niets aan hoeven te veranderen, golven die uiteindelijk iets minder hoog worden en de nachtwachten gaan bij iedereen goed. We krijgen allemaal voldoende slaap en voelen ons vertrouwd met de handelingen die we alleen moeten doen. Op de laatste dag, als we onze bestemming aan de horizon zien, en onze harten gevuld zijn met vreugde en trots, worden we verwelkomt door een groep dolfijnen naast de boot, die ons hun kunsten laten zien. Wat een mooi welkom! We hebben het gedaan! We zijn naar de Bahama’s gezeild. Voor ons tot nu toe de langste oversteek: vijf dagen non-stop zeilen. Vlak bij Matthew Town roep ik de haven op en vraag ik toestemming om te ankeren. Dit wordt goedgekeurd en havenmeester zal zorgen dat de immigratie en douane officieren naar de haven komen om on in te checken. Nadat we zijn geankerd, geven we elkaar nog een groepsknuffel, wetende dat dit nog maar het begin is van onze avonturen samen. Zoals ze zeggen; ‘de reis is net zo belangrijk als de bestemming”, en we hadden ons geen betere reis kunnen wensen.