Nederlandse versie staat onder de Engelse versie.

I will never forget the rush of excitement and fear that coursed through my body as I slowly slid into the water and saw the reef sharks swimming under our sailboat. It was a moment of awe for these often-misunderstood predators of the ocean by humans, myself included. And here in the Bahamas, these seas are home to several species of sharks. When we set out on our adventure, we had no idea that we would soon come face to face with these majestic creatures, but it is a moment that will stay with us forever.

The sun was shining brightly and the water was a breathtaking blue when we anchored in the bay of Matthew Town, Inagua Island. We were in ecstasy from our last hour of sailing, greeted by the dolphins and the sun making the water glow all shades of blue. We had to check in with the officers already waiting on shore, and Jeroen and Rajesh were in charge of this task. With the dinghy lowered and the outboard motor fitted, they headed for shore with all the necessary papers in hand. Their mission was clear: checking us in and trying to arrange a data SIM card. Fortunately, we had already registered for the online program “click2clear” three weeks before our arrival and paid for the sailing permit. The customs and immigration officers were very friendly and after checking our papers they stamped our passports with permission to stay for two months. Although our visa application for Rajesh allowed for a stay of three months, the agents indicated that they can only issue a maximum of two months and that we can apply for renewal just before the expiration date, at an additional cost of course. However, the sailing permit was valid for three months. Despite the bureaucracy, we were too happy to be in this beautiful location. Bahamas, an island nation consisting of more than 700 islands and cays, 30 of which are uninhabited. We are excited to explore the azure waters, coral reefs and shoals that the Bahamas is known for. But we’re also a bit intimidated by our draft of 2.1 metres, which makes finding a good anchorage a challenge. And let’s not forget the larger predators that call these waters home – we’re both excited and nervous to see the marine life up close. So here we are, sailing into the unknown. Our first stop is a 45-nautical mile trip to Hogsty Reef, a coral reef in the middle of the great depths. We depart at 5am under the light of a nearly full moon and are treated to a beautiful sunrise. The wind is cooler than we are used to, but the sun soon makes up for everything and we cast our fishing rod again. Unfortunately, we don’t catch anything on this trip. As we approach the reef we see a small pile of beach in the distance with what looks like a broken lighthouse. The water changes color as we get closer to our anchorage and we anchor in 7 meters’ deep water, without shelter, and Jeroen enters the water to check the anchor. What he sees down there sends him back up the ladder in ecstasy – three reef sharks swimming around under the boat! Rajesh and I quickly put on our swimsuits and go into the water with Jeroen. The strong current makes it difficult to hold on to the bathing ladder, so Jeroen comes to the rescue by attaching a rope to a cleat for us to hold on to. The clarity of the water is incredible – you can see for miles underwater. We swim around in awe and enjoy the beauty of this little piece of paradise in the middle of the sea. We would like to learn more about the local marine life and hope that after our time here we can better assess the behavior of the sharks and dare to snorkel and dive around sharks with more confidence. After lunch we got into our dinghy and headed for the sand plain. As soon as we got there, we were greeted by a shark that was swimming close to the beach, but then quickly took off, talk about a short visit! Nevertheless, we slowly got out of our dinghy and explored the sand flat. Rajesh took some nice photos and videos with the drone and we tried to explore the area a bit more that way.

There is a strong wind coming and it is therefore unwise to stay here longer than 1 night. We didn’t want to end up like kites in a wind tunnel! We set our sights on Jamaica Bay on Acklins Island for our next anchorage. It was going to be a 7 hour 47 nautical mile sail so we hit snooze one last time and left at 7am this time. Who says adventure can’t start with a good cup of coffee and a quiet morning?” The sun was just starting to rise above the horizon. There is no wind and the boat seemed to be in a swimming pool, with no wind ripple in the water. water. We started the engine and started our journey. An hour later the wind gods decided to bless us with their presence and the wind picked up to 16 knots. We quickly hoisted the sails and the sound of the engine stopped. The only thing that all that was left was the sound of the wind and the sea It was a beautiful moment to see everyone relaxing on the boat. One was absorbed in a good book, the other studied the charts and tried to find the most beautiful anchorages around Acklins Island. And as for me, I was busy observing everyone and already writing the next blog about our adventures. Just as I got lost in my thoughts, our trusty fishing rod started spinning. Jeroen quickly sprang into action, ready for another battle with the sea monsters. It was a big one, took him almost 30 minutes to get it in. And when he finally did, we were amazed at the huge Mahi-Mahi caught at the end of the line. The brilliant blue, green and yellow iridescent colours were a sight to behold. We were ecstatic, it had been a while since we had caught one of these delicious fish. We knew we could get more than two meals out of this catch.

The wind increased to 24 knots and the boat glided smoothly through the water. We round Acklins Island on the southwest side and turn to a close wind course. We managed to sail almost all the way to our anchorage, where we finally anchored in 20 feet of water. Two other boats were already there. It was a wonderful sailing trip. That night we go to bed early. Tired and satisfied from the journey. Jeroen had studied the maps of Acklins Island and found a potential new anchorage he wanted to try. We set out the next morning a little unsure, not sure if the new anchorage would provide adequate shelter from the wind, but we were determined to find out. We pick up the anchor and sail 3 nautical miles further east, keeping a close eye on our depth gauge. Suddenly a dolphin appeared and swam alongside the boat, in only 3 meters of water. It was tempting to jump in and swim with the dolphin, but unfortunately we’re not anchored yet so it wasn’t safe to do so while also navigating an area of coral. Unfortunately, the waves and swell at the new anchorage were too rough making it too wavy to stay. It was a beautiful place, but only when the wind and waves were calm. So, we decided to go back to our old anchorage. Once back we donned our snorkel gear and jumped into the water to explore the underwater world. The water was clear and there were coral rocks around which beautiful tropical fish swam. However, there were also large stretches of sand only that were not so exciting.

I woke up the next morning with a strange feeling in my bones. It took me a while to realize what day it was: my birthday! And it wasn’t just any birthday, it was my first birthday at sea during our trip, without family and friends. Despite the distance, I was showered with love through apps, phone calls and Facebook messages. In addition, Jeroen and Rajesh were there to celebrate my birthday with me and they made it an unforgettable day. They sang me a birthday song and we ate a delicious carrot cake, complete with colored matches for candles. For dinner, we indulged in chilli chicken with fresh chapati and homemade cherry/chocolate and lime ice cream for dessert. My birthday present? We had the boat stickers made on Saint Maarten at Imagen Graphics. The three of us made them to the boom and the front of the boat, which made me super happy.

But as the day wore on, I saw a menacing sky looming above us like a grumpy giant ready to unleash its fury. And boy did it! The rain fell right in front of us, as if holding a grudge against the land. Unfortunately, we needed that rain for our water tanks, but all we got were light showers that didn’t provide enough water for the water tanks. In between the rain showers, we boarded our dinghy and headed for the beach, determined to explore the coast. One time we walked along the waterline, to stretch our legs. The other time we tried to get through the wild bushes, the thorns of which stuck to our clothes and refused to let go, we didn’t get very far, but we did discover a freshwater pool with some beautiful birds and had other moments we don’t need miles of sandy beaches to satisfy our curious minds. In fact, we were amazed at what we found in just a few square meters. Small shells in various shapes and colours and a very nice size. We also saw baby hermit crabs running around and larger crabs peeking out from under the rocks. It was like a bustling shellfish city, and we couldn’t help but feel like the invaders. For the next two days, the wind blew outside and we played Yahtzee, read, wrote, and watched movies. Then we could continue our sailing adventure further north. Our next destinations were Gordons Beach, South Point and Clarence Town, which required considerable sailing distance. This is the disadvantage of the Bahamas that the islands are so scattered.

Rifhaaien

Ik zal nooit de vlaag van opwinding en angst vergeten die door mijn lichaam stroomde toen ik langzaam het water ingleed en de rifhaaien onder onze zeilboot zag zwemmen. Het was een moment van ontzag voor deze vaak door mensen, inclusief mijzelf, onbegrepen roofdieren van de oceaan. En hier in de Bahama’s zijn deze zeeën de thuishaven van diverse soorten haaien. Toen we op avontuur gingen, hadden we geen idee dat we al zo snel oog in oog zouden komen te staan met deze majestueuze wezens, maar het is een moment dat ons voor altijd zal bijblijven.

De zon scheen fel en het water was blauwer dan blauw toen we voor anker gingen in de baai van Matthew Town, Inagua Island. We waren nog in extase van ons laatste uur zeilen, begroet door de dolfijnen en de zon waardoor het water alle tinten blauw gloeide. We moesten inchecken bij de officieren die al op de wal stonden te wachten, en Jeroen en Rajesh hadden de leiding over deze taak. Met de dinghy neergelaten en de buitenboordmotor gemonteerd, gingen ze richting de kust met alle benodigde papieren in de hand. Hun missie was duidelijk: ons inchecken en een data-simkaart proberen te regelen. Gelukkig hadden we ons drie weken voor onze aankomst al ingeschreven in het onlineprogramma “click2clear” en de vaarvergunning betaald. De douane- en immigratiebeambten waren erg vriendelijk en na controle van onze papieren stempelden ze onze paspoorten af met toestemming om twee maanden te blijven. Hoewel onze visumaanvraag voor Rajesh een verblijf van drie maanden toestond, gaven de agenten aan dat ze maximaal twee maanden konden afgeven en dat we vlak voor de vervaldatum verlening kunnen aanvragen, tegen betaling van extra kosten natuurlijk. De vaarvergunning was echter wel drie maanden geldig. Ondanks de bureaucratie waren we te blij om op deze prachtige locatie te zijn. Bahama’s, een eilandnatie die bestaat uit meer dan 700 eilanden en cays, waarvan er 30 onbewoond zijn. We zijn verheugd om de azuurblauwe wateren, koraalriffen en ondiepten te verkennen waar de Bahama’s bekend om staan. Maar we zijn ook een beetje geïntimideerd door onze diepgang van 2,1 meter, wat het vinden van een goede ankerplaats een uitdaging maakt. En laten we de grotere roofdieren die deze wateren thuis noemen niet vergeten – we zijn zowel opgewonden als nerveus om het onderwaterleven van dichtbij te zien. Dus hier zijn we dan, zeilend naar het onbekende. Onze eerste stop is een tocht van 45 zeemijl naar Hogsty Reef, een koraalrif in het midden van de grote diepten. We vertrekken om 5 uur ‘s ochtends onder het licht van een bijna volle maan en worden getrakteerd op een mooie zonsopgang. De wind is frisser dan we gewend zijn, maar het zonnetje maakt snel alles goed en we werpen onze hengel weer uit. Helaas vangen we niets op deze reis. Als we het rif naderen zien we in de verte een klein hoopje strand met wat lijkt op een kapotte vuurtoren. Het water verandert van kleur naarmate we dichter bij onze ankerplaats komen en we ankeren in 7 meter diep water, zonder beschutting, en Jeroen gaat het water in om het anker te controleren. Wat hij daarbeneden ziet, stuurt hem in extase de ladder weer op – drie rifhaaien zwemmen rond onder de boot! Rajesh en ik trekken snel onze zwemkleding aan en gaan met Jeroen het water in. Door de sterke stroming is het moeilijk om aan de zwemtrap vast te houden, dus Jeroen schiet te hulp door voor ons een touw vast te maken aan een kikker, waar we ons aan kunnen vasthouden. De helderheid van het water is ongelooflijk – je kunt kilometers ver onder water kijken. We zwemmen vol ontzag rond en genieten van de schoonheid van dit kleine stukje paradijs midden in de zee. We willen graag meer leren over het lokale onderwater leven en hopen dat we na onze tijd hier het gedrag van de haaien beter kunnen inschatten en met meer vertrouwen durven te snorkelen en te duiken rond haaien.  Na de lunch stapten we in onze dinghy en gingen naar de zandvlakte. Zodra we daar aankwamen, werden we begroet door een haai die vlak bij het strand aan het zwemmen was, maar zich daarna snel uit de voeten maakte, van een kortstondig bezoek gesproken! Desalniettemin stapten we langzaam uit onze dinghy en verkende de zandvlakte. Rajesh maakte een aantal mooie foto’s en video’s met de drone en we probeerde op die manier het gebied wat meer te verkennen.

Er is harde wind op komst en hierdoor is het onverstandig om hier langer dan 1 nacht te blijven. We wilden niet als vliegers in een windtunnel eindigen!  We zetten onze zinnen op Jamaica Bay op Acklins Island voor onze volgende ankerplaats. Het zou een zeiltocht van 7 uur en 47 zeemijl worden, dus we drukten nog een laatste keer op snooze en vertrokken ditmaal om 7 uur ‘s ochtends. Wie zegt dat avontuur niet kan beginnen met een goede kop koffie en een rustige ochtend?”  De zon begon net boven de horizon op te komen. Het is windstil en het leek wel of de boot in een zwembad lag, zonder enige wind rimpel in het water. We startten we de motor en begonnen aan onze reis. Een uur later besloten de windgoden ons te zegenen met hun aanwezigheid en de wind stak op tot 16 knopen. We hijsen snel de zeilen en het geluid van de motor stopte. Het enige dat overbleef was het geluid van de wind en de zee. Het was een mooi moment om iedereen te zien ontspannen op de boot. De één was verdiept in een goed boek, de ander bestudeerde de kaarten en probeerde de mooiste ankerplaatsen rond Acklins Island te vinden. En wat mij betreft, ik was druk bezig iedereen te observeren en alweer de volgende blog te schrijven over onze avonturen. Net toen ik verdwaalde in mijn gedachten, begon onze vertrouwde hengel rond te spinnen. Jeroen kwam snel in actie, klaar voor een nieuwe strijd met de zeemonsters. Het was een grote, het kostte hem bijna 30 minuten om hem binnen te halen. En toen hij dat eindelijk deed, stonden we versteld van de enorme Mahi-Mahi die aan het einde van de lijn werd gepakt. De schitterende blauwe, groene en gele iriserende kleuren waren een lust voor het oog. We waren extatisch, het was alweer een tijdje geleden dat we een van deze lekkere vissen hadden gevangen. We wisten dat we meer dan twee maaltijden uit deze vangst konden halen.

De wind nam toe tot 24 knopen en de boot gleed soepel door het water. We ronden Acklins Island aan de zuidwestkant af en draaien naar een aan de windse koers. Het lukte ons om bijna helemaal naar onze ankerplek te zeilen, waar we uiteindelijk voor anker gingen in 6 meter diep water. Er waren al twee andere boten aanwezig. Het was een heerlijke zeiltocht. Die avond gaan we vroeg slapen. Moe en voldaan van de reis. Jeroen had de kaarten van Acklins Island bestudeerd en had een potentiële nieuwe ankerplaats gevonden die hij wilde proberen. De volgende morgen vertrokken we ietwat onzeker, omdat we niet zeker wisten of de nieuwe ankerplaats voldoende beschutting tegen de wind zou bieden, maar we waren vastbesloten om daarachter te komen. We halen het anker op en varen 3 zeemijlen verder naar het oosten, waarbij we onze dieptemeter goed in de gaten houden. Plots verscheen er een dolfijn die naast de boot meezwom, in slechts 3 meter diep water. Het was verleidelijk om erin te springen en met de dolfijn te zwemmen, maar helaas liggen we nog niet voor anker en was het daardoor niet veilig om dat te doen terwijl we ook door een gebied met koraal aan het navigeren waren. Helaas waren de golven en deining bij de nieuwe ankerplaats te ruig waardoor het te golvend was om te blijven. Het was een prachtige plek, maar alleen als de wind en golven kalm waren. Dus besloten we terug te gaan naar onze oude ankerplaats. Eenmaal terug hebben we onze snorkelspullen aangetrokken en zijn we het water in gesprongen om de onderwaterwereld te verkennen. Het water was helder en er waren koraalrotsen waar tropische vissen omheen zwommen. Er waren echter ook grote stukken met alleen zand die niet zo spannend waren.

Ik werd de volgende ochtend wakker met een vreemd gevoel in mijn botten. Het duurde even voordat ik besefte welke dag het was: mijn verjaardag! En het was niet zomaar een verjaardag, het was mijn eerste verjaardag op zee tijdens onze reis, zonder familie en vrienden. Ondanks de afstand werd ik overladen met liefde via appjes, telefoontjes en Facebook-berichten. Daarnaast waren Jeroen en Rajesh er om mijn verjaardag met mij te vieren en ze hebben er een onvergetelijke dag van gemaakt.  Ze zongen een verjaardags lied voor me en we aten een heerlijke worteltaart, compleet met gekleurde lucifers als kaarsjes. Voor het avondeten hebben we ons tegoed gedaan aan chili-chicken met verse chapati en zelfgemaakte kersen/chocolade- en limoenijs als toetje. Mijn verjaardagscadeau? De bootstickers hebben we op Sint-Maarten laten maken bij Imagen Graphics. We hebben ze met z’n drieën aan de giek en de voorkant van de boot geplakt, waar ik super blij van werd.

Maar naarmate de dag vorderde, zag ik een dreigende lucht boven ons opdoemen als een knorrige reus die klaar staat om zijn woede los te laten. En dat gebeurde ook! De regen viel vlak voor ons neer, alsof hij een wrok koesterde tegen het land. We hadden die regen nodig voor onze watervoorraad, maar helaas kregen wij alleen lichte regen die niet genoeg water opleverde voor het vullen van de watertanks. Tussen de regenbuien door stapten we in onze dinghy en vertrokken richting het strand, vastbesloten om de kust te verkennen. De ene keer wandelden we langs de waterlijn, om onze benen flink te strekken. De andere keer probeerden we tussen de woeste struiken door te komen, waarvan de stekels aan onze kleren bleven vastzitten en weigerden los te laten, echt ver kwamen we dan ook niet, wel ontdekte we een zoetwater plas met enkele mooie vogels en weer andere momenten hadden we geen kilometerslange zandstranden nodig om onze nieuwsgierige geest tevreden te stellen. Sterker nog, we stonden versteld van wat we aantroffen op slechts een paar vierkante meter. Kleine schelpen in uiteenlopende vormen en kleuren en een hele mooie grote schelp. We zagen ook baby heremietkreeften rondlopen en grotere krabben die onder de rotsen vandaan gluurden. Het was als een bruisende stad van schaaldieren, en we konden het niet helpen dat we ons de indringers voelden. De volgende twee dagen raasde de wind buiten en speelden we Yahtzee, lazen, schreven en keken we films.  Daarna konden we ons zeilavontuur verder naar het noorden voortzetten. Onze volgende bestemmingen waren Gordons Beach, South Point en Clarence Town, waarvoor een aanzienlijke zeilafstand nodig was. Het nadeel van de Bahama’s is dat de eilanden zo verspreid liggen.