Sv My Motu

De Nederlandse versie staat onder de Engelse versie

An Alternative Activity

Together with Ilke, Martin, and their four children, Fedde, Anniek, Hidde, and Jurre from SV Topaas, we wanted to do a fun activity that did not involve water or sun. We decided to go to Mount Rotui in Cook’s Bay.

The Legend of Mount Rotui

At the foot of Mount Rotui, an 899-metre mountain that watches over Cook’s Bay like a guardian, lies the Rotui juice factory. Behind the tranquillity of the mountain lies a fascinating legend full of mystery: the story of Hiro, the God of Thieves, who sailed with his gang from Raiatea to Moorea to steal Mount Rotui. They tied long, twisted lianes to the top and pulled with all their strength, causing part of the mountain to come loose. This was a feat that only gods could accomplish. However, their plan was thwarted by Pai, another god, who woke up and took action. He hurled his spear from Tata’a Hill towards Moorea and pierced a peak now known as Mou’a-puta, the Pierced Mountain. The spear flew out over the sea and lodged itself in Raiatea. Hiro and his companions, fearing the wrath of the spear, gave up their attempt but took a hill of Mount Rotui with them to Raiatea. To this day the hill stands there, covered with ‘toa’, iron trees that stand out among the surrounding vegetation.

The Treasure of Rotui

Henri Moore, a botanist, revealed the true treasure of Mount Rotui when he discovered that these “iron trees” were actually pineapple plants. The graceful lines of the pineapple plants can still be seen around the mountain. In addition to being a fruit juice factory, it is also a rum distillery, and visitors are welcomed daily. Here you can see how the abundance of local tropical fruits, such as Queen Tahiti pineapple, papaya, mango, bananas, noni and passion fruit, are transformed into refreshing fruit juice and the unique Brut d’Ananas sparkling wine, the only one of its kind in the world. The pineapples are carefully selected, cut, pressed and bottled at the factory.

A Stormy Journey

It was a stormy day on the way to the Rotui juice factory! With our dinghy and that of SV Topaas, we bounced wildly over the waves, the wind relentlessly in our faces. Every time a wave hit the bow, we got a shower, and before we knew it, we were soaked to the bone. When we arrived at the shore, it looked like we had been swimming instead of sailing. Even our backpacks, filled with so-called ‘spare’ clothing, were dripping with salt water. There was little choice but to continue in our soaked clothes—there was no point in changing because our ‘dry’ clothes were just as wet. Ilke and Martin had cleverly packed their things in waterproof bags so they could change with a laugh while we squeezed the excess water out of our clothes, dripping on the side.

Visit to the Juice Factory

After SV Topaas had changed, we walked together towards the juice factory. The sun was shining brightly and the wind was barely noticeable on shore. By the time we arrived at the Rotui juice factory, we were almost dry again. Explanatory signs were hung everywhere in the factory. We could follow the process from pressing and filling the juice to packing the cartons in boxes, which are then ready for transport. Over the years, Rotui has grown into one of the largest juice producers in the region, with a reputation for quality and innovation.

After the tour of the factory, we walked to the adjacent shop, where a tasting was also offered. Here we could taste different types of fruit juices and we had the chance to try various rums and other products from the distillery, such as liqueurs and spirits. It was a very nice morning.

Lunch at Aoy Thaï FoodWe started to get hungry and Ilke had read about a nice Thai food truck that was nearby. After a leisurely walk we found Aoy Thaï Food, where we were welcomed by a friendly woman who told us that the mini-restaurant is run by her and her husband only. The food was delicious, and despite the fact that there were nine of us, it didn’t take longer than 15 minutes before we all had our food. We enjoyed the food down to the last noodle!

Jurre’s birthday

We met SV Topaas about a year and a half ago in Martinique, and despite the fact that we both sailed different routes, we met again in Panama. Since then we have followed more or less the same route, and now we are here together in Moorea. It is always fun for the children to celebrate birthdays with other boats, and this time Jurre was lucky: not only us but also An and Thomas from SV Aspro were there.

An and Thomas left Panama on the same day for the Marquesas Islands, and on the way, we regularly kept in touch via WhatsApp or Instagram. It was really nice to see each other in person finally. The children had baked two delicious cakes, we sang for Jurre’s birthday, and he was spoiled with all sorts of treats. It was a great morning, and we all went out for dinner in the evening. Both SV Topaas and SV Aspro will sail from here towards Tonga and New Zealand while we return to Tahiti and then set course for the Tuamotus.

photo made bij @sailingaspro @anverstraeten

Departure for Tahiti and Tikehau

With Barbara and Ralph from SV Lille Venn we will sail back to Tahiti the next day. Barbara will leave in a few days for a few weeks to work in Switzerland, while we will sail with Ralph to Tikehau in the Tuamotus. A big storm has been raging around the islands and the Tuamotus for more than two weeks, and it doesn’t seem to be ending anytime soon. Fortunately, the high mountains of Tahiti and Moorea make it possible to sail safely between the islands and lie sheltered at anchorages, waiting for better weather. Every day, we eat together with Barbara and Ralph, and the card game Wizard is a favorite game for the five of us. Then, the moment arrives to say goodbye to Barbara temporarily. We then dive into the preparations: shopping, filling the boat with diesel and buying the last spare parts. As soon as the weather permits, we want to set course for Tikehau.

Around August 30, we see a small weather window that we closely watch several times a day. Will it remain stable? Directly behind this window, a large storm rages with waves four meters high and wind gusts of up to 40 knots, which we would rather not get caught in. The weather forecast remains the same: it is 180 nautical miles to Tikehau, and with the predicted wind, it will take us about 33 hours. The weather window shows about 36 hours of calmer weather, which should be enough. To be on the safe side, we sail to Point Venus a day in advance, which saves us another 10 NM for the crossing. Sailing to Point Venus, we all see a whale jumping out of the water in the distance. Wow, wow, wow! Rajesh saw it even better through the binoculars, and it remains an incredible spectacle that such large whales have the strength to jump entirely out of the water.

On August 30th at 6 am, we lifted anchor and set off for Tikehau. It was a beautiful sailing trip in which we could finally enjoy the ocean and the nature around us, including dolphins that showed themselves briefly. The wind was sometimes less strong than expected, which meant that we had to use the engine every now and then to maintain sufficient speed. Around 1 pm we arrived at the Tikehau pass, where Ralph had arrived just before us. He had anchored his catamaran at the pass and went with the dinghy to see if the current was going in or out of the pass and how strong it was. We had read that the current outward could be up to 12 knots, which would mean that we would not be able to sail through.

Arriving safely in Tikehau

When Ralph was back on board, he reported that there was a current of 1.5 knots in the pass, which made it safe to sail in. With Jeroen on the bow to look out for shallows and “bommies” (coral rocks just below the surface), Rajesh keeping an eye on the chart plotter, and me at the helm, we sailed in. Almost through the pass we came into an area with crashing waves, which caused the boat to nod vigorously. Fortunately, everything went smoothly and we were soon safely inside the atoll, which gave a feeling of relief! We made it in before the storm!

Within the atoll we first followed the indicated sailing route on the map, but later we came to an undocumented part, where we were completely dependent on Google Maps, the sun, our eyes, and the depth gauge. Finally we anchored in 9 meters of water behind a piece of beach with some trees, waiting for the stormy wind that had been predicted for the coming weeks. Those predictions turned out to be correct: for days the wind continued to blow with wind speeds of up to 40 knots. Still, we didn’t let this discourage us, because we knew our anchor would hold. We didn’t have to do anything and enjoyed the peace: cooking, reading, writing, and when the wind dropped to 20 knots, we went to the beach to explore a bit.

So, despite the rough weather, we were completely in our element. In our next blog, you can read about what else Tikehau has to offer.

Mount Rotui

Een Alternatieve Activiteit

Samen met Ilke, Martin en hun vier kinderen, Fedde, Anniek, Hidde en Jurre van SV Topaas, wilden we een leuke activiteit doen die niets met water en zon te maken had. We besloten naar Mount Rotui in Cook’s Bay te gaan.

De Legende van Mount Rotui

Aan de voet van Mount Rotui, een berg van 899 meter die als een bewaker over Cook’s Bay waakt, ligt de Rotui-sapfabriek. Achter de rust van de berg schuilt een fascinerende legende vol mysterie: het verhaal van Hiro, de God van de Dieven, die samen met zijn bende van Raiatea naar Moorea zeilde om Mount Rotui te stelen. Ze bonden lange, gedraaide lianen aan de top en trokken met al hun kracht, waardoor een deel van de berg losraakte. Dit was een prestatie die alleen goden konden volbrengen. Hun plan werd echter verijdeld door Pai, een andere god, die wakker werd en in actie kwam. Hij slingerde zijn speer van Tata’a Hill naar Moorea en doorboorde een piek die nu bekendstaat als Mou’a-puta, de Doorboorde Berg. De speer vloog verder over zee en sloeg zich vast in Raiatea. Hiro en zijn metgezellen, bang voor de toorn van de speer, gaven hun poging op, maar namen een heuvel van Mount Rotui mee naar Raiatea. Tot op de dag van vandaag staat die heuvel daar, bedekt met ‘toa’, ijzerbomen die opvallen tussen de omliggende vegetatie.

De Schat van Rotui

De ware schat van Mount Rotui werd onthuld door Henri Moore, een botanicus, toen hij ontdekte dat deze “ijzerbomen” eigenlijk ananasplanten waren. De sierlijke lijnen van de ananasplanten zijn nog steeds te zien rondom de berg. Naast een vruchtensapfabriek is het ook een rumdistilleerderij, en bezoekers worden dagelijks verwelkomd. Hier kun je zien hoe de overvloed aan lokaal tropisch fruit, zoals de Queen Tahiti-ananas, papaja, mango, bananen, noni en passievruchten, wordt omgevormd tot verfrissend vruchtensap en de unieke Brut d’Ananas mousserende wijn, de enige in zijn soort ter wereld. De ananassen worden zorgvuldig geselecteerd, gesneden, geperst en gebotteld in de fabriek.

Een Stormachtige Reis

Het was een stormachtige dag op weg naar de Rotui-sapfabriek! Met onze dinghy en die van SV Topaas stuiterden we wild over de golven, de wind onverbiddelijk in ons gezicht. Elke keer dat er een golf over de boeg sloeg, kregen we een douche, en voor we het wisten, waren we tot op het bot doorweekt. Bij aankomst aan de kust leek het alsof we hadden gezwommen in plaats van gevaren. Zelfs onze rugzakken, gevuld met zogenaamde ‘reserve’ kleding, druipten van het zoute water. Er zat weinig anders op dan in onze doorweekte kleren verder te gaan—omkleden had geen zin, want onze ‘droge’ kleren waren net zo nat. Ilke en Martin hadden hun spullen slim verpakt in waterdichte tassen, dus zij konden zich lachend omkleden, terwijl wij druipend op de kant het overtollige water uit onze kleding knepen.

Bezoek aan de Sapfabriek

Nadat SV Topaas zich had omgekleed, wandelden we gezamenlijk richting de sapfabriek. De zon scheen fel en aan wal was de wind nauwelijks merkbaar. Tegen de tijd dat we bij de Rotui-sapfabriek aankwamen, waren we alweer bijna droog. Overal in de fabriek hingen borden met uitleg. We konden het proces volgen van het persen en afvullen van het sap tot het verpakken van de pakken in dozen, die vervolgens klaarstaan voor transport. Door de jaren heen is Rotui uitgegroeid tot een van de grootste sap-producenten in de regio, met een reputatie van kwaliteit en innovatie.

Na de rondleiding door de fabriek liepen we naar de naastgelegen winkel, waar ook een proeverij werd aangeboden. Hier konden we verschillende soorten vruchtensappen proeven en kregen we de kans om diverse rums en andere producten van de distilleerderij te proberen, zoals likeuren en sterke dranken. Het was een erg leuke ochtend.

Lunch bij Aoy Thaï Food

We begonnen trek te krijgen en Ilke had gelezen over een leuke Thaise food truck die vlakbij lag. Na een ontspannen wandeling vonden we Aoy Thaï Food, waar we werden verwelkomd door een vriendelijke vrouw die ons vertelde dat het mini-restaurant alleen door haar en haar man wordt gerund. Het eten was heerlijk, en ondanks dat we met z’n negenen waren, duurde het niet langer dan 15 minuten voordat we allemaal ons eten hadden. Tot op de laatste noedel hebben we genoten van het eten!

Verjaardag van Jurre

We hebben SV Topaas ongeveer anderhalf jaar geleden leren kennen in Martinique, en ondanks dat we allebei andere routes hebben gevaren, kwamen we elkaar weer tegen in Panama. Sindsdien volgen we min of meer dezelfde route, en nu zijn we hier samen in Moorea. Voor de kinderen is het altijd leuk om verjaardagen te vieren met andere boten, en dit keer had Jurre geluk: niet alleen wij, maar ook An en Thomas van SV Aspro waren erbij.

An en Thomas vertrokken op dezelfde dag uit Panama richting de Marquesas-eilanden, en onderweg hadden we regelmatig contact via WhatsApp of Instagram. Het was ontzettend leuk om elkaar nu eindelijk in levende lijve te zien. De kinderen hadden twee heerlijke taarten gebakken, we zongen voor Jurre’s verjaardag, en hij werd verwend met allerlei lekkernijen. Het was een geweldige ochtend, en ‘s avonds zijn we met z’n allen nog uit eten gegaan.

Zowel SV Topaas als SV Aspro zeilen vanaf hier verder richting Tonga en Nieuw-Zeeland, terwijl wij terugkeren naar Tahiti en daarna koers zetten richting de Tuamotus.

Vertrek naar Tahiti en Tikehau

Samen met Barbara en Ralph van SV Lille Venn varen we de volgende dag op de motor terug naar Tahiti. Barbara vertrekt over een paar dagen voor enkele weken naar Zwitserland om te werken, terwijl wij samen met Ralph naar Tikehau in de Tuamotus zullen zeilen. Al meer dan twee weken raast er een grote storm rond de eilanden en de Tuamotus, en er lijkt voorlopig geen einde aan te komen. Gelukkig maken de hoge bergen van Tahiti en Moorea het mogelijk om veilig tussen de eilanden te varen en beschut op ankerplekken te liggen, in afwachting van beter weer.

Dagelijks eten we samen met Barbara en Ralph, en het kaartspel Wizard is favoriet om met z’n vijven te spelen. Dan breekt het moment aan om tijdelijk afscheid te nemen van Barbara. Wij duiken daarna in de voorbereidingen: boodschappen doen, de boot vol tanken met diesel en de laatste reserveonderdelen inslaan. Zodra het weer het toelaat, willen we direct koers zetten naar Tikehau.

Rond 30 augustus zien we een klein weervenster dat we meerdere keren per dag nauwlettend in de gaten houden. Blijft het stabiel? Direct achter dit venster woedt namelijk een grote storm met golven van vier meter hoog en windstoten tot 40 knopen, waar we liever niet in verzeild raken. De weersvoorspellingen blijven hetzelfde: het is 180 zeemijl naar Tikehau, en met de voorspelde wind doen we er ongeveer 33 uur over. Het weervenster laat zo’n 36 uur van rustiger weer zien, wat net genoeg zou moeten zijn. Voor de zekerheid zeilen we een dag van te voren naar Point Venus. Wat toch weer 10 NM scheelt voor de oversteek. Al varend naar Point Venus zien we alle drie een walvis in de verte uit het water springen. Wauw wauw wauw! Rajesh zag het nog beter door de verrekijker en het blijft een ongelofelijk schouwspel dat zulke grote walvissen de kracht hebben om volledig uit het water te springen.

Op 30 augustus om 6 uur ’s ochtends halen we het anker op en vertrekken we richting Tikehau. Het werd een prachtige zeiltocht waarin we eindelijk weer eens rustig konden genieten van de oceaan en de natuur om ons heen, inclusief dolfijnen die zich kort lieten zien. De wind was soms minder sterk dan verwacht, waardoor we af en toe de motor moesten bijzetten om voldoende snelheid te houden. Rond 13 uur kwamen we aan bij de pass van Tikehau, waar Ralph net voor ons gearriveerd was. Hij had zijn catamaran bij de pass geankerd en ging met de dinghy kijken of de stroming de pass in- of uitging en hoe sterk deze was. We hadden gelezen dat de stroming naar buiten tot wel 12 knopen kon oplopen, wat zou betekenen dat we er niet door zouden kunnen varen.

Veilig aankomen in Tikehau

Toen Ralph terug aan boord was, meldde hij dat er een stroming van 1,5 knoop de pass in stond, waardoor het veilig was om naar binnen te varen. Met Jeroen op de boeg om uit te kijken voor ondieptes en “bommies” (koraalrotsen vlak onder het wateroppervlak), Rajesh die de kaartplotter in de gaten hield, en ik aan het roer, voeren we naar binnen. Bijna door de pass kwamen we in een gebied met botsende golven, wat zorgde voor heftig ja-knikken van de boot. Alles verliep gelukkig voorspoedig en we waren al snel veilig binnen in het atol, wat een gevoel van opluchting gaf! We zijn voor de storm binnen!

Binnen het atol volgden we eerst de aangegeven vaarroute op de kaart, maar later kwamen we op een ongedocumenteerd stuk, waar we volledig afhankelijk waren van Google Maps, de zon, onze ogen, en de dieptemeter. Uiteindelijk ankerden we in 9 meter diep water achter een stuk strand met wat bomen, in afwachting van de onstuimige wind die voor de komende weken was voorspeld. Die voorspellingen bleken te kloppen: dagenlang bleef het waaien met windsnelheden tot wel 40 knopen. Toch lieten we ons hier niet door uit het veld slaan, want we wisten dat ons anker het zou houden. We hoefden niets en genoten van de rust: kokkerellen, lezen, schrijven, en als de wind even wat afnam naar 20 knopen, gingen we naar het strand om wat te verkennen.