Nederlandse versie staat onder de Engelse versie

Hi there! This week on St. Maarten we are preparing our boat for our first guest on board. Angelique, Jeroen’s sister, is coming for 10 days! We look forward to giving her a big hug in real life and we are very curious how she will experience everything here on board. But before she comes, we prepare the boat further and hope to be able to collect our boxes full of goodies from the Netherlands in Saint Martin. The sea is calling, and we can’t wait to set sail for the British Virgin Islands!

We sail into Marigot Bay and our hearts throb with excitement as we see hundreds of boats looming ahead of us. It’s a strange sight after being at sea for 9 days with only the occasional freighter to watch out for. After we anchor again in Marigot Bay, we give each other a big hug, a sense of satisfaction. We did it! We send various messages to let you know that we are safe. It’s Sunday today and because of this we can’t check in yet. However, we are eager to stretch our legs on land, so we do. Jeroen and Rajesh lower the dinghy together and mount the outboard motor on it. When we arrive at the dock for dinghy’s, we see more dinghy’s than there is room. It’s like a game of Tetris, trying to find the place to secure your dinghy with a chain lock. When we chained our dinghy to the jetty for the first time in the Bahamas, we couldn’t help but notice the reaction of the locals. They laughed and said, “You must be from the Caribbean!” We were surprised and asked why they thought that. They replied: “You don’t have to chain your dinghy here; your dinghy or other personal belonging won’t get stolen here in the Bahamas. Unless you’re in Nassau.” Now that we are back on Saint Martin, this is again very necessary and we make sure that the dinghy is secured with a strong chain lock. We climb over other dinghy’s and finally reach the quay and put our first foot on land. It feels strange to be back on solid ground, but we don’t feel like everything is moving below us as we thought it would.

The sun is shining brightly and there is hardly any wind on land. The oppressive heat is immediately felt. We wander through the narrow streets for over an hour and see very few people walking or driving. We wonder where all those people from those other dinghies are. We do see the well-known beautiful colored murals around us, which remind us of the lively culture of the Caribbean. The delicious smell of fresh pizzas caress our nose and we decide to eat a pizza ashore tonight. Jeroen says: “I think I can count on 2 hands the times we ate pizza in the Netherlands, now it’s almost a treat for us!” We have to laugh at how much we’ve changed since we left. Eating pizza ashore feels like a luxury that we can’t wait for. Back on the boat, everyone does their own thing and we get some rest. When we have enjoyed our Pizzas and delicious Crème Brulée ashore that evening, we return to the boat and soon fall into a deep sleep. We feel refreshed after a good night’s sleep. The sun shines down on us and the temperature in the boat quickly rises to 35 degrees. It’s a good thing we have fans to keep airflow through the boat while we begin our inside job of reorganizing the boat. We start by emptying the closets to make room for when not only Angelique, but also when Hanneke, Teunis, Tessa and Jasper come. They all need space for their clothes and belongings anyway, so we’re going to make sure there’s enough room for them. As we go through our belongings, we assess what to keep, give away, or throw away. Then we make an inventory of what food and drink we still have on board. After we have finished reorganizing, we look at what we would like to do before the first family members arrive. We make a list of things we want to buy or replace, such as mattress protectors, bedding and pillows for the extra beds. We also need fabric for curtains, new taps for the showers and kitchen and we want to try to improve the quality of the water from the water maker. We will also look for another water maker that can make more litres of water per hour (currently 20 l/h). We also want to have some stickers made for the dinghy. Our to-do list is getting longer and we’re excited to get started. We also hope to be able to collect our boxes from the Netherlands before May 7, so Jeroen would like to drop by the transport company to let them know that we will be here on the island until then. We cross our fingers and hope it works out! We do the big shopping at the end, these are much cheaper here on Saint Maarten than on the British Virgin Islands.

That evening we discuss our plans for the next few days and we all agreed that renting a car for three days was the best way. But before we started with our “to do list” we celebrated: Rajesh’s birthday! On April 25, we started the day with delicious coffee and cake at a French bakery. I can’t manage to make such a delicious pastry yet and we loved every bite. In the evening, we also went to an Indian restaurant on the Dutch side of Saint Maarten. It was an evening of laughter and good food. Rajesh was grateful for all the phone calls, WhatsApp’s and Facebook messages he had received and thanks everyone for this.

The next few days we spent driving to different stores and working through our list. It was a slow process, there are a lot of cars on Saint Maarten, a lot of cars, so we were stuck in traffic a lot. The island’s infrastructure is not built for so many road users. In addition, our timing was not really planned well, due to a series of national holidays (King’s Day, Labor Day, Carnival and Liberation Day) on the island, that we did not take into account, the shops were closed. With all the shops closed and we had the car for another day, we decided to take it easy and enjoy a relaxing day out. Rajesh suggested to go plane spotting on the famous Maho Beach. We had not been there before. We were lucky enough to witness the arrival of a few smaller planes and the landing of a huge jumbo jet. The adrenaline was palpable as we watched in awe as the plane descended overhead, just meters above the beach. The departing planes were equally exciting, as the deafening roar of the jet engines creates an intense gust of wind that sweeps across the entire beach. Some brave souls tried to stay in the jet blast, but the signs warning of the danger were clear. It was a beautiful experience, which we are happy to have finally experienced.

After we had collected as much as possible and returned the car, we started our tasks on board. I had been given the task of sewing curtains for the windows and skylights, a challenging job with my two left hands behind a sewing machine. Also in connection with the wishes to make the curtains a lot smaller and because of this I had no patterns, it didn’t make it any easier for me. However, with a little perseverance and determination, I managed to complete the task after two days and am very satisfied for now. Jeroen and Rajesh were busy with other jobs on board and together we worked tirelessly for six days to prepare the boat for our first visit. Unfortunately, we receive a message from the transport company that we can pick up our boxes from May 10th. That’s just too late for us. The boat stickers don’t arrive on time either.

This allows us to concentrate on the final preparations for the crossing to the British Virgin Islands. On Sunday evening we gave Neptune a sip of rum and weighed anchor at 7.30 pm. The moon was nearly full, illuminating our path as we headed for the British Virgin Islands. We sailed downwind and arrived in Tortola 16 hours later. Check-in was very smooth and fast; it was settled in 20 minutes. For us, the British Virgin Islands will always hold a special place in our hearts. Here we bought the boat and our sailing adventure started, now we receive our first family visit here.

Klaarmaken voor onze eerste familiebezoeker

Hallo daar! Deze week maken we op St. Maarten onze boot klaar voor onze eerste logee aan boord. Angelique de zus van Jeroen komt 10 dagen! Wat kijken we ernaar uit om haar zo meteen weer een dikke knuffel te kunnen geven in het echt en we zijn reuze benieuwd hoe ze alles hier aan boord gaat ervaren. Maar voordat ze komt maken we de boot verder klaar en hopen we onze dozen vol goodies uit Nederland te kunnen ophalen in Saint Martin. De zee roept, en we kunnen niet wachten om uit te varen naar de Britse Maagdeneilanden! 

We varen Marigot Bay binnen en onze harten kloppen van opwinding als we honderden boten voor ons zien opdoemen. Het is een vreemd gezicht na 9 dagen op zee te zijn geweest met slechts af en toe een vrachtschip om op te letten. Nadat we weer voor anker zijn gegaan in Marigot Bay, geven we elkaar een dikke knuffel, een gevoel van voldoening. We hebben het gedaan! We versturen diverse berichtjes om te laten weten dat we veilig over zijn. Het is zondag vandaag en hierdoor kunnen we nog niet inchecken. We staan echter te popelen om de benen op het land te strekken, dus dat doen we ook. Jeroen en Rajesh laten samen de dinghy zakken en monteren de buitenboordmotor erop.  Als we bij de aanlegsteiger voor dinghy’s aankomen, zien we meer dinghy’s dan dat er ruimte is. Het is als een spelletje Tetris, proberen de plek te vinden om je dinghy met een kettingslot vast te kunnen zetten. Toen we voor het eerst op de Bahama’s onze dinghy vast maakten met een kettingslot aan de steiger, konden we niet anders dan de reactie van de lokale bevolking opmerken. Ze lachten en zeiden: “Jullie moeten uit het Caribisch gebied komen!” We waren verrast en vroegen waarom ze dat dachten. Ze antwoordden: “Dat hoeft hier niet, je dinghy met een ketting vastleggen, je dinghy of ander bezit wordt echt niet gestolen hier in de Bahama’s. Tenzij je in Nassau bent.” Nu we terug zijn op Saint Martin, is dit weer zeer noodzakelijk en zorgen we er weer voor dat de dinghy met een stevig kettingslot vast zit. We klimmen over andere dinghy’s heen en bereiken eindelijk de kade en zetten onze eerste voet aan land. Het voelt vreemd om weer op vaste grond te staan, maar we hebben niet het gevoel dat alles onder ons beweegt zoals we hadden gedacht.

De zon schijnt volop en er is nauwelijks wind aan land. De drukkende hitte is direct voelbaar. We dwalen een dik uur door de smalle straatjes en zien maar weinig mensen lopen of autorijden. We vragen ons af waar al die mensen van die andere dinghy’s zijn. Wel zien we weer de bekende mooie gekleurde muurschilderingen om ons heen, die ons herinneren aan de levendige cultuur van de Caraïben. De heerlijke geur van verse pizza’s strelen onze neus en we besluiten om vanavond aan wal een pizza te eten. Jeroen zegt: “Ik denk dat ik de keren dat we pizza aten in Nederland op 2 handen kan tellen, nu is het bijna een traktatie voor ons!” We moeten lachen om hoeveel we zijn veranderd sinds we zijn vertrokken. Pizza eten aan wal voelt als een luxe waar we niet op kunnen wachten. Terug op de boot doet ieder zijn eigen ding en pakken we nog wat rust. Als we die avond aan wal van onze Pizza’s en heerlijke Crème Brulée genoten hebben keren we terug naar de boot en vallen we allemaal al snel in een diepe slaap. We voelen ons verfrist na een goede nachtrust. De zon schijnt op ons neer en de temperatuur in de boot loopt al snel op tot 35 graden. Het is maar goed dat we ventilatoren hebben om luchtstroom door de boot te houden terwijl we beginnen aan onze binnen-klus om de boot te reorganiseren. We beginnen met het leeghalen van de kasten om plaats te maken voor als niet alleen Angelique, maar ook voor als Hanneke, Teunis, Tessa en Jasper komen. Ze hebben allemaal toch ruimte nodig voor hun kleding en spullen, dus we gaan ervoor zorgen dat er genoeg ruimte voor ze is. Terwijl we onze bezittingen doornemen, beoordelen we wat we moeten bewaren, weggeven of weggooien. Daarna inventariseren we wat we nog aan eten en drinken hebben aan boord. Nadat we klaar zijn met reorganiseren, bekijken we wat we nog graag zouden willen doen voordat de eerste familieleden arriveren. We maken een lijst van dingen die we willen aanschaffen of vervangen, zoals matrasbeschermers, beddengoed en kussens voor de extra bedden. We hebben ook stof nodig voor gordijnen, nieuwe kranen voor de douches en keuken en we willen proberen de kwaliteit van het water uit de watermaker te verbeteren. We gaan ook op zoek naar een andere watermaker die meer liters water per uur kan maken (nu 20 l/u). Daarnaast willen we nog wat stickers laten maken voor de dinghy. Onze to-do lijst wordt steeds langer, en we hebben er zin in om mee aan de slag te gaan. Ook hopen we voor 7 mei onze dozen uit Nederland op te kunnen halen, Jeroen wil daarom graag even langs het transportbedrijf om te laten weten dat we tot die tijd hier op het eiland zijn. We kruisen onze vingers en hopen dat het gaat lukken! De grote boodschappen doen we op het laatst, deze zijn hier op Sint-Maarten veel goedkoper, dan op de Britse Maagdeneilanden.

Die avond bespreken we onze plannen voor de komende dagen en we waren het er allemaal over eens dat drie dagen een auto huren het beste manier was. Maar voordat we aan onze to do lijst begonnen vierden we: Rajesh zijn verjaardag! Op 25 april, begonnen we de dag met heerlijke koffie en taart bij een Franse bakker. Zulk lekker gebak lukt me nog niet om te maken en we genoten van elke hap. ‘s Avonds gingen we ook nog naar een Indiaas restaurant aan de Nederlandse kant van Sint-Maarten. Het was een avond vol gelach en lekker eten. Rajesh was dankbaar voor alle telefoontjes, WhatsApps en Facebook-berichten die hij had ontvangen, en hij bedankt iedereen hiervoor.

De volgende dagen werden besteed aan het rijden naar verschillende winkels en het doorwerken van onze lijst. Het was een langzaam proces, op Sint-Maarten rijden veel auto’s, heel veel auto’s, waardoor we veel in de file stonden. De infrastructuur van het eiland is niet gebouwd op zoveel weggebruikers. Daarnaast was onze timing niet gepland, in verband met een reeks nationale feestdagen (Koningsdag, De dag van de arbeid, Carnaval en Bevrijdingsdag) op het eiland waar we geen rekening mee hebben gehouden, waarop de winkels gesloten waren. Doordat alle winkels gesloten waren en we de auto nog een dag hadden, besloten we het rustig aan te doen en te genieten van een ontspannend dagje uit. Rajesh stelde voor om te gaan vliegtuigspotten op het beroemde Maho Beach. We waren daar nog niet eerder geweest. We hadden het geluk getuige te zijn van de aankomst van een paar kleinere vliegtuigen en de landing van een enorme jumbojet. De adrenaline was voelbaar toen we vol ontzag toekeken hoe het vliegtuig boven ons hoofd neerdaalde, slechts enkele meters boven het strand. De vertrekkende vliegtuigen waren even opwindend, omdat het oorverdovende gebrul van de straalmotoren een intense windvlaag veroorzaakt die over het hele strand raast. Enkele dappere zielen probeerden in de straalstoot te blijven staan, maar de borden die waarschuwden voor het gevaar waren duidelijk. Het was een mooie ervaring, waarvan we blij zijn om nu toch eindelijk te hebben meegemaakt.

Nadat we zoveel mogelijk hadden verzameld en de auto weer hadden ingeleverd begonnen we met onze taken aan boord. Ik had de taak gekregen om gordijnen voor de ramen en dakramen te naaien, met mijn twee linkerhanden achter een naaimachine een klus vol uitdagingen. Ook in verband met de wensen om de gordijnen een stuk kleiner te maken en ik hierdoor geen patronen had, maakte het voor mij niet makkelijker op. Met een beetje doorzettingsvermogen en vastberadenheid slaagde ik er echter in om de taak na twee dagen te voltooien en ben ik voor nu zeer tevreden. Jeroen en Rajesh hadden het druk met andere klussen aan boord en samen hebben we zes dagen onvermoeibaar doorgewerkt om de boot klaar te maken voor ons eerste bezoek. Helaas krijgen we bericht van het transportbedrijf dat we onze dozen op kunnen halen vanaf 10 mei. Dat is net te laat voor ons. Ook de bootstickers komen niet op tijd.

Hierdoor concentreren we ons op de laatste voorbereidingen voor de overtocht naar de Britse Maagdeneilanden. Op zondagavond hebben we neptunes een slok rum gegeven en om 19.30 uur het anker gelicht. De maan was bijna vol en verlichtte ons pad terwijl we koers zetten naar de Britse Maagdeneilanden. We zeilden met de wind mee en kwamen 16 uur later aan in Tortola. Het inchecken verliep zeer soepel en snel, het was in 20 minuten geregeld. Voor ons zullen de Britse Maagdeneilanden altijd een speciaal plekje in ons hart hebben. Hier hebben we de boot gekocht en begon ons zeil avontuur, nu ontvangen we hier ons eerste familiebezoek.