Nederlandse versie staat onder de Engelse versie

Martinique, originally only planned as a stopover for groceries, turns out to be a longer adventure than expected due to mounting boat problems. In addition, I answered a question I received from Chantal: “What makes the lifestyle on a sailboat so special that you are willing to lose the love of loved ones?”

Back in Martinique, there were some tasks for the boat on our to-do list, but we also realized that we urgently needed to go shopping as our supplies were running low. That’s why we decided to rent a car for a period of three days.

Lisa and Akko from Sailing Choctaw are also here in Sainte Anne and over two evenings we got to know them better. Akko and Jeroen have worked at the same surf school in the past. Jeroen as a windsurfing instructor and Akko as a kitesurfing instructor. Lisa and Akko left the Netherlands for their sailing trip three years before we did. It’s very nice to meet each other now. We talked until the early hours and the time flew by. It was then time for Akko and Lisa to continue sailing. Hopefully we will meet again in Panama. For now we wish them safe and prosperous sailing trips.

The first two days we wanted to explore Martinique further, especially the northeastern part that we had hardly visited yet. We made stops in several picturesque villages, including: Le Marigot, Le Lorrain and Sainte Marie, and took beautiful walks along the coast. At Sainte Marie we discovered a small island off the coast that forms a tombolo with Sainte Marie itself. A tombolo is a narrow strip of sand that connects the island to the mainland, with the sea flowing around the island on both sides and meeting at this sand bridge. Rajesh took drone footage of this natural phenomenon. Later in the afternoon we drove to a peninsula and ended up at a popular surfing beach, where we enjoyed watching the surfers for a while.

We’ve often talked about hiking Mount Pelée, but it hadn’t happened until today. Today we finally decided to go to Mount Pelée and start our hike. As soon as we started, we immediately noticed that it had been a while since we had such a brisk walk. Our legs felt stiff and halfway through the trip it dawned on me that my condition was no longer what it used to be. I couldn’t help but exclaim, “We really need to take long walks more often from now on.” Jeroen and Rajesh completely agreed. The walk took us higher and higher up the mountain and every now and then we took a break to enjoy the view. Huge snails as big as my hand sometimes blocked our path and I don’t remember ever seeing snails that big.

Halfway through our trip we were hit by a heavy rain shower and within minutes we were completely soaked. Although we were wet to the bone, the cooling was more than welcome. The rain turned the hiking trail into a gushing waterfall, forcing us to hold on tightly to the rocks. This also made the path considerably smoother. After two hours of climbing we reached the crater and were rewarded with a breathtaking view. A beautiful rainbow appeared right below us. This was a special sight to look at a rainbow from above. Rajesh managed to take beautiful drone shots between the showers. Then we started our descent and when we were almost at the bottom, I started to feel muscle pain in my thighs and calves. My legs behaved strangely at times and I almost tripped a few times. Once downstairs I felt like a newborn giraffe trying to walk for the first time and honestly, that’s what it looked like. Those long legs of mine!

On the third day, before going grocery shopping, we decided to stop by a dive shop to buy a new regulator. Now we have three full sets of diving equipment and can practice diving with the three of us. Then we visited Jardin de Balata, a beautiful botanical garden designed by the French landscape architect Jean-Philippe Thoze. He founded this garden in 1982. This garden is home to more than 3,000 different species of tropical plants, including exotic flowers, palm trees, ferns and orchids, creating a vibrant explosion of color and fragrance.

What was also special in Jardin de Balata are the suspension bridges that are suspended between the treetops. Walking over these bridges gave us a different view of the gardens which was very beautiful. In addition to the abundance of plants, the garden is also home to various bird species, including the Hummingbird and colorful butterflies. Various corners have been created where you can sit and watch birds. We were happy that we still visited the gardens.

Then it was time for shopping. We drove to a supermarket and took an organized approach to restocking for the coming months. With our car fully loaded we returned to the boat.

After a few days full of adventures and discoveries, we were back on board with renewed energy. But before we could go any further, there were a few important jobs waiting for us. The anemometer failed in the last hour before we reached Martinique and the bilge pump had also decided to retire. A bilge pump is responsible for removing excess freshwater from the boat and preventing flooding in the engine room. A critical part that needed to be repaired.

In addition, we noticed that the engine power (RPM) was lower than normal since the last propeller maintenance. After a thorough inspection it turned out that we had to adjust the position of the propeller. That meant taking the boat out of the water, making adjustments to the propeller and then launching it back into the water.

We started by addressing the anemometer and bilge pump issues. A new bilge pump was quickly purchased from an Amel technician and with a little skill from Jeroen it was quickly installed. The anemometer appeared to have suffered water damage, causing the circuit board inside to break. We have now seen two anemometers fail within a year. The technician indicated that it has a two-year warranty and can handle the warranty for us. As a temporary solution, we tried removing the circuit board from the anemometer that had only worked for two weeks, but it turned out to be in even worse condition. Fortunately, we had receipts to prove that we had really purchased a new anemometer. Both anemometers therefore fall under the warranty scheme. For now we decided to have a new circuit board installed in our anemometer. This way we not only had a spare printed circuit board, but also an extra anemometer as a spare. It takes some time to arrange all the guarantees. We don’t plan to sail north during hurricane season anyway. So there is no immediate rush.

After repairing the anemometer, Jeroen turned his attention to the propeller. An appointment was made and two days later we got out of the water. However, when we weighed anchor, I noticed that steering to port was not smooth; it seemed to block. And as if that wasn’t enough, we were confronted with severe weather, complete with torrential rain and thunder. It was a nerve-wracking situation, especially as we had to navigate between other yachts and wanted to avoid collisions at all costs. Finally, with the help of the bow thruster, we managed to carefully sail to the crane, where Jeroen could get to work. He tried the “old” settings, but unfortunately the propeller remained silent. In a mild panic, Jeroen shouted that something was wrong and that we had to get out of the water again.

For the second time our boat was taken out of the water and Jeroen asked for help from a Max Prop mechanic. Together they assessed the situation. Unfortunately, we don’t appear to have the correct start settings, so it was a bit of a gamble to find the right pitch. We hoped for the best. The next morning the tension was palpable. Fortunately there was no wind and there were no other boats to cause a fuss when pulling it out of the water. This allowed us to carefully maneuver out of the crane using the bow thruster, which luckily went smoothly as there was no wind. Unfortunately, all our efforts proved in vain; we still have less engine power than before. We decided to contact Amel.

An appointment with Amel is scheduled for October 17 to have two steering racks replaced. Jeroen was quite disappointed with the problems with the propeller and steering wheel, which made us inflexible at that moment to just sail somewhere. Not even when a heavy storm is lurking. Fortunately, the last four storms and hurricanes have passed over the islands.

As a distraction, Rajesh has discovered a few hiking trails around Sainte Anne, called La Trace des Caps. We decided to walk to Salines. A walk mainly through the woods. It was a warm day with little wind, but the trees provided welcome shade from the bright sun. The smells of the forest and the damp earth tickled our noses and all around us we were surprised by different species of crabs, lizards and birds. It was Sunday, so on some beaches we walked along we saw rows of motorboats playing loud music. Local people were chatting or dancing in the water, while some men were busy barbecuing meat. Less than a hundred meters further it seemed as if we were alone in the world. Only the sound of our footsteps in the grass and the chirping of birds in the trees filled the silence around us. The coastline varies from beautiful, white sandy beaches to places where the waves bounce against imposing rocks. Saline has a beautiful beach with numerous cozy beach bars. After a walk of about six kilometers we reached Saline and rewarded ourselves with a tasty lunch of Colombo chicken, accompanied by a large glass of cold drink. The water then invited us for a swim before we started our six kilometers return journey.

We are busy finishing our to-do list and try to alternate it as much as possible with beautiful walking tours. For now, at least until October 20, we will remain in Martinique, where we will closely monitor the hurricanes in the Atlantic Ocean.

“Love and life on your own course: Dancing to the rhythm of the heart”

In response to our evaluation blog, I received the following question: “What makes the lifestyle on a sailboat so special that you are willing to lose the love of loved ones?” I was recently asked this question and it really got me thinking.

Love and life on your own terms; two themes that are apparently different, but in reality can be deeply connected. Heath Ledger once said: “One of my biggest mistakes in life is thinking people will show me the same love I’ve shown them.” This statement raises questions about love and expectations and it reminds me that love is often complex, full of nuance and unpredictability.

Love, that beautiful, complex and elusive feeling that can hold us all in its grasp. As the text tells us, the biggest challenge with love is often the expectations we attach to it. Love comes in many shapes and sizes and everyone expresses it in their own unique way. It is a dance of the heart and every dance is different.

We all have our wants and non-negotiable needs when it comes to love. We want our love to be reciprocated, shared and appreciated. It is unrealistic to expect others to love us in exactly the same way we love them. Each of us carries our own life story, baggage and perspective, which leads to different ways of loving. And that is where the beauty of love lies: in its diversity and nuance.

Imagine love is a dance instead of a transaction. It’s not a question of, “This is what I’m giving you, what are you going to give me?” Love shouldn’t be full of conditions. Of course, it requires people to meet somewhere in the middle and commit to the relationship, but if we approach love as a deal, a contract, or with set expectations about how it should be reciprocated, it leaves little room for magic and is there is all the more room for disappointment.

Love is not a business strategy where we expect an ROI (Return on Investment). It is an unpredictable journey where sometimes we have to let go and allow love to grow from that space, or sometimes even to disappear. Sometimes accepting the loss of that love is the only solution, no matter how difficult that may be. That is something we must fully embrace.

In a world where we are often encouraged to strive for control and security, it can be difficult to embrace the insecurities of love. Perhaps that is the essence of love: the ability to trust, let go and dance to the rhythm of the heart. It doesn’t mean that we should ignore our needs and boundaries, but rather that we be open to the possibility that love can surprise us and that it doesn’t always follow a set script.

Living your own course, as Jeanne Phillips suggests, is a powerful mantra for life. For me it means giving yourself permission to step off the beaten path, follow your own path and write your own story. For us, this decision meant leaving the safe harbor and braving the open ocean, in the literal sense, by traveling around the world on a sailboat.

Previously, we lived our lives fairly according to society’s expectations. We had a comfortable job and a more predictable life, but deep down we longed for adventure and freedom. Then I remembered Jeanne Phillips’ words and realized it was time to take off the mask and follow my own path. For me, living without worrying about what others thought meant giving up the security of a steady income and chasing our dreams instead.

The decision to leave the safe harbor and brave the open ocean was not without risks. Many thought we were crazy and questioned our choice. But I reminded myself that we only have one life and we wanted to live it on our own terms. Sailing around the world was a dream that had always attracted me and I didn’t want to regret not pursuing it. So we took the risk and embarked on this adventure, knowing it would shape us in ways we could never have imagined.

As we sail around the world, we discover not only exotic destinations, but also parts of ourselves we never knew. The tranquility of the ocean gives us space to think, to grow and to discover our deepest desires and passions. I realized that I was more than my 7-to-5 job and that my true calling was somewhere in the middle of the ocean.

The path of self-discovery is sometimes challenging, but we are determined to live our lives without caring about the opinions of others. Connection with adventurous souls. The most remarkable thing about this trip is that we meet many like-minded adventurers along the way. People who, like us, have chosen to leave the traditional path and follow their own adventurous paths. Life at sea brings us into contact with people from all over the world and our shared passion for adventure strengthened our bonds.

As I write these words from the deck of our sailboat, with the rain pouring down and thunder and lightning lighting up the sky, we are anchored in Martinique and I realize that we are living a life without regrets. We only have one life and we must live it to the fullest, without worrying about what others think. Our decision to sail around the world has not only given me unforgettable experiences, but also a deeper understanding of who I am and what I want. I hope my story inspires others to find their own path, pursue their own dreams, and live a life that is truly their own.

Love and living on your own course, they form an intriguing connection. In the world of unpredictable love and the freedom to follow your own path, lies the opportunity to truly blossom and embrace the magic of life. So, let’s celebrate love in all its complexity and nuance. Let’s let go of expectations and dance with our hearts instead. Perhaps we will discover that the greatest beauty of love lies in the unexpected twists and turns, in the moments when we surrender to the magic of the moment. Love is a dance and in that dance we find the true meaning of connection and happiness.

Thank you for this question, Chantal. By answering your question, you have unintentionally helped me in my own process of further learning to let go.

“Van tropische avonturen naar technische beproevingen: onze tijd in Martinique onthuld!”

Martinique, oorspronkelijk alleen gepland als een tussenstop voor boodschappen, blijkt een langer avontuur te worden dan verwacht, vanwege de zich opstapelende bootproblemen. Daarnaast heb ik een vraag die ik kreeg van Chantal beantwoord: “Wat maakt de levensstijl op een zeilboot zo bijzonder dat je bereid bent de liefde van dierbare mensen te verliezen?”

Terug in Martinique stonden er enkele taken voor de boot op onze to-do lijst, maar we beseften ook dat we dringend moesten gaan winkelen, aangezien onze voorraad bijna leeg was. Daarom besloten we om een auto te huren voor een periode van drie dagen. Lisa en Akko van Sailing Choctaw zijn ook hier in Sainte Anne en gedurende twee avonden hebben we hen beter leren kennen. Akko en Jeroen hebben in het verleden bij dezelfde surfschool gewerkt. Jeroen als windsurf instructeur en Akko als kitesurfinstructeur. Lisa en Akko zijn drie jaar eerder dan wij vanuit Nederland vertrokken voor hun zeilreis. Het is erg leuk om elkaar nu tegen te komen. We hebben tot in de vroege uurtjes met elkaar gepraat en de tijd vloog voorbij. Voor Akko en Lisa was het daarna tijd om verder te zeilen. Hopelijk treffen we elkaar weer in Panama. Voor nu wensen we hen veilige en voorspoedige zeiltochten.

De eerste twee dagen wilden we Martinique verder verkennen, vooral het noordoostelijke deel dat we nog nauwelijks hadden bezocht. We maakten stops in verschillende pittoreske dorpjes, o.a: Le Marigot, Le Lorrain en Sainte Marie en maakten mooie wandelingen langs de kust. Bij Sainte Marie ontdekten we een klein eilandje voor de kust dat een tombolo vormt met Sainte Marie zelf. Een tombolo is een smalle landstrook van zand die het eiland verbindt met het vasteland, waarbij de zee aan beide zijden om het eiland stroomt en samenkomt bij deze zandbrug. Rajesh maakte drone-opnames van dit natuurlijke fenomeen. Later in de namiddag reden we naar een schiereiland en belandden bij een populair golfsurf strand, waar we een tijdje genoten van het kijken naar de golfsurfers.

We hebben vaak gesproken over een wandeling bij Mount Pelée, maar tot vandaag was het er nog niet van gekomen. Vandaag besloten we eindelijk naar Mount Pelée te gaan en onze wandeltocht te beginnen. Zodra we begonnen, merkten we meteen dat het al een tijdje geleden was sinds we zo’n stevige wandeling hadden gemaakt. Onze benen voelden stijf aan en halverwege de tocht drong het tot me door dat mijn conditie niet meer was zoals vroeger. Ik kon het niet helpen om uit te roepen: “Vanaf nu moeten we echt vaker lange wandelingen maken.” Jeroen en Rajesh waren het er volledig mee eens. De wandeling bracht ons hoger en hoger de berg op en zo nu en dan ruste we even om van het uitzicht te genieten. Enorme slakken zo groot als mijn hand blokkeerde soms ons pad en ik kan me niet herinneren ooit zulke grote slakken gezien te hebben. 

Halverwege onze tocht werden we overvallen door een hevige regenbui en binnen enkele minuten waren we compleet doorweekt. Hoewel we tot op het bot nat waren, was de verkoeling meer dan welkom. De regen veranderde het wandelpad in een stromende waterval, waardoor we stevig aan de rotsen moesten vasthouden. Hierdoor werd het pad ook aanzienlijk gladder. Na twee uur klimmen bereikten we de krater en werden we beloond met een adembenemend uitzicht. Een prachtige regenboog kwam recht onder ons tevoorschijn. Dit was een bijzonder gezicht om vanaf bovenaf op een regenboog te kijken. Rajesh lukte het om tussen de buien door mooie drone-opnames te maken. Daarna begonnen we aan onze afdaling en toen we bijna beneden waren, begon ik al spierpijn in mijn bovenbenen en kuiten te voelen. Mijn benen gedroegen zich af en toe wat eigenaardig en ik struikelde bijna een paar keer. Eenmaal beneden voelde ik me als een pasgeboren giraf die voor het eerst probeerde te lopen en eerlijk gezegd, zo zag het er ook uit. Die lange stelten ook van mij!

Op de derde dag besloten we om voordat we boodschappen gingen doen, langs een duikwinkel te gaan om een nieuwe ademautomaat (regulator) te kopen. Nu hebben we drie volledige duikuitrustingen en kunnen gaan oefenen om te duiken met zijn drieën. Daarna brachten we een bezoek aan Jardin de Balata, een mooie botanische tuin ontworpen door de Franse landschapsarchitect Jean-Philippe Thoze. In 1982 richtte hij deze tuin op. Deze tuin herbergt meer dan 3.000 verschillende soorten tropische planten, waaronder exotische bloemen, palmbomen, varens en orchideeën, wat een levendige explosie van kleur en geur creëert.

Wat ook bijzonder was in Jardin de Balata zijn de hangbruggen die tussen de boomtoppen zijn opgehangen. Lopend over deze bruggen bood het ons een ander kijk de tuinen wat erg mooi was. Naast de overvloed aan planten is de tuin ook de thuisbasis van diverse vogelsoorten, waaronder de Kolibrie en kleurrijke vlinders, er zijn diverse hoekjes gecreëerd waar je kunt zitten en vogels kunt spotten. We waren blij dat we de tuinen toch nog bezocht hebben. 

Vervolgens was het tijd voor boodschappen. We reden naar een supermarkt en volgden een georganiseerde aanpak om onze voorraad voor de komende maanden weer aan te vullen. Met onze wagen volgeladen keerden we terug naar de boot. 

Na een paar dagen vol avonturen en ontdekkingen waren we weer terug aan boord met hernieuwde energie. Maar voordat we verder konden gaan, waren er een paar belangrijke klusjes die op ons wachtten. De windmeter liet, in het laatste uur voordat we Martinique bereikte, het afweten en de bilgepomp had ook besloten om met pensioen te gaan. Een bilgepomp is verantwoordelijk voor het verwijderen van overtollig zoetwater uit de boot en het voorkomen van overstromingen in de machinekamer. Een kritiek onderdeel dus, dat gerepareerd moest worden.

Bovendien merkten we dat het motorvermogen (RPM) lager was dan normaal sinds het laatste onderhoud aan de propeller. Na een grondige inspectie bleek dat we de stand van de propeller moesten aanpassen. Dat betekende dat we de boot uit het water moesten halen, aanpassingen aan de propeller moesten maken en hem vervolgens weer te water moesten laten.

We begonnen met het aanpakken van de problemen met de windmeter en de bilgepomp. Een nieuwe bilgepomp werd snel aangeschaft bij een Amel-technicus en met een beetje handigheid van Jeroen was die snel geïnstalleerd. De windmeter bleek waterschade te hebben opgelopen waardoor de printplaat binnenin kapot is. We hebben nu twee windmeters binnen een jaar zien uitvallen. De monteur gaf aan dat er twee jaar garantie opzit en voor ons de garantie kan afhandelen. Als tijdelijke oplossing probeerden we de printplaat te verwijderen uit de windmeter die slechts twee weken had gewerkt, maar deze bleek er nog erger aan toe te zijn. Gelukkig hadden we bonnetjes om te bewijzen dat dat echt een nieuwe windmeter hadden aangeschaft. Beide windmeters vallen dus onder garantieregeling. Voor nu besloten we om voor een nieuwe printplaat in onze windmeter te laten installeren. Zo hadden we niet alleen een reserveprintplaat, maar straks ook een extra windmeter als reserve. Het kost wat tijd om de garanties allemaal te regelen. Tijdens het orkaanseizoen zijn we toch niet van plan om naar het noorden te zeilen. Er is dus geen directe haast bij.

Na het repareren van de windmeter richtte Jeroen zijn aandacht op de propeller. Een afspraak werd gemaakt en twee dagen later gingen we uit het water. Toen we het anker lichtten, merkte ik echter dat het sturen naar bakboord niet soepel verliep; het leek te blokkeren. En alsof dat nog niet genoeg was, werden we geconfronteerd met hevig noodweer, compleet met stortregens en onweer. Het was een zenuwslopende situatie, vooral omdat we tussen andere jachten moesten navigeren en koste wat het kost aanvaringen wilden vermijden. Uiteindelijk slaagden we erin om met behulp van de boegschroef voorzichtig naar de kraan te varen, waar Jeroen aan de slag kon. Hij probeerde de “oude” instellingen, maar helaas bleef de propeller stil. In lichte paniek riep Jeroen dat er iets niet goed was en dat we weer uit het water moesten.

Voor de tweede keer werd onze boot uit het water gehaald en Jeroen vroeg om hulp van een monteur van Max Prop. Samen beoordeelden ze de situatie. Helaas blijken we niet de juiste startinstellingen te hebben, waardoor het een beetje gokken was om de juiste pitch te vinden. We hoopten op het beste. De volgende ochtend was de spanning voelbaar. Gelukkig was het windstil en waren er geen andere boten die drukte veroorzaakten bij het uit het water halen. Hierdoor konden we voorzichtig met behulp van de boegschroef uit de kraan manoeuvreren, wat gelukkig soepel verliep omdat er geen wind was. Helaas bleken al onze inspanningen tevergeefs; we hebben nog steeds minder motorvermogen dan voorheen. We besloten om contact op te nemen met Amel.

Op 17 oktober staat er een afspraak met Amel op het programma om twee stuurhuizen te laten vervangen. Jeroen baalde behoorlijk van de problemen met de propeller en het stuur, waardoor we op dat moment niet flexibel zijn om zomaar ergens heen te zeilen. Zelfs niet wanneer er een zware storm op de loer ligt. Gelukkig zijn de laatste vier stormen en orkanen de eilanden voorbijgegaan.

Als afleiding heeft Rajesh een paar wandelroutes ontdekt rondom Sainte Anne, genaamd La Trace des Caps. We besloten om naar Salines te wandelen. Een wandeltocht voornamelijk door de bossen. Het was een warme dag met weinig wind, maar de bomen boden een welkome schaduw tegen de felle zon. De geuren van het bos en de vochtige aarde prikkelden onze neuzen en overal om ons heen werden we verrast door verschillende soorten krabben, hagedissen en vogels. Het was zondag, dus op sommige stranden waar we langs liepen, zagen we rijen motorboten met luide muziek. Lokale mensen stonden gezellig in het water te kletsen of te dansen, terwijl enkele mannen zich bezighielden met het barbecueën van vlees. Nog geen honderd meter verder leek het alsof we alleen op de wereld waren. Alleen het geluid van onze voetstappen in het gras en het getjilp van vogels in de bomen vulde de stilte om ons heen. De kustlijn varieert van prachtige, witte zandstranden tot plekken waar de golven tegen imposante rotsen afkaatste. Saline heeft een mooi strand met talloze gezellige strandtentjes. Na een wandeling van zo’n zes kilometer bereikten we Saline en beloonden we onszelf met een smakelijke lunch van Colombo kip, vergezeld met een groot glas koud drinken. Het water nodigde ons daarna uit om in te zwemmen voordat we aan onze terugtocht van zes kilometer begonnen. 

We houden ons bezig met het afwerken van onze to-do lijst en proberen die zoveel mogelijk af te wisselen met mooie wandtochten. Voorlopig, in ieder geval tot 20 oktober, blijven we in Martinique, waar we nauwlettend de orkanen in de Atlantische Oceaan in de gaten houden. 

“Liefde en leven op eigen koers: Dansen op het ritme van het hart”

Naar aanleiding van onze evaluatieblog ontving ik de volgende vraag: “Wat maakt de levensstijl op een zeilboot zo bijzonder dat je bereid bent de liefde van dierbare mensen te verliezen?” Deze vraag werd me onlangs gesteld en het heeft me echt aan het denken gezet.

Liefde en het leven op je eigen voorwaarden; twee thema’s die ogenschijnlijk verschillend zijn, maar in werkelijkheid diep met elkaar verbonden kunnen zijn. Heath Ledger zei ooit: “One of my biggest mistakes in life is thinking people will show me the same love I’ve shown them.” Deze uitspraak roept vragen op over liefde en verwachtingen en het herinnert mij eraan dat liefde vaak complex is, vol nuance en onvoorspelbaarheid.

Liefde, dat prachtige, complexe en ongrijpbare gevoel dat ons allemaal in zijn greep kan houden. Zoals de tekst vertelt, is de grootste uitdaging bij liefde vaak de verwachting die we eraan koppelen. Liefde komt in vele vormen en maten en iedereen drukt het op zijn eigen unieke manier uit. Het is een dans van het hart en elke dans is anders.

We hebben allemaal onze wensen en niet-onderhandelbare behoeften als het gaat om liefde. We willen dat onze liefde wordt beantwoord, gedeeld en gewaardeerd. Het is niet realistisch om van anderen te verwachten dat ze op precies dezelfde manier van ons houden als wij van hen houden. Ieder van ons draagt zijn eigen levensverhaal, bagage en perspectief met zich mee, wat leidt tot verschillende manieren van liefhebben. En dat is waar de schoonheid van liefde schuilt: in de diversiteit en nuance.

Stel je voor dat liefde een dans is in plaats van een transactie. Het is niet de vraag: “Dit is wat ik je geef, wat ga jij mij geven?” Liefde zou niet vol voorwaarden moeten zitten. Natuurlijk vereist het dat mensen elkaar ergens in het midden ontmoeten en zich inzetten voor de relatie, maar als we liefde benaderen als een deal, een contract, of met vastomlijnde verwachtingen over hoe het beantwoord moet worden, blijft er weinig ruimte over voor magie en is er des te meer ruimte voor teleurstelling.

Liefde is geen bedrijfsstrategie waarbij we een ROI (Return on Investment) verwachten. Het is een onvoorspelbare reis waarbij we soms moeten loslaten en de liefde de kans moeten geven om vanuit die ruimte te groeien, of soms zelfs om te verdwijnen. Soms is het accepteren van het verlies van die liefde de enige oplossing, hoe moeilijk dat ook kan zijn. Dat is iets wat we volledig moeten omarmen.

In een wereld waarin we vaak worden aangemoedigd om te streven naar controle en zekerheid, kan het moeilijk zijn om de onzekerheden van liefde te omarmen. Misschien is dat juist de essentie van liefde: het vermogen om te vertrouwen, los te laten en te dansen op het ritme van het hart. Het betekent niet dat we onze behoeften en grenzen moeten negeren, maar eerder dat we openstaan voor de mogelijkheid dat liefde ons kan verrassen en dat het niet altijd volgens een vast script verloopt.

Leven op je eigen koers, zoals Jeanne Phillips suggereert, is een krachtige mantra voor het leven. Het betekent voor mij jezelf toestemming geven om buiten de gebaande paden te treden, je eigen weg te volgen en je eigen verhaal te schrijven. Voor ons betekende dit besluit om de veilige haven te verlaten en de open oceaan te trotseren, in de letterlijke zin, door op een zeilboot rond de wereld te reizen.

Voorheen leefde we ons leven redelijk volgens de verwachtingen van de maatschappij. We hadden een comfortabele baan en een voorspelbaarder leven, maar diep vanbinnen verlangde we naar avontuur en vrijheid. Toen herinnerde ik me Jeanne Phillips’ woorden en besefte ik dat het tijd was om het masker af te zetten en mijn eigen pad te volgen. Leven zonder me druk te maken om wat anderen dachten, betekende voor mij de zekerheid van een vast inkomen opgeven en in plaats daarvan onze dromen najagen.

Het besluit om de veilige haven te verlaten en de open oceaan te trotseren, was niet zonder risico’s. Velen verklaarden ons voor gek en stelden vragen bij onze keuze. Maar ik herinnerde mezelf eraan dat we maar één leven hebben en dat wij het volgens onze eigen voorwaarden wilden leven. Zeilen rond de wereld was een droom die me altijd had aangetrokken en ik wilde geen spijt hebben van het niet najagen ervan. Dus namen wij het risico en begonnen wij aan dit avontuur, wetende dat het ons zou vormen op manieren die we ons nooit had kunnen voorstellen.

Terwijl we de wereld rondzeilen, ontdekken we niet alleen exotische bestemmingen, maar ook delen van onszelf die we nooit hadden gekend. De rust van de oceaan geeft ons de ruimte om na te denken, om te groeien en om onze diepste verlangens en passies te ontdekken. Ik besefte dat ik meer was dan mijn 7-tot-5-baan en dat mijn ware roeping ergens midden op de oceaan lag.

Het pad van zelfontdekking is soms uitdagend, maar we zijn vastbesloten om ons leven te leiden zonder ons druk te maken om de mening van anderen. Verbinding met avontuurlijke zielen. Het meest opmerkelijke aan deze reis is dat we onderweg vele gelijkgestemde avonturiers ontmoeten. Mensen die, net als wij, ervoor hebben gekozen om het traditionele pad te verlaten en hun eigen avontuurlijke wegen te bewandelen. Het leven op zee brengt ons in contact met mensen van over de hele wereld en onze gedeelde passie voor avontuur versterkte onze banden.

Nu ik deze woorden schrijf vanaf het dek van onze zeilboot, terwijl de regen met bakken uit de lucht komt en de donder en bliksem de lucht verlicht, liggen we voor anker in Martinique en besef ik dat we een leven leiden zonder spijt. We hebben slechts één leven en we moeten het ten volle leven, zonder ons druk te maken om wat anderen denken. Onze beslissing om rond de wereld te zeilen, heeft me niet alleen onvergetelijke ervaringen opgeleverd, maar ook een dieper begrip van wie ik ben en wat ik wil. Ik hoop dat mijn verhaal anderen inspireert om hun eigen weg te vinden, hun eigen dromen na te jagen en een leven te leiden dat echt van henzelf is. 

Liefde en leven op eigen koers, ze vormen een intrigerende verbinding. In de wereld van onvoorspelbare liefde en de vrijheid om je eigen pad te volgen, ligt de mogelijkheid om echt te bloeien en de magie van het leven te omarmen. Dus laten we liefde vieren in al haar complexiteit en nuance. Laten we verwachtingen loslaten en in plaats daarvan dansen met ons hart. Misschien ontdekken we dat de grootste schoonheid van liefde schuilt in de onverwachte wendingen, in de momenten waarop we ons overgeven aan de magie van het moment. Liefde is een dans en in die dans vinden we de echte betekenis van verbondenheid en geluk.

Dank je wel voor deze vraag, Chantal. Door het beantwoorden van je vraag heb je me onbedoeld geholpen bij mijn eigen proces van verder leren loslaten.