De Nederlandse versie staat onder de Engelse versie

Embarking on a journey to sail around the world is a dream for many, but the practicalities of financing such an adventure often become a daunting reality. The question that looms large for those undertaking this maritime odyssey is: How do people sustain themselves financially while navigating the vast expanses of the open sea? This inquiry resonates deeply with those who have set sail into the unknown as they grapple with the challenges of maintaining a nomadic lifestyle on the water.

For those who have chosen to cast off the conventional trappings of land-based living, the initial step involves divesting themselves of possessions and embracing a minimalist existence. The stark reality of living with only the essentials becomes a cornerstone as they set out to traverse the world’s oceans. Living on the edge, they draw from their savings, attempting to stretch their resources to endure the unpredictable journey that lies ahead.

As the horizon stretches endlessly before them, so too do the demands of maintaining their floating homes. The financial strains become palpable, with a significant portion of their funds allocated to the relentless upkeep of their boats. The illusion of a carefree life on the open sea is shattered by the harsh truth that money dwindles faster than anticipated, necessitating a swift and resourceful response to secure the means to continue their expedition.

Amid this financial labyrinth, a beacon of hope emerges in the form of diverse solutions to replenish their coffers. A chance encounter with James Evenson, the visionary mind behind Sailing Zingaro, sheds light on one avenue: the world of YouTube. As a fortunate YouTuber who embarked on his channel when the seas of online content creation were still relatively uncharted, James offers a glimpse into the possibilities of leveraging digital platforms to share the unique experiences of a seafaring life. However, the fundamental question persists: Can a YouTube channel alone navigate the turbulent waters of financial sustainability?

Join us as we delve into the intriguing world of financing a global sailing expedition, exploring the challenges, triumphs, and creative avenues that sailors chart to keep their dreams afloat.

A Dream of Paradise and Navy Beginnings

James Evenson’s story begins in the rainy city of Seattle, Washington, where he spent his childhood dreaming of being a Sea-Doo tour guide in the US Virgin Islands. “I thought that was paradise when I was 12.” James says. Little did he know that this childhood dream would resurface surprisingly years later. Born in a military family, with his father in the Army and grandfather in the Marines, James initially planned to join the Army. James says; “When I told my dad I was going into the Army, he smacked me in the face, and he’s like, no, no, no, no, you’re smart, go in the Navy or the Air Force and get an education”

Enrolling in the Navy at the age of 19, James spent five years as an electrical engineer and navigator. Unfortunately, his naval career offered limited opportunities for port visits. James says, “Unfortunately, because I was on a ballistic missile submarine, so we had nuclear missiles on the boat. And that severely limits the ports that you can enter into. Right after I got in the Navy in 1999, they stopped going to any ports at all. So, in 5 years, I saw one port, and it was Port Canaveral, Florida, and we got what’s called Cinderella Liberty. We only got out until midnight and had to be back on the boat.”

Life on a Submarine

According to James, life on a submarine was a unique experience. The way it works on a submarine is that “they have two crews. So, you go out for three months, and then you’re back for three months. The crews combine, and you refit the boat for about three months, and then the other crew takes it out to sea for three months. So, during that time, you are land-based, and you’re doing training, and you’re basically screwing off. You’re not really doing much because you work so hard when you are onboard the submarine, you know, 12 to 18-hour days when you’re working, that you have more off time during your land-time. And then you come back, the other crew comes back, you refit the boat together, and then you guys take it out.”

It’s hard for me to envision life on a submarine. What does it look like? James explains, “Picture fluorescent lighting casting a stark glow in spaces with very low ceilings. Imagine a structure resembling a 4-story office building, but here’s the twist—it’s oriented horizontally. The hallways are exceptionally long, like an office building on its side. The submarine spans an impressive 600 feet in length and rises four stories high. However, the height of each floor in some areas is only around 1.4 to 1.6 meters. So, despite its considerable length, it’s not exactly spacious—especially for someone tall. Constant bending is necessary; moving around becomes a game of navigating through passageways without hitting your head, a common occurrence. Living quarters are tight, with nine people sharing a room. The submarine accommodates 165 individuals, creating an atmosphere reminiscent of a densely populated office building. With confined spaces and shared living, one can imagine the challenges of maintaining a pleasant environment.”  Yet, James cherishes the memories of camaraderie and the invaluable knowledge he gained about the intricate systems of the billion-dollar submarine. James vividly recounts an incident where it got really smelly. “We were navigating a hurricane, 400 feet underwater, experiencing 15-degree rolls from left to right. The nuclear team on the boat was conducting a drill, and an error occurred. They scrammed the reactor, halting propulsion in the big steam engine. As a result, the boat, always slightly positively buoyant, floated to the surface. Now, we make 35-degree rolls due to the round tube design of the submarine, which lacks a keel like a sailboat, which makes the situation challenging. Everyone started vomiting, and inside the confined space, lacking fresh air, it began to smell like vomit. It was a horrible experience and one of the only times I felt seasick.” 

Transition to civilian life and sailing dreams

Leaving the Navy, James transitioned to a career as an electrical mechanical engineer, working on high-tech equipment for over a decade. His expertise in problem-solving, learned in the Navy, proved beneficial in his civilian career. The idea of sailing around the world had always been a dream, but it seemed financially unattainable until he discovered the world of YouTube sailing channels.

Inspired by YouTuber Delos, James saw an opportunity to document and share his sailing adventures with the world. James tells; When I started, there were 13 sailing channels in 2016, and now there are like 400 or 500 sailing channels. So, it wasn’t really saturated, and there weren’t a lot of people doing it, and I feel like I was one of the first people that kind of was in a position to jump onto that. And I just went for it, too. I saved up $135,000 over four years, and I spent $65,000 on the boat. So, what does that leave me, like $70,000 or something? I thought that would last me for a couple of years. It lasted me for about six months. Due to numerous repairs, I had to refit the boat, costing around $15,000. At that point, I met a girl, and my focus shifted away from YouTube. I created only four or five videos before completely halting my YouTube activities. I fell deeply in love with her, and we used up all of my remaining money together. When I had about $10,000 left, I said, OK, babe, we need to start doing YouTube videos again because this will be a problem.

Sailing Zingaro YouTube success and business ventures

James Evenson, the man behind the YouTube channel “Sailing Zingaro,” didn’t start his journey on the high seas with just wind and waves. The early days of his YouTube channel saw unconventional methods to grab attention. “I put a very good thumbnail picture on the first video. It was my girlfriend’s butt. So, sexual. I hate to say, I wouldn’t do it now. But yeah, I exploited sex. And I had a lot of different… At the time, I was single, so I had a lot of girlfriends coming and going and many friends, and basically, I just had a girl crew. I was lucky, my first video got 100,000 views, and it really propelled me up fast. I think I had 10,000 subscribers within two months, which is a lot; that’s hard to do nowadays because everybody’s on YouTube. It’s so saturated.” James explains. 

Channel dynamics

James openly acknowledges that, at the time, his channel attracted primarily male viewership. The choice to have a female-dominated crew on the boat was both intentional and strategic. He found that having women on board eliminated the machismo dynamic, creating a more collaborative and enjoyable environment. This move shaped the boat’s atmosphere and influenced his viewers’ demographic. “For the last seven or eight years, it’s been 96% men”. Older men or younger men? “Older men.”  What is this about older men? “I think it’s the niche. I think it’s the sailing niche that older men are attracted to this niche because sailing was a man’s sport. You can see it in the sailboat design. In designs of the 1980s, there were only single beds everywhere. There are like eight single beds. Who wants a boat with eight single beds these days? Nobody. They must be refit for double beds because everybody wants to take their girl. But back then, it was only men in the 60s, 70s, and 80s. It was only men who were buddies. It’d be a drinking weekend or whatever. Nowadays, the size, type, and layout of boats are changing. It’s not male-dominated anymore, as you can attest to. There are a lot of women captains. There are a lot of women who are equal partners in the boat, which is awesome.I think that’s amazing. But, yeah, that’s why.” James has witnessed a shift in his viewership demographics since having a child. Adding Luna to the crew has brought a more balanced audience, with around 10% being female. 

Channel identity and content

Sailing Zingaro, as quantified by online trackers, is labelled as a travel channel. However, James prefers to view it as a travel and education channel. Drawing from his extensive experience, James aims to share valuable knowledge with his audience. He really likes teaching. The channel name, “Zingaro,” derived from the Italian word for gipsy, reflects James’s nomadic lifestyle despite its unintentionally derogatory connotations of the word. James was just like, “Oh, look, Italian word, fun. Because Nomad was boring for me, in retrospect, I probably would have picked a better name just because I didn’t realise my entire user base would be my demographic is mostly Americans. And they can’t pronounce Zingaro. Every single time they say, what? Can you spell that? And I just wish that I would put like seasick sailing or anything but Zingaro, really. But now it’s my brand, and everybody knows it, so it’s not a big deal. But in the future, if I ever did this again, I’d choose a little bit better brand name.”

Sailing Zingaro’s path to success

With dedication and consistency, Sailing Zingaro releases content every week. James used to do all the editing himself, but now he has a team of people, which is nice. James explains, “I don’t make as much money personally because I pay all those other people, but I don’t have to do much work.

I film it and then give it to my editor in big blocks, like two terabytes. I just sent him a hard drive. He’s good. I gave it to him and said, “Look, you make it interesting; whatever you need to do to make the story interesting, you do it. “But he wants me to tell him a synopsis of what happened during that time. So, for instance, he has a big inventory right now of a loop we did around the Pacific.Galapagos, Easter Island, Marquesas and Panama. And he said, OK, what did you do here? And I have to think about it. OK, yeah, we went here, this happened, this happened. Sometimes, I review it a little bit. But he’s pretty good. If you’re going to find an editor, it’s very difficult to find somebody that’s good, cheap and knows it all, yeah, and has the wherewithal to be creative. And he sits in the States? No, he’s in Mexico. Despite crossing the 100,000 subscribers milestone, James admits that the channel’s income alone is insufficient to sustain his lifestyle. He makes approximately $100,000 annually, considering revenue from YouTube, Patreon, merchandise, and other sources. To supplement his income, James ventured into chartering, offering sailing experiences to those eager to explore the open seas. Operating two separate businesses – the YouTube channel and chartering – he found a balance that supported his lifestyle. James is now in the process of establishing a third business, focusing on providing advanced cruising techniques and education.

Monetizing the sailing experience

While sharing the highs and lows of his sailing adventures, James reveals the financial intricacies of sustaining such a lifestyle. His boat demands a significant annual maintenance cost of $30,000, significantly impacting his profits. Offering unique sailing experiences, including advanced educational courses, James has found a niche that allows him to charge premium rates for exclusive journeys. For example, on a sailing trip from the Galapagos islands to Easter Island, which basically can’t be bought anywhere, James charges $10,000 per person. It will be a unique experience in which you are about to explore the Galapagos Islands and Easter Island and stay on my boat and sail in between. This sailing trip is 14 days. Another example is a sailing trip in the San Blas, which is about $4,000 per person. That would be ten days in spearfishing and hanging out, drinking coffee, having sundowners, and meeting other boaters. James can fit a maximum of five people on board.

Challenges, lessons, and the future of Sailing Zingaro

Sailing Zingaro’s journey is not without its challenges. James recounts instances where the boat’s dynamics became strained due to personal issues, emphasizing the importance of setting clear boundaries and maintaining a zero-tolerance policy for disruptive behavior. Acknowledging the financial realities, James is transparent about the costs and profits associated with his ventures. He candidly discusses the difficulties in finding the right balance for pricing that attracts customers while covering the significant expenses involved in maintaining a seaworthy vessel.

Educational focus and future aspirations

As Sailing Zingaro progresses, James expresses a growing interest in emphasising the educational aspect of his channel. With a team supporting the content creation process, he aims to share his extensive knowledge, offering viewers insights into sailing, navigation, and boat maintenance.

James says; They will be part of the experience instead of a catered charter situation where you’re waiting on them because you don’t want to get into that. That’s not what I do. They want to come down and learn what cruising is all about. So, I sell it as an experience. If the boat breaks down, that’s an experience. If you are seasick and have to puke, that’s your experience. and if you have to cook in a small space with not all the luxury kitchen tools available, that’s an experience. 

Sailing and seasickness realities

In the unpredictable sailing world, James Evenson, the seasoned captain of Sailing Zingaro, has encountered many challenges over his 24 years at sea. From handling seasickness to braving intense storms, his experiences on the open water have shaped the stories that define his adventurous life.

Seasickness is an inevitable part of life on a sailing vessel. James shares that approximately 40% of his guests experience seasickness. He humorously acknowledges the varying levels of discomfort, recalling instances where passengers turned green, emphasising that seasickness is not just a cartoon cliché but a genuine challenge sailors face.

Medical emergencies at sea

While the majority of challenges are par for the course, James recounts a serious medical incident involving a rescued sailor with MRSA (Methicillin-resistant Staphylococcus aureus) or seawater boils. The lack of immediate access to medical facilities pushed James to improvise, administer antibiotics, and oversee the healing process, showcasing the resourcefulness required when medical help is not readily available.

Chartering tales and comedic mishaps

Venturing into the chartering world, James shares some entertaining and, at times, comical tales of his experiences with guests. James’s eyes lit up when he thought back at some of his guests and started telling, “Oh man, this story’s… I got to just tell you the truth. “So, he’s like, “Hey, I got to go to the bathroom. We’re in like four-meter waves. “I’m like, “Bro, can you hold it for a few hours before, you know, until we… “No, no, I got to go now.” ‘I’m like, okay, but just be really careful. Oh, yeah, no problem. I’m a boater. I got this. And he’s a little overweight.

Well, he’s in there, you know, doing his business, and he gets thrown off the toilet, through the door, completely takes off the door from the frame. And then he turns around mid-flight and goes in the side of, you know, furniture and the boats are made really strong, and it just… And he had three broken ribs, and he took it like a champ. The whole time he couldn’t even lay down. And he had to sit down to sleep, poor guy.

Another story is about one of my first charter guests. I had a group of people, very beautiful people. One of the guys got… This is a really funny story.

I had just refitted the boat. It was a $20,000 refit in Colombia, so this is a lot of work. I had all-new canvas, all-new white interior cushions, and every single piece of fabric on the boat. It was new. The floors were brand new, and everything was nice. The first guy who came was a good friend of mine. He’d been my Patreon for a long time. So, he brought me a bottle of very good tequila, Cohar Alejo. And we all took a shot of it. And then one of the other guys grabbed the bottle and said, “Yeah, we need more. I’m like, okay, whatever, just drink it; I don’t care. “So, he ended up drinking almost the whole bottle before we took it away from him. And there was only, you know, a couple of centimetres of tequila left in the bottle. Later that night, the guy needed to use the restroom and accidentally tumbled out of the top bunk while attempting to get up in the dark, hitting his head quite badly. I didn’t hear anything because the way my boat is set up in the back room, you don’t really hear much. So, he bled all over the place; he unknowingly wandered into the front cabin where someone was sleeping and, in the process of trying to urinate. He inadvertently peed on the guy in the front cabin. And then, the guy suddenly woke up, fully aware of the situation unfolding. Swiftly, he turned the intruder around and pushed him into the bathroom. He did his thing and couldn’t get back into bed. So, he went out on the white cushions and laid down, but he was so drunk that he couldn’t sleep well. So, he was tossing and turning all night, all different ways, all over my couch. And when I got up in the morning, I was like, this is a massacre. I thought the guy was dead. There was so much blood everywhere. And it was like dried blood. It was brown, dried, and nasty. I can’t believe he got it clean. So we gave him a bottle of hydrogen peroxide, and he did it. It ended up being fine. What’s funny about boating is that you can freak out about everything or just be chill, but usually, 99% of the time, it will all be fine the next day. It’s like unless your boat is sinking, which has happened to me, there’s not really anything to be freaked out about.

One of the key skills James highlights is the ability to adapt to unforeseen circumstances. His calm and collected demeanour is evident, whether it’s dealing with seasickness, unexpected medical incidents, or comedic mishaps during charters. James emphasises that, despite the challenges, the vast majority of situations tend to resolve themselves naturally, underlining the resilient nature of life at sea.

Sailing catastrophes and epic rescues

James unveils some of the most intense moments of his sailing career, including the heart-stopping incident when his catamaran tore in half 60 miles off the coast of Hawaii after a 2200-mile voyage from Tahiti through the Line Islands, Christmas Islands, Fanning, and then to Hawaii. Battling 60-knot winds and monstrous waves, he vividly describes the sensation of being lifted and dropped by a colossal wave. The subsequent damage to the boat and the dramatic efforts to save it reveal the extraordinary challenges faced during life at sea. As the boat faced potential catastrophe, James started telling; So I want you to take the dinghy, unwrap it, and get it in the water and tie it to the boat. That way, if the boat turns over, we have something we can get into. What about the life raft? We didn’t have a life raft because the boat and catamarans don’t sink. The catamaran is kind of your life raft, so you can. Plus, the dinghy that I have is unsinkable, too; it’s an OC tender. Even if you fill it with water, it’s got too much flotation. So, we figured with two different kinds of life raft things, which, you know, in retrospect, I don’t regret that decision because the life raft wouldn’t have helped us in this situation anyway. Anyway, she’s like, why don’t we tie it together with ropes? And I was like, no, no, no, no, no, no, that’s impossible. Wait a minute. That’s not a bad idea. I think we can do it. So, I did it. Then, the force of the ropes, the forces on the boat, and the waves on the boat broke all the ropes. And then I had to do it again. I ended up doing it four times. The third time, I realised- I remembered that I’d redone the rig with Dyneema. So, I had this really thick Dyneema, and I used that. It stayed and didn’t break, but then it started sawing through the boat. We found ourselves near the Big Island of Hawaii, eventually taking shelter in its lee. Consequently, we had to rely on the motor. Unfortunately, during this manoeuvre, I lost one of my propellers; a line caught the propeller, resulting in the entire shaft getting bent. As a result, I was left with only a 10-horsepower engine, but we managed to navigate the situation and reach our destination successfully. The survival of both the boat and its crew serves as a testament to James’s experience, resourcefulness, and ability to navigate through life-threatening situations. You were saying that how many times, four times, you were about to sink? Four times I’ve had boats sink on me, almost sink on me. I’ve been able to save them all, but yeah, crazy, right? But that’s in 24 years.

Insight into a boat’s demise

As we continue unravelling Captain James Evenson’s adventurous tales, it becomes evident that sailing is more than just a leisurely pursuit; it demands a unique set of skills, resilience, and decisiveness. James describes the crucial importance of effective emergency response, emphasising that people react differently in crisis situations. As a captain, he exemplifies the ability to remain calm and take decisive actions, essential qualities in ensuring the safety of both the vessel and its crew. The anecdote underscores the stark contrast in responses, highlighting the need for a crew that can act cohesively under pressure. Transitioning into the story of the dismasted boat, James candidly reveals details about the vessel’s unfortunate fate. The boat, manned by three French sailors, faced challenges not only due to the dismasting incident but also due to its inadequacies and lack of proper maintenance. They were like friends of the owner, and these friends wanted to help him get his boat back to France by going the wrong way across the Pacific, which, I have to tell you, is not a good idea. Navigating a weekend cruiser in an unconventional journey, the crew found themselves in a perilous situation, losing the rig and spending six days adrift. The captain contracted MRSA in his leg, a severe complication that could have been fatal if not for the timely arrival of someone with antibiotics. Contemplating a potential medevac involving a boat and helicopter journey back to Hawaii, the situation was critical. Concerns about the captain’s health aside, the boat’s fate was uncertain as it took on water. The boat left floating with many issues and eventually met a grim fate. Whether it sank or was stripped remains uncertain, but the boat, initially saved by James and his crew, faced an unfortunate demise. The captain’s decision not to disclose these details immediately, out of respect for the boat owner and to maintain the positive essence of his channel, highlights his ethical approach to storytelling.

Shift from catamarans to monohulls

A noteworthy revelation surfaces as the conversation shifts to the type of boats James prefers. Despite his initial fame as a catamaran sailor, he shifts in preference towards monohulls. James shares, “I have a bit of PTSD from catamarans. I’m not really a fan of their motion; I don’t fully trust their safety for the kind of sailing I do—offshore adventures covering 16,000 miles. This year, I revisited Easter Island for the second time. I prefer extensive and exploratory journeys, and with that comes encounters with storms, waves, and rough seas. Personally, I feel more secure in a sturdy monohull. The heavier weight and motion suit my preferences.

The Oyster 485

James introduces his current vessel, an Oyster 485, emphasising the boat’s strengths and acknowledging its imperfections. He provides insights into the boat’s design, mentioning large opening windows that offer a catamaran-like experience but admitting they have a tendency to leak. The pragmatic view of his boat reflects the seasoned sailor’s understanding that every vessel, no matter how well-designed, has its pros and cons. 

Golden guidelines for sailing

Before delving into his Pacific escapades, James leaves us with some straightforward sailing guidelines. In his usual pragmatic style, he emphasises essentials like not falling overboard, refraining from being an unpleasant shipmate, and, humorously, advising against smoking. The simplicity of these rules conceals the complexity of the challenges sailors face, reinforcing the importance of safety and camaraderie.

Pacific passages and recommendations

With the basics covered, James transitions to sharing his Pacific adventures. Having crisscrossed these waters multiple times, he provides invaluable recommendations for aspiring sailors. Notably, he extols the virtues of taking the adventurous route to Easter Island, recounting the mesmerising allure of this enigmatic place. His recommendation comes with practical advice, highlighting that the journey from Panama to Easter Island is slightly shorter than the more conventional route to the Marquesas.

Marquesas and beyond:

While Marquesas in French Polynesia is popular, James encourages sailors to explore beyond. He advocates for the less-trodden path, emphasising the rewards of navigating the Southern Pacific, from Pitcairn Islands to the Gambier, Austral Islands, and Tumotus. The captain’s insights stem from years of firsthand experience, painting a vivid picture of the diverse and beautiful destinations that await intrepid sailors.

Challenges of sustainable anchoring

James acknowledges that the adventurous route presents its own set of challenges, particularly in anchoring. The need for an adequate anchor road to secure the vessel in deep waters demands careful planning. Despite the hurdles, he affirms that the rewards of this less conventional journey far outweigh the difficulties.

Easter Island’s enigma:

Easter Island, with its colossal statues and mysterious history, holds a special place in James’s heart. The captain delves into the island’s unique cultural heritage, recounting the story of a civilisation alienated from the world, leaving behind awe-inspiring yet perplexing relics. The allure lies in the statues and the enigmatic narrative of a people whose demise is in mystery. James explains: “Nobody knows how they moved them because they were all built from the same volcano and ended up on the island’s outskirts. So how does a culture in 1100 AD move an 80-ton statue and then stand it up straight? Nobody knows. They all died out because that ancestral worship ended up killing them because they cut down all the trees to roll these logs, and then they ate all the birds there, and then they ended up eating each other, and they all died.

So, there are people who live there now who call themselves Rapa Nui and have kind of reinvented the language. But nobody from that era can tell us what happened. We get some signs, we can guess, and we can make educated guesses. The island is crazy. It’s a system of caves, and it’s just a beautiful place.

Evolution through sailing:

Reflecting on his extensive sailing experience, James candidly shares how this lifestyle has shaped him. Patience and a heightened respect for the environment top the list of lessons learned. The sailor’s philosophy emphasises responsible living, advocating against unnecessary harm to nature and promoting a proactive stance in addressing environmental issues.

Environmental challenges at sea

As James navigates the world’s oceans, he keenly observes the changing marine environment. Drawing on conversations with locals in places like Cuba and Moorea, he sheds light on the visible degradation of coral reefs, hinting at potential causes like global warming, pollution, and overfishing. The decline of vibrant reefs serves as a poignant reminder of the delicate balance that humans must maintain with nature. “They said that the reef outside Moorea used to be purple, blue, and all these different colours, and now it’s just muted brown. “James explains. “There is still some colour and some live coral there, but much of it is diminishing. And whether that’s global warming that’s bleaching the coral or maybe pollution or some other reason that we haven’t even figured out yet, I think it’s overfishing because that’s what happened in Jamaica. Pictures are from the same spot in Jamaica from 1975, 85, 95, 2005, and 2015. It’s the exact same spot, and you can see vivid life in 1975 and absolutely nothing living in 2015 because those guys took all the fish away. The fish clean the coral, and they clean all that crap off of it. Then the weeds move in, and that’s what caused Ciguatera. And Ciguatera, I think, is the earth’s natural reaction to the dying of the coral. It’s a perfect reaction because now we’re going to make an alga that grows on dead coral that fish eat and are fine, but humans, when they eat the fish, are sick. So, they can’t take the fish anymore. And in places with a lot of Ciguatera, like the Gambia Islands, that’s where Ciguatera started. It is beautiful. The reef is amazing. The fish, you can see tripletail, grouper, huge beautiful fish that are meter long. Everywhere. And you can’t take them. And they know it. The fish will come right up to your face. It’s kind of a cool, you know, if you think about it that way, it’s a really cool natural reaction for the earth.

The impact of overfishing

The conversation turns toward overfishing, a concern close to James’s heart. He narrates the stark contrast in fishing experiences, comparing anecdotes from the ’70s, where catching fish was seemingly effortless, to the present-day reality of struggling to get a single catch. The captain points out the lack of regulation for open ocean fishing and expresses concern about modern fishing practices, particularly with large fishing boats depleting entire schools.

Personal evolution and parenthood

As James shares his observations about environmental changes, the focus shifts to a more personal realm – his journey into parenthood. Acknowledging the world’s challenges, he expresses hope for positive change and a brighter future. With a touch of humour, James reflects on the joy and unpredictability of having a five-month-old daughter, emphasising the need for a collective effort to address global issues.

Sustainable living in the San Blas

The interview takes us to the San Blas Islands’ idyllic setting in Panama, James’s favourite destination. He extols the vibrant reef and sustainable living, cherishing the ability to spearfish for dinner. However, he notes a decline in fish population, attributing it to increased human presence and the impact of tourism, particularly cruise ships promising lobster dinners. The negative consequences of overfishing become glaringly apparent in the diminishing lobster population and the environmental toll on these pristine waters.

The Challenges of Being a YouTuber

Reflecting on the challenges of running a YouTube channel in the sailing niche, James advises aspiring content creators. Given the saturation in this market, he suggests finding a unique angle, whether it’s themed content, personal stories, or extraordinary feats, to stand out and attract an audience because “it’s hard being a YouTuber. And, you know, you don’t make much money until you probably have about 50,000 subscribers. So, you’re working basically for free.” James explains.

Embracing the Roller Coaster

Despite the difficulties, James passionately emphasises the rewarding nature of his roller-coaster life. From boat refits to idyllic anchorages, he highlights the highs and lows that make his journey unique. He encourages those contemplating a similar lifestyle to embrace the challenges and rewards that come with it.

Parting Words of Encouragement

As our conversation concludes, James offers words of encouragement to those intrigued by the sailing lifestyle. He urges individuals to take the leap, emphasising that necessity often leads to invention. With countless ways to make money in today’s world, he assures potential sailors that they will find solutions when faced with challenges.

In the end, James leaves us with a resounding message: If you’re drawn to a life at sea, with its unpredictability and unparalleled beauty, go for it. The open waters are waiting, ready to unveil their wonders to those daring enough to explore them.

In our next blog

Exploring the serene San Blas Islands was a four-week exploration marked by enriching interactions with the indigenous people of Guna Yala and fellow cruisers. As the crossing through the Panama Canal approaches, the atmosphere mixes with enthusiasm and uncertainty. Our journey to the Pacific side is upon us, and the mixed emotions are palpable: some are eager for the challenge, while others ponder whether they are really ready to cross. In the upcoming blog post, we will share the authentic stories of our sailing experience, capturing the unique dynamics of the community, the connections with fellow sailors, and the heartfelt reflections on preparing to transit the Panama Canal.

Van zeildromen naar financiële realiteit: verhalen uit de zee met Sailing Zingaro.

Een reis rond de wereld maken is voor velen een droom, maar de praktische aspecten van het financieren van zo’n avontuur worden vaak een ontmoedigende realiteit. De vraag die opdoemt voor degenen die deze maritieme odyssee ondernemen, is: hoe kunnen mensen zichzelf financieel onderhouden terwijl ze door de uitgestrekte open zee navigeren? Dit onderzoek vindt diepe weerklank bij degenen die het onbekende tegemoet zijn gegaan terwijl ze worstelen met de uitdagingen van het handhaven van een nomadische levensstijl op het water.

Voor degenen die ervoor hebben gekozen om de conventionele attributen van het leven op het land achter zich te laten, houdt de eerste stap in dat ze zich ontdoen van hun bezittingen en een minimalistisch bestaan omarmen. De grimmige realiteit van het leven met alleen de essentiële dingen wordt een hoeksteen als ze de oceanen van de wereld willen doorkruisen. Ze leven op de rand en putten hun spaargeld uit, in een poging hun middelen uit te breiden om de onvoorspelbare reis die voor ons ligt te doorstaan.

Terwijl de horizon zich eindeloos voor hen uitstrekt, geldt dat ook voor de eisen die het onderhoud van hun drijvende huizen met zich meebrengt. De financiële spanningen worden voelbaar, waarbij een aanzienlijk deel van hun geld wordt besteed aan het meedogenloze onderhoud van hun boten. De illusie van een zorgeloos leven op open zee wordt verbrijzeld door de harde waarheid dat geld sneller slinkt dan verwacht, waardoor een snelle en vindingrijke reactie noodzakelijk is om de middelen veilig te stellen om hun expeditie voort te zetten.

Te midden van dit financiële labyrint ontstaat er een baken van hoop in de vorm van diverse oplossingen om hun schatkist aan te vullen. Een toevallige ontmoeting met James Evenson, de visionaire geest achter Sailing Zingaro, werpt licht op één richting: de wereld van YouTube. Als een gelukkige YouTuber die zijn kanaal begon toen de zeeën van online content creatie nog relatief onbekend waren, biedt James een kijkje in de mogelijkheden om digitale platforms in te zetten om de unieke ervaringen van een zeevarend leven te delen. De fundamentele vraag blijft echter bestaan: kan een YouTube-kanaal alleen door de turbulente wateren van financiële duurzaamheid navigeren?

Ga met ons mee terwijl we ons verdiepen in de intrigerende wereld van het financieren van een wereldwijde zeilexpeditie, waarbij we de uitdagingen, triomfen en creatieve wegen onderzoeken die zeilers in kaart brengen om hun dromen drijvend te houden.

Een droom van het paradijs en het begin van de marine

Het verhaal van James Evenson begint in de regenachtige stad Seattle, Washington, waar hij zijn jeugd doorbracht met de droom om een Sea-Doo-reisgids te worden op de Amerikaanse Maagdeneilanden. “Ik dacht dat dit het paradijs was toen ik twaalf was.” zegt James. Hij wist niet dat deze kinderdroom jaren later verrassend weer de kop op zou steken. Geboren in een militair gezin, met zijn vader in het leger en grootvader bij de mariniers, was James aanvankelijk van plan om zich bij het leger aan te sluiten. James zegt; “Toen ik mijn vader vertelde dat ik bij het leger ging, sloeg hij me in mijn gezicht en zei hij: nee, nee, nee, nee, je bent slim, ga bij de marine of de luchtmacht en volg een opleiding”

James schreef zich op 19-jarige leeftijd in bij de marine en werkte vijf jaar als elektrotechnisch ingenieur en navigator. Helaas bood zijn marine carrière beperkte mogelijkheden voor havenbezoeken. James zegt: ‘Helaas, omdat ik op een onderzeeër met ballistische raketten zat, hadden we kernraketten op de boot. En dat beperkt de havens die je kunt betreden ernstig. Meteen nadat ik in 1999 bij de marine kwam, gingen ze helemaal niet meer naar havens. Dus in vijf jaar tijd zag ik één haven, en dat was Port Canaveral, Florida, en we kregen wat Assepoester Vrijheid heet. We konden stappen tot middernacht en moesten toen weer op de boot zijn.”

Het leven op een onderzeeër

Volgens James was het leven op een onderzeeër een unieke ervaring. De manier waarop het op een onderzeeër werkt, is dat ‘ze twee bemanning teams hebben. Dus je gaat drie maanden de zee op met de onderzeeër en dan ben je terug voor drie maanden aan land. De bemanningen komen samen en repareren en onderhouden de onderzeeër voor ongeveer drie maanden, en dan gaat de andere bemanning team ermee de zee op voor drie maanden. Dus gedurende de tijd dat je op land bent, doe je trainingen en je bent eigenlijk aan het rond hangen. Je doet niet echt veel omdat je zo hard werkt als je aan boord van de onderzeeër bent, je weet wel, 12 tot 18 uur per dag als je werkt, dat je meer vrije tijd hebt tijdens je landtijd. Eenmaal terug aan boord dan repareren en onderhouden we de onderzeeër weer, en dan nemen we de onderzeeër weer de zee op.

Ik kan me het leven op een onderzeeër moeilijk voorstellen. Hoe ziet het eruit? James legt uit: “Stel je voor dat TL-verlichting een grimmige gloed werpt in ruimtes met zeer lage plafonds. Stel je een structuur voor die lijkt op een kantoorgebouw van vier verdiepingen, maar hier is de twist: het is horizontaal georiënteerd. De gangen zijn uitzonderlijk lang, net als een kantoorgebouw op zijn zijkant. De onderzeeër heeft een indrukwekkende lengte van 180 meter en is vier verdiepingen hoog. De hoogte van elke verdieping is in sommige gebieden echter slechts 1,4 tot 1,6 meter. Dus ondanks zijn aanzienlijke lengte is hij niet bepaald ruim, vooral niet voor iemand die lang is. Voortdurend bukken is noodzakelijk; rond bewegen wordt een spel van door gangen navigeren zonder je hoofd te stoten, een veel voorkomend verschijnsel. De woonruimten zijn krap, met negen mensen die een kamer delen. De onderzeeër biedt plaats aan 165 personen, waardoor een sfeer ontstaat die doet denken aan een dichtbevolkt kantoorgebouw. Met beperkte ruimtes en gedeeld wonen kun je je de uitdagingen voorstellen die gepaard gaan met het behouden van een aangename omgeving.” Toch koestert James de herinneringen aan kameraadschap en de onschatbare kennis die hij heeft opgedaan over de ingewikkelde systemen van de onderzeeër van een miljard dollar. James vertelt levendig over een incident waarbij de stank aan boord ondragelijk werd. “We navigeerden onder een orkaan, 120 meter onder water, en ervaarden een rotatie van ongeveer 15 graden van links naar rechts. Het nucleaire team aan boord van de boot voerde een oefening uit en er trad een fout op. Ze schakelden de reactor uit, waardoor de voortstuwing in de grote stoommachine werd stopgezet. Als gevolg hiervan, dreef de boot, die altijd licht positief drijfvermogen had, naar het oppervlak. Nu ervaarden een rotatie van ongeveer 35 graden van links naar rechts vanwege het ronde buisontwerp van de onderzeeër, die geen kiel heeft zoals bij een zeilboot, wat de situatie uitdagend maakt. Iedereen begon te braken, en in de besloten ruimte, bij gebrek aan frisse lucht, begon naar braaksel te ruiken. Het was een verschrikkelijke ervaring en een van de weinige keren dat ik me zeeziek voelde.’

Overgang naar het burgerleven en zeildromen

James verliet de marine en stapte over naar een carrière als elektrotechnisch ingenieur, waar hij meer dan tien jaar aan hightech apparatuur werkte. Zijn expertise in het oplossen van problemen, geleerd bij de marine, bleek nuttig in zijn civiele carrière. Het idee om de wereld rond te zeilen was altijd een droom geweest, maar het leek financieel onhaalbaar totdat hij de wereld van de YouTube-zeilkanalen ontdekte.

Geïnspireerd door YouTubers als Delos zag James een kans om zijn zeilavonturen te documenteren en met de wereld te delen. James vertelt; Toen ik begon in 2016, waren er dertien zeilkanalen en nu zijn er zo’n 400 tot 500 zeilkanalen. Het was dus niet echt verzadigd, en er waren niet veel mensen die het deden. Ik heb het gevoel dat ik een van de eerste mensen was die in staat was daarop in te springen. Ik ging er ook gewoon voor. Ik heb in vier jaar tijd $135.000 gespaard en $65.000 aan de boot uitgegeven. Dus, wat blijft er voor mij over, zoals $70.000 of zoiets? Ik dacht dat ik daar een paar jaar mee zou kunnen doen. Bij mij duurde het ongeveer zes maanden. Vanwege talloze reparaties moest ik de boot opnieuw inrichten, wat ongeveer $ 15.000 kostte. Op dat moment ontmoette ik een meisje en mijn focus verschoof van YouTube. Ik heb slechts vier of vijf video’s gemaakt voordat ik mijn YouTube-activiteiten volledig stopzette. Ik werd hevig verliefd op haar en we hebben al mijn resterende geld samen opgebruikt. Toen ik nog ongeveer $ 10.000 over had, zei ik: Oké schat, we moeten weer YouTube-video’s gaan maken, want dit wordt een probleem.

Zeilen Zingaro YouTube-succes en zakelijke ondernemingen

James Evenson, de man achter het YouTube-kanaal “Sailing Zingaro,” begon zijn reis op volle zee niet alleen met wind en golven. In de beginfase van zijn YouTube-kanaal maakte hij gebruik van onconventionele methoden om aandacht te trekken. “Ik plaatste een zeer goede thumbnailfoto op de eerste video. Het de billen van mijn vriendin. Dus, seksueel. Ik heb er een hekel aan om het te zeggen, ik zou het nu niet meer doen. Maar ja, ik exploiteerde seks. Ik had veel verschillende… Op dat moment was ik single, dus ik had veel vriendinnen die kwamen en gingen en veel vrienden,. Eigenlijk had ik een meisjesteam. Ik had geluk, mijn eerste video kreeg 100.000 views en het stuwde me echt snel omhoog. Ik denk dat ik binnen twee maanden 10.000 abonnees had, wat veel is; dat is moeilijk te doen tegenwoordig omdat iedereen op YouTube zit. Het is zo verzadigd,” legt James uit.

Channel dynamics:

James geeft openlijk toe dat zijn kanaal destijds voornamelijk mannelijk publiek trok. De keuze voor een voornamelijk uit vrouwen bestaande bemanning op de boot was zowel opzettelijk als strategisch. Hij ontdekte dat vrouwen aan boord de machismo-dynamiek elimineerden, waardoor een meer samenwerkende en plezierige omgeving ontstond. Deze zet vormde de sfeer op de boot en beïnvloedde de demografie van zijn kijkers. “De laatste zeven of acht jaar is het 96% mannen geweest.” Oudere mannen of jongere mannen? “Oudere mannen.” Waar gaat dit over oudere mannen? “Ik denk dat het de niche is. Ik denk dat het de zeilniche is waar oudere mannen zich toe aangetrokken voelen omdat zeilen vroeger een sport voor mannen was. Je kunt het zien in het ontwerp van zeilboten. In ontwerpen uit de jaren 1980 waren overal alleen eenpersoonsbedden. Er zijn zoals acht eenpersoonsbedden. Wie wil er tegenwoordig een boot met acht eenpersoonsbedden? Niemand. Ze moeten worden aangepast voor tweepersoonsbedden omdat iedereen zijn meisje wil meenemen. Maar toen waren het alleen mannen in de jaren 60, 70 en 80. Het waren alleen mannen die vrienden waren. Het zou een drinkweekend zijn of zoiets. Tegenwoordig veranderen de grootte, het type en de indeling van boten. Het is niet meer door mannen gedomineerd, zoals jij kunt bevestigen. Er zijn veel vrouwelijke kapiteins. Er zijn veel vrouwen die gelijke partners zijn op de boot, wat geweldig is. Ik denk dat dat geweldig is. Maar ja, dat is waarom.” James heeft een verandering gezien in de demografie van zijn kijkers sinds hij een kind heeft. Door Luna aan de bemanning toe te voegen, heeft hij een evenwichtiger publiek gekregen, met ongeveer 10% vrouwelijke kijkers.

Channel identity and content:

Sailing Zingaro, zoals aangegeven door online trackers, wordt gelabeld als een reiskanaal. James geeft er echter de voorkeur aan om het te beschouwen als een reis- en educatiekanaal. Puttend uit zijn uitgebreide ervaring, streeft James ernaar waardevolle kennis te delen met zijn publiek. Hij houdt echt van lesgeven. De kanaalnaam, “Zingaro,” afgeleid van het Italiaanse woord voor zigeuner, weerspiegelt James’s nomadische levensstijl ondanks de onbedoeld denigrerende connotaties van het woord. James dacht gewoon van, “Oh, kijk, Italiaans woord, leuk. Want Nomad was saai voor mij, achteraf gezien zou ik waarschijnlijk een betere naam hebben gekozen omdat ik me niet realiseerde dat mijn hele gebruikersbestand voornamelijk Amerikanen zijn. En ze kunnen Zingaro niet uitspreken. Elke keer zeggen ze, wat? Kun je dat spellen? En ik wou gewoon dat ik iets als ‘zeeziek zeilen’ of iets anders dan Zingaro zou hebben gekozen, echt. Maar nu is het mijn merk, en iedereen kent het, dus het is niet zo’n big deal. Maar in de toekomst, als ik dit ooit weer zou doen, zou ik een iets betere merknaam kiezen.”

Het pad naar succes van Sailing Zingaro

Met toewijding en consistentie brengt Sailing Zingaro wekelijks nieuwe video uit. James deed vroeger alle editing zelf, maar nu heeft hij een team van mensen, wat prettig is. James legt uit: “Ik verdien niet zoveel persoonlijk omdat ik al die andere mensen betaal, maar ik hoef niet veel te doen. Ik film het en geef het dan aan mijn editor in grote blokken, ongeveer twee terabytes. Ik heb hem net een harde schijf gestuurd. Hij is goed. Ik geef het aan hem en zeg: ‘Kijk, maak het interessant; wat je ook moet doen om het verhaal interessant te maken, doe het.’ Maar hij wil dat ik hem een samenvatting vertel van wat er tijdens die tijd is gebeurd. Dus bijvoorbeeld, hij heeft nu een grote inventaris van een rondje dat we deden rond de Stille Oceaan. Galapagos, Paaseiland, Marquesas en Panama. En hij zei: ‘Oké, wat heb je hier gedaan?’ En dan moet ik erover nadenken. Oké, ja, we gingen hierheen, dit gebeurde, dat gebeurde. Soms review ik zijn werk, maar hij is behoorlijk goed en vaak hoef ik niets te veranderen. Als je een editor vindt, is het heel moeilijk om iemand te vinden die goed is, goedkoop is en alles weet, ja, en de creativiteit heeft. Woont jou editor in de Verenigde Staten? Nee, hij woont in Mexico.”

Ondanks het bereiken van de mijlpaal van meer dan 100.000 abonnees, geeft James toe dat de inkomsten van het kanaal alleen niet voldoende zijn om zijn levensstijl te ondersteunen. Hij verdient ongeveer $100.000 per jaar, rekening houdend met inkomsten uit YouTube, Patreon, merchandise en andere bronnen. Om zijn inkomen aan te vullen, waagde James zich aan charteren, waarbij hij zeilervaringen aanbiedt aan degenen die graag de open zee willen verkennen. Met twee afzonderlijke bedrijven – het YouTube-kanaal en het charteren – vond hij een balans die zijn levensstijl ondersteunde. James is nu bezig met het opzetten van een derde bedrijf, gericht op het aanbieden van geavanceerde cruisetechnieken en educatie.

Monetizing the Sailing Experience:

Terwijl hij de hoogte- en dieptepunten van zijn zeilavonturen deelt, onthult James de financiële complexiteit van het in stand houden van zo’n levensstijl. Zijn boot vereist een aanzienlijke jaarlijkse onderhoudspost van $30.000, wat aanzienlijke invloed heeft op zijn winst. Daarnaast het loon van zijn editor en de belasting die betaald moet worden, blijft er weinig over voor eigen gebruik. Door unieke zeilervaringen aan te bieden, waaronder geavanceerde educatieve cursussen, heeft James een niche gevonden waarmee hij premiumtarieven kan vragen voor exclusieve reizen. Bijvoorbeeld, op een zeiltocht van de Galapagoseilanden naar Paaseiland, die praktisch nergens anders kan worden gekocht, rekent James $10.000 per persoon. Het wordt een unieke ervaring waarbij je de Galapagoseilanden, Paaseiland zult verkennen en verblijven op mijn boot en tussendoor zeilen. Deze zeiltocht duurt 14 dagen. Een ander voorbeeld is een zeiltocht in de San Blas, die ongeveer $4.000 per persoon kost. Dat zijn tien dagen gevuld met speervissen, rondhangen, koffie drinken en sundowners hebben en andere zeilers ontmoeten. James kan maximaal vijf personen aan boord hebben.

Uitdagingen, Lessen en de Toekomst van Sailing Zingaro

De reis van Sailing Zingaro is niet zonder uitdagingen. James vertelt over situaties waarin de dynamiek van de boot onder druk kwam te staan door persoonlijke problemen, waarbij hij benadrukt hoe belangrijk het is om duidelijke grenzen te stellen en een zerotolerancebeleid te handhaven voor verstorend gedrag. Bewust van de financiële realiteiten, is James transparant over de kosten en opbrengsten die gepaard gaan met zijn ondernemingen. Hij bespreekt openhartig de moeilijkheden om de juiste balans te vinden voor prijsstelling die klanten aantrekt, terwijl de aanzienlijke kosten van het onderhouden van een zeewaardig vaartuig worden gedekt.

Educatieve Focus en Toekomstige Ambities:

Naarmate Sailing Zingaro vordert, toont James een groeiende interesse in het benadrukken van het educatieve aspect van zijn kanaal. Met een team dat het proces van content creatie ondersteunt, streeft hij ernaar zijn uitgebreide kennis te delen en kijkers inzicht te geven in zeilen, navigatie en bootonderhoud.

James zegt: Ze zullen deel uitmaken van de ervaring in plaats van een verzorgde charter situatie waarbij je hun bediend, omdat je dat niet wilt. Dat is niet wat ik doe. Ze willen hier komen om wat te leren waar het bij cruisen allemaal om draait. Dus, ik verkoop het als een ervaring. Als de boot kapot gaat, is dat een ervaring. Als je zeeziek bent en moet overgeven, is dat jouw ervaring en als je in een kleine ruimte moet koken zonder alle luxe keukengerei beschikbaar, dat is een ervaring.

Zeilen en de Realiteit van Zeeziekte:

In de onvoorspelbare zeilwereld heeft James Evenson, de ervaren kapitein van Sailing Zingaro, veel uitdagingen ondervonden gedurende zijn 24 jaar op zee. Van het omgaan met zeeziekte tot het trotseren van hevige stormen, hebben zijn ervaringen op open water de verhalen gevormd die zijn avontuurlijke leven definiëren.

Zeeziekte is een onvermijdelijk onderdeel van het leven op een zeilboot. James deelt mee dat ongeveer 40% van zijn gasten last heeft van zeeziekte. Hij erkent op humoristische wijze de variërende mate van ongemak, waarbij hij herinnert aan situaties waarin passagiers groen werden, waarbij hij benadrukt dat zeeziekte niet slechts een cartooncliché is, maar een echte uitdaging waar zeilers mee te maken hebben.

Medische Noodgevallen op Zee:

Terwijl de meeste uitdagingen bij het vak horen, vertelt James over een ernstig medisch incident waarbij een geredde zeiler met MRSA (Methicilline-resistente Staphylococcus aureus) of zeeboils betrokken was. Het gebrek aan onmiddellijke toegang tot medische faciliteiten dwong James tot improvisatie, het toedienen van antibiotica en het overzien van het genezingsproces, wat de vindingrijkheid illustreert die vereist is wanneer medische hulp niet direct beschikbaar is.

Charterverhalen en Komische Voorvallen:

Op avontuur in de wereld van het charteren deelt James enkele vermakelijke en soms komische verhalen over zijn ervaringen met gasten. James’ ogen lichtten op toen hij terugdacht aan sommige van zijn gasten en begon te vertellen: “Oh man, dit verhaal… Ik moet je gewoon de waarheid vertellen.” Dus hij zegt, “Hey, ik moet even naar het toilet. We zitten in golven van zo’n vier meter hoog.” Ik zeg, “Kun je het niet een paar uur ophouden, tot we…?” “Nee, nee, ik moet nu gaan.” Ik zeg, oké, maar wees alsjeblieft heel voorzichtig. “Oh, ja, geen probleem. Ik ben een zeiler. Ik red me wel.” En daar gaat hij, een stevige man met wat overgewicht, wiebelend richting het toilet.

Eenmaal binnen doet hij zijn ding en wordt plotseling van het toilet geslingerd, door de deur, die hij volledig uit het frame rukt. Halverwege zijn ‘vlucht’ draait hij om en belandt aan de zijkant van het meubilair. De boten zijn behoorlijk stevig gebouwd, maar toch… Hij had drie gebroken ribben, en hij nam het als een kampioen. De hele tijd kon hij niet eens liggen en moest hij zitten om te slapen, de arme kerel.

Een ander opmerkelijk verhaal speelt zich af tijdens een van mijn eerste chartertrips. Ik had het genoegen om een groep mensen aan boord te hebben – echt leuke mensen. Dit verhaal is ronduit hilarisch. Ik had zojuist mijn boot helemaal opgeknapt na een renovatie van $20.000 in Colombia, dus je kunt je voorstellen hoeveel werk dat met zich meebracht. Alles was vernieuwd: nieuwe zeilen, nieuwe witte kussens binnen, elk stuk stof op de boot was splinternieuw. Zelfs de vloeren waren gloednieuw, en het geheel straalde prachtig.

De eerste kerel die aan boord kwam, was een goede vriend van mij en tevens al lange tijd mijn Patreon. Als een attent gebaar bracht hij een fles uitstekende tequila, Cohar Alejo, mee. We besloten allemaal een shot te nemen om de nieuwe avonturen in te luiden. Toen nam een andere kerel de fles en zei: “Ja, we hebben meer nodig.” Ik dacht, oké, prima, drink gewoon; het kan me niet schelen. Hij dronk bijna de hele fles voordat we het hem afnamen. Er was nog maar een paar centimeter tequila over.

Die avond moest deze man naar de badkamer en kukelde per ongeluk uit het bovenste stapelbed terwijl hij in het donker probeerde op te staan. Hij raakte behoorlijk hard zijn hoofd. Omdat mijn boot zo is opgezet dat je niet veel hoort in de achterkamer, was ik hiervan niet op de hoogte. Hij bloedde overal, onbewust liep hij de voorkajuit binnen waar iemand sliep en probeerde daar te plassen. Hij plaste onbedoeld op de man in de voorkajuit. De geschrokken slaper werd plotseling wakker, zich volledig bewust van de bizarre situatie. Hij draaide de onbedoelde ‘indringer’ snel om en duwde hem richting de badkamer, waar de man zijn zaken deed maar niet terug in bed kon komen. Uiteindelijk ging hij op de witte kussens liggen, maar hij was zo dronken dat hij niet goed kon slapen. De hele nacht draaide en keerde hij, alle kanten op, over mijn bank. Toen ik de volgende ochtend opstond, leek het wel een slagveld. Ik dacht eerst dat de man dood was, gezien al het bloed overal. Het was gedroogd, bruin en smerig. Ik kon niet geloven dat hij het schoon kreeg. Gelukkig gaven we hem een fles waterstofperoxide, en uiteindelijk kwam alles goed. Wat zo grappig is aan zeilen, is dat je overal drukte over kunt maken of gewoon ontspannen kunt zijn. Meestal, zo’n 99% van de tijd, is alles de volgende dag weer in orde. Tenzij je boot zinkt, wat mij overigens is overkomen, is er niet echt iets om je druk over te maken.

Een van de belangrijkste vaardigheden die James benadrukt, is het vermogen om zich aan te passen aan onvoorziene omstandigheden. Zijn kalme en rustige houding is duidelijk, of het nu gaat om zeeziekte, onverwachte medische incidenten, of komische voorvallen tijdens charters. James benadrukt dat, ondanks de uitdagingen, de overgrote meerderheid van situaties zich vanzelf oplost, waarbij de veerkrachtige aard van het leven op zee wordt benadrukt.

Verhalen van Zeilrampen en Heldhaftige Reddingen:

James onthult enkele van de meest intense momenten uit zijn zeilcarrière, waaronder het incident waarbij zijn catamaran in tweeën scheurde, 60 mijl uit de kust van Hawaï, na een reis van 2200 mijl vanuit Tahiti via de Line-eilanden, Kersteilanden en Fanning, om vervolgens naar Hawaï te varen. Strijdend tegen winden van 60 knopen en monsterlijke golven, beschrijft hij levendig de sensatie van de catamaran die werd opgetild en neergesmeten door reusachtige golven. De daaropvolgende schade aan de catamaran en de dramatische inspanningen om deze te redden, onthullen de buitengewone uitdagingen van het leven op zee.

Terwijl de catamaran geconfronteerd werd met mogelijke rampspoed, begon James instructies te geven: “Pak de dinghy, laat hem te water en bind hem vast aan de catamaran. Op die manier hebben we iets waar we in kunnen als de catamaran omslaat. En wat betreft het reddingsvlot? Dat hadden we niet omdat onze dinghy en catamarans niet snel zinken. De catamaran fungeert eigenlijk als ons reddingsvlot, dus je kunt…” Bovendien is de dinghy die ik heb onzinkbaar; het is een OC-tender. Zelfs als je het met water vult, heeft het te veel drijfvermogen. Dus, bedachten we dat met twee verschillende soorten reddingsmiddelen. Achteraf gezien betreur ik die beslissing niet, want het reddingsvlot zou ons toch niet geholpen hebben in deze situatie.

Mijn toenmalige vriendin opperde: “Waarom binden we de twee drijvers van de catamaran niet samen met touwen?” Ik zei aanvankelijk: “Nee, nee, nee, dat is onmogelijk.” Maar wacht even, dat is eigenlijk geen slecht idee. Ik denk dat we het kunnen doen. En zo deed ik het. De krachten op de boot, de krachten op de touwen en de golven op de boot braken alle touwen. Toen moest ik het opnieuw doen. Uiteindelijk heb ik het vier keer gedaan. De derde keer herinnerde ik me dat ik het tuig had vernieuwd met Dyneema. Dus ik gebruikte dat dikke Dyneema en het bleef heel en brak niet, maar het begon door de boot heen te zagen.

We bevonden ons in de buurt van Big Island van Hawaï en zochten uiteindelijk schuil in de luwte ervan. Hierdoor moesten we vertrouwen op de motor. Helaas verloor ik tijdens deze manoeuvre een van mijn schroeven; een lijn raakte de schroef, waardoor de hele as krom werd. Hierdoor had ik slechts een motor van 10 pk over, maar we slaagden erin de situatie te navigeren en onze bestemming succesvol te bereiken. De overleving van zowel de boot als de bemanning getuigt van James’s ervaring, vindingrijkheid en vermogen om door levensbedreigende situaties te navigeren. Je zei hoeveel keer, vier keer, bijna gezonken? Vier keer heb ik boten gehad die bijna zonken. Ik heb ze allemaal kunnen redden, maar ja, gek toch? En dat in 24 jaar. Inzicht in het Einde van een Boot:

Inzicht in de ondergang van een boot

Terwijl we doorgaan met het ontrafelen van de avontuurlijke verhalen van Kapitein James Evenson, wordt het duidelijk dat zeilen meer is dan slechts een vrijetijdsbesteding; het vereist een unieke set vaardigheden, veerkracht en doortastendheid. James beschrijft het cruciale belang van effectieve noodrespons, waarbij hij benadrukt dat mensen anders reageren in crisissituaties. Als kapitein belichaamt hij het vermogen om kalm te blijven en doortastende acties te ondernemen, essentiële eigenschappen om de veiligheid van zowel het vaartuig als de bemanning te waarborgen. Het verhaal benadrukt het scherpe contrast in reacties, waarbij de noodzaak van een bemanning die samenhangend kan handelen onder druk wordt onderstreept. Bij het verhaal van de ontmastte boot onthult James op openhartige wijze details over het noodlot van het vaartuig. De boot, bemand door drie Franse zeelieden, stond niet alleen voor uitdagingen door het incident van de ontmastig, maar ook door haar gebreken en gebrek aan adequaat onderhoud. Ze waren vrienden van de eigenaar, en deze vrienden wilden hem helpen zijn boot terug te zeilen naar Frankrijk door de verkeerde kant op de Stille Oceaan te zeilen, wat, moet ik je vertellen, geen goed idee is. Navigerend met een weekendzeiler op een onconventionele reis bevonden de bemanning zich in een gevaarlijke situatie, waarbij ze de mast verloren en zes dagen afdreven. De kapitein liep MRSA op in zijn been, een ernstige complicatie die fataal had kunnen zijn als er niet op tijd iemand met antibiotica was aangekomen. Met overweging van een mogelijke medi-evac met een boot- en helikopterreis terug naar Hawaï, was de situatie kritiek. Los van de zorgen over de gezondheid van de kapitein was de toekomst van de boot onzeker omdat er water binnenkwam. De boot bleef achter met veel problemen en ontmoette uiteindelijk een somber lot. Of het zonk of werd gestript blijft onzeker, maar de boot, oorspronkelijk gered door James en zijn bemanning, kende een ongelukkig einde. De beslissing van de kapitein om deze details niet onmiddellijk openbaar te maken, uit respect voor de eigenaar van de boot en om de positieve essentie van zijn kanaal te behouden, benadrukt zijn ethische benadering van storytelling.

Overgang van catamarans naar monohulls:

Een opmerkelijke onthulling komt naar voren wanneer het gesprek verschuift naar het type boten dat James verkiest. Ondanks zijn oorspronkelijke bekendheid als catamaranzeiler, verschuift zijn voorkeur naar monohulls. James deelt: “Ik heb een beetje last van PTSS van catamarans. Ik ben niet echt fan van hun beweging; ik heb niet volledig vertrouwen in hun veiligheid voor het soort zeilen dat ik doe – offshore avonturen die 16.000 mijl bestrijken. Dit jaar bezocht ik Paaseiland voor de tweede keer. Ik geef de voorkeur aan uitgebreide en avontuurlijke verkennende reizen, en daarmee komen ontmoetingen met stormen, golven en ruwe zeeën. Persoonlijk voel ik me veiliger in een stevige monohull. Het zwaardere gewicht en de beweging passen bij mijn voorkeuren.

De Oyster 485:

James introduceert zijn huidige vaartuig, een Oyster 485, waarbij hij de sterke punten van de boot benadrukt en de imperfecties erkent. Hij geeft inzicht in het ontwerp van de boot, waarbij hij grote openslaande ramen noemt die een catamaran-achtige ervaring bieden, maar toegeeft dat ze de neiging hebben om te lekken. De pragmatische kijk op zijn boot weerspiegelt het begrip van de doorgewinterde zeiler dat elk vaartuig, hoe goed ontworpen ook, zijn voor- en nadelen heeft.

Gouden richtlijnen voor zeilen:

Voordat hij in zijn avonturen in de Stille Oceaan duikt, laat James ons achter met enkele eenvoudige zeilrichtlijnen. In zijn gebruikelijke pragmatische stijl benadrukt hij essenties zoals niet overboord vallen, vermijden van onaangename bemanningsleden en, humoristisch, adviseren tegen roken. De eenvoud van deze regels verbergt de complexiteit van de uitdagingen waar zeilers mee te maken hebben en benadrukt het belang van veiligheid en kameraadschap.

Stille oceaantochten en aanbevelingen:

Met de basis gedekt, verschuift James naar het delen van zijn avonturen in de Stille Oceaan. Na deze wateren meerdere keren te hebben doorkruist, geeft hij ons waardevolle aanbevelingen voor aspirant-zeilers. Hij prijst met name de deugden van de avontuurlijke route naar Paaseiland, waarbij hij de betoverende aantrekkingskracht van deze raadselachtige plek beschrijft. Zijn aanbeveling gaat gepaard met praktisch advies, waarbij hij benadrukt dat de reis van Panama naar Paaseiland iets korter is dan de meer conventionele route naar de Marquesaseilanden.

Marquesas en verder:

Hoewel de Marquesaseilanden in Frans-Polynesië populair zijn, moedigt James zeilers aan om verder te verkennen. Hij pleit voor het minder begane pad en benadrukt de beloningen van het navigeren in de Zuidelijke Stille Oceaan, van de Pitcairneilanden tot de Gambiereilanden, Austral-eilanden en Tuamotueilanden. De inzichten van de kapitein komen voort uit jarenlange ervaring uit de eerste hand en schilderen een levendig beeld van de diverse en prachtige bestemmingen die avontuurlijke zeilers te wachten staan.

Uitdagingen van duurzaam ankervaren:

James erkent dat de avontuurlijke route zijn eigen set uitdagingen met zich meebrengt, met name op het gebied van ankervaren. De noodzaak van een adequaat anker om het vaartuig in diep water te beveiligen vereist zorgvuldige planning. Ondanks de obstakels bevestigt hij dat de beloningen van deze minder conventionele reis ruimschoots opwegen tegen de moeilijkheden.

Het raadsel van paaseiland:

Paaseiland, met zijn kolossale beelden en mysterieuze geschiedenis, heeft een speciale plaats in het hart van James. De kapitein duikt in het unieke culturele erfgoed van het eiland en vertelt het verhaal van een beschaving die geïsoleerd raakte van de wereld, met achterlating van indrukwekkende maar verwarrende overblijfselen. De aantrekkingskracht ligt in de beelden en het raadselachtige verhaal van een volk waarvan het einde in mysterie gehuld is. James legt uit: “Niemand weet hoe ze ze hebben verplaatst, omdat ze allemaal zijn gebouwd uit dezelfde vulkaan en uiteindelijk aan de rand van het eiland belandden. Hoe verplaatst een cultuur in het jaar 1100 na Christus een beeld van 80 ton en zet het vervolgens rechtop? Dat is een mysterie waar niemand het antwoord op weet. Het trieste einde van deze samenleving is eveneens gehuld in mysterie. Ze stierven uit omdat hun verering van voorouders uiteindelijk leidde tot hun ondergang. Ze hakten alle bomen om deze enorme beelden te verplaatsen, roofden alle vogels in de omgeving en eindigden uiteindelijk zelfs met elkaar op te eten. Het resultaat was het uitsterven van de hele gemeenschap.

Dus er zijn nu mensen die daar wonen die zichzelf Rapa Nui noemen en de taal min of meer hebben heruitgevonden. Maar niemand uit die tijd kan ons vertellen wat er is gebeurd. We krijgen wat aanwijzingen, we kunnen raden, en we kunnen educated guesses maken. Het eiland is gek. Het is een systeem van grotten, en het is gewoon een prachtige plek.

Evolutie door zeilen:

Terugblikkend op zijn uitgebreide zeilervaring deelt James openhartig hoe deze levensstijl hem heeft gevormd. Geduld en een verhoogd respect voor het milieu staan bovenaan de lijst van geleerde lessen. De filosofie van de zeiler benadrukt verantwoordelijk leven, pleitend tegen onnodige schade aan de natuur en het bevorderen van een proactieve houding ten opzichte van milieukwesties.

Milieuproblemen op zee:

Terwijl James de wereldzeeën doorkruist, observeert hij scherp de veranderende mariene omgeving. Puttend uit gesprekken met de lokale bevolking op plaatsen zoals Cuba en Moorea, belicht hij de zichtbare degradatie van koraalriffen en geeft hij aan mogelijke oorzaken zoals de opwarming van de aarde, vervuiling en overbevissing. De afname van levendige riffen dient als een indringende herinnering aan de delicate balans die mensen moeten handhaven met de natuur. “Ze zeiden dat het rif buiten Moorea vroeger paars, blauw en allerlei verschillende kleuren was, en nu is het gewoon gedempt bruin,” legt James uit. “Er is nog steeds wat kleur en levend koraal, maar veel ervan neemt af. En of dat nu door de opwarming van de aarde komt dat het koraal bleekt, of misschien vervuiling of een andere reden die we nog niet hebben ontdekt, ik denk dat het overbevissing is, want dat is wat er in Jamaica is gebeurd. Er zijn foto’s van dezelfde plek in Jamaica uit 1975, 85, 95, 2005 en 2015. Het is precies dezelfde plek, en je kunt levendig leven zien in 1975 en absoluut niets levends in 2015 omdat die kerels alle vis hebben weggehaald. De vissen reinigen het koraal en halen al die rotzooi ervan af. Dan komen de algen binnen, en dat is wat Ciguatera veroorzaakt. En Ciguatera, denk ik, is de natuurlijke reactie van de aarde op het sterven van het koraal. Het is een perfecte reactie omdat we nu een alg gaan maken die groeit op dood koraal dat vissen eten en gezond blijven, maar mensen, als ze de vis eten, ziek worden. Dus, ze kunnen de vis niet meer nemen. En op plaatsen met veel Ciguatera, zoals de Gambiereilanden, is dat waar Ciguatera begon. Het is prachtig. Het rif is geweldig. De vissen, je ziet tripletail, grouper, enorme mooie vissen van een meter lang. Overal. En je kunt ze niet nemen. En ze weten het. De vissen komen recht voor je gezicht. Het is eigenlijk best cool, weet je, als je er zo over nadenkt, het is een heel coole natuurlijke reactie voor de aarde.

De impact van overbevissing:

Het gesprek neemt een wending naar overbevissing, een zorg die James nauw aan het hart ligt. Hij vertelt over het scherpe contrast in viservaringen, waarbij hij anekdotes uit de jaren ’70 vergelijkt, waar het vangen van vis schijnbaar moeiteloos was, met de huidige realiteit van worstelen om een enkele vangst te krijgen. De kapitein wijst op het gebrek aan regulering voor open zeevissen en uit bezorgdheid over moderne vispraktijken, vooral met grote vissersboten die hele scholen uitputten.

Persoonlijke evolutie en ouderschap:

Terwijl James zijn observaties deelt over milieuveranderingen, verschuift de focus naar een meer persoonlijk domein – zijn reis naar het ouderschap. Met erkenning van de uitdagingen in de wereld, spreekt hij de hoop uit op positieve verandering en een betere toekomst. Met een vleugje humor reflecteert James op de vreugde en onvoorspelbaarheid van het hebben van een vijf maanden oude dochter, waarbij hij benadrukt dat er een gezamenlijke inspanning nodig is om mondiale problemen aan te pakken.

Duurzaam leven in de San Blas:

Het interview brengt ons naar de idyllische omgeving van de San Blas-eilanden in Panama, James’s favoriete bestemming. Hij prijst het levendige rif en duurzaam leven, waarbij hij geniet van de mogelijkheid om te speervissen voor het avondeten. Hij merkt echter een afname van de vispopulatie op en schrijft dit toe aan de toegenomen aanwezigheid van mensen en de impact van toerisme, met name cruiseschepen die beloven kreeftenmaaltijden. De negatieve gevolgen van overbevissing worden duidelijk in de afnemende kreeftenpopulatie en de milieuschade aan deze ongerepte wateren.

De Uitdagingen van YouTuber zijn:

Terugkijkend op de uitdagingen van het runnen van een YouTube-kanaal in de zeilniche, geeft James advies aan aspirant-contentmakers. Gezien de verzadiging op deze markt stelt hij voor om een unieke invalshoek te vinden, of het nu gaat om thematische inhoud, persoonlijke verhalen of buitengewone prestaties, om op te vallen en een publiek aan te trekken, omdat “het moeilijk is om een YouTuber te zijn. En, weet je, je verdient niet veel geld totdat je waarschijnlijk ongeveer 50.000 abonnees hebt. Dus, je werkt eigenlijk voor niets,” legt James uit.

De achtbaan omarmen:

Ondanks de moeilijkheden benadrukt James gepassioneerd de lonende aard van zijn achtbaanleven. Van bootrenovaties tot idyllische ankerplaatsen belicht hij de hoogte- en dieptepunten die zijn reis uniek maken. Hij moedigt degenen die een vergelijkbare levensstijl overwegen aan om de uitdagingen en beloningen ervan te omarmen.

Afscheidswoorden van aanmoediging:

Naarmate ons gesprek eindigt, biedt James woorden van aanmoediging aan degenen die geïntrigeerd zijn door de zeillifestyle. Hij spoort individuen aan de sprong te wagen en benadrukt dat noodzaak vaak leidt tot inventiviteit. Met talloze manieren om geld te verdienen in de wereld van vandaag, verzekert hij potentiële zeilers dat ze oplossingen zullen vinden wanneer ze worden geconfronteerd met uitdagingen.

Uiteindelijk laat James ons achter met een krachtige boodschap: Als je aangetrokken wordt tot een leven op zee, met zijn onvoorspelbaarheid en ongeëvenaarde schoonheid, ga ervoor. De open wateren wachten, klaar om hun wonderen te onthullen aan degenen die dapper genoeg zijn om ze te verkennen.

In onze volgende blog; 

Het verkennen van de serene San Blas-eilanden was een vier weken durende verkenningstocht, gekenmerkt door verrijkende interacties met de inheemse bevolking van Guna Yala en mede cruisers. Terwijl de oversteek door het Panamakanaal dichterbij komt, mengt de sfeer van enthousiasme en onzekerheid. Onze reis naar de kant van de Grote Ocean staat voor de deur en de gemengde emoties zijn tastbaar: sommigen staan te popelen voor de uitdaging, terwijl anderen nadenken of ze echt wel klaar zijn om over te steken. In de komende blogpost zullen we de authentieke verhalen over onze zeilervaring delen, waarbij we de unieke dynamiek van de gemeenschap, de verbindingen met medezeilers en de oprechte reflecties over de voorbereiding op de doortocht door het Panamakanaal vastleggen.