De Nederlandse versier staat onder de Engelse versie.

Hi there! Welcome aboard! This week’s adventure takes us to the Spanish Wells area, where we’ve been looking for Manatees in the Inner Channel. Our sailing trip to the Berry Islands took an unexpected turn when the wind suddenly changed direction and we had to make a crucial decision about where to anchor. We ended up anchoring behind White Bay right in front of a sunken ketch boat, which gave us the creeps. Curiosity made Jeroen and Rajesh decided to explore the sunken ketch boat, which eventually led to a rescue and almost a new hit song instead of a blog. So, sit back, relax and enjoy a delicious cup of coffee, tea or wine as we take you on this unforgettable journey.

After the sun finally peeked through the rain clouds, we were ready to explore the Spanish Wells area. Jeroen pumped the water out of our dinghy, which was half full and we started the engine and sailed into the inner canal. As we entered the channel, my heart skipped a beat when I saw a large sign warning us that Manatees, also known as sea cows, swim in the area. I had never seen a Manatee in the wild before and I was thrilled at the opportunity to encounter one. From then on my eyes were on the water, searching for signs of these gentle giants. We sailed the entire channel, around the island and marveled at the different sides of the island. Later that evening I scoured the internet for information on the Manatees in the Bahamas and discovered that they were very rare to spot. That was a little downer to find out. The next day we took a long walk around the island, looking for the immigration office to renew our visas and a supermarket for some fresh fruit and vegetables. There was a very nice man at the visa office who gave us the forms to fill out and then gave us all the necessary stamps and extended our visas until May 3, all at no cost! We were totally baffled and of course didn’t argue about this. We walked out with a big smile on our faces. We continued our walk around the island and enjoyed the surroundings. When we crossed a bridge, we saw a group of people who were completely ecstatic in the water. And then we saw it – a Manatee! I cannot describe the excitement that rippled through me at that moment. I didn’t even think about not having a bikini with me; I took off my shirt and just jumped into the water with the rest of my clothes on. The Manatee continued to eat quietly, paying little attention to those around him. It was a surreal and special experience to see the gentle giant in its natural habitat. When I came out of the water completely soaked, I couldn’t help but laugh at the absurdity of the situation. Here I was, like a little child, so happy. Spanish Wells was filled with unexpected surprises and unforgettable moments.

The next morning, we were ready to continue our journey to the Berry Islands. We were all looking forward to a nice sailing day with a nice downwind course of our 63 NM long trip. After breakfast and some final preparations, we hoist all sails and leave for our destination. As we sailed we all enjoyed the tranquility of the sounds of the sea and the wind. Some of us quietly read a book, while others took in the nature around us. However, after sailing about 38 nautical miles, we noticed that the wind had shifted further to the east than initially predicted. Concerned about the change in wind direction, we reloaded the wind charts and found that the wind was indeed turning easterly. Since the anchorage we had in mind was not advisable for this wind condition, we knew we had to make a decision about where to anchor. After much deliberation, as the Berry Islands don’t have many anchorages for deep drafted boats like ours, we finally decided to anchor behind White Bay, which was 7 NM closer than the other anchorage we had considered. As we approached the narrow passage we made a sharp turn to starboard and were surprised to see a sunken ketch boat with its masts above water. It gave us all the creeps! Fortunately, we were relieved to find three other boats anchored a little further down the passage. We followed their example to look for an anchorage there as well. However, we realized just too late that the depths on the chart weren’t accurate, and before we knew it, we’d hit the bottom!

Fortunately, it was probably a sand hill and we still had momentum, so we were quickly released. We made an attempt to anchor a little further on but the anchor would not hold, we had to turn the boat around and sail back over the shallow part. Unfortunately, we were only able to anchor just in front of the sunken ketch and I can tell you, it wasn’t the most reassuring feeling! To make sure everything was okay, Jeroen swam over to the anchor to make sure it was properly hooked into the sand and not behind a piece of rock. We were relieved when he gave us a big thumb up! The boat had secured itself very well in the sandy bottom. A comforting thought. Jeroen and Rajesh were determined to explore the sunken ketch and nothing could stop them. Jeroen took the SUP boards and tied them behind the boat to grab the paddles. Little did he know that one of the planks had loosened and was slowly drifting away. When he saw it he sang “Daar gaat ze (There she goes)” by Clouseau, not realizing that he was about to have to be rescued himself. He grabbed the other SUP board and quickly went after the board that had come loose. A long way further he got hold of the SUP board and Jeroen started the long paddle trip back to the boat. Meanwhile, Rajesh jumped into the water with an extra paddle and the GoPro to help his dad. After which he soon realized that, that was probably not such a good idea. The current in the passage was already increasing considerably. Fortunately, he arrived safely at Jeroen’s and took over a SUP board from Jeroen, but after 45 minutes of fighting against the current, they were both exhausted. They decided to let go one of the SUP boards and continue together on one SUP board. But even that didn’t work. Completely exhausted, they paddled to an island, leaving me in suspense as I watched it all from the boat. I was ready to jump in the dinghy and sail towards them, but the dinghy was still raised and the outboard had been taken off for the longer sail. Although I could still get the dinghy down on my own, it was impossible for me to mount the outboard on by myself. I was left helpless as I watched them struggle to get back to the boat. Jeroen once again tried to paddle to the boat on his own, but the current is just too strong. I eventually called the three boats via VHF radio to see if anyone could help. Fortunately, I got a response from the catamaran “Another Summer”, who luckily had their dinghy in the water and were willing to help. He went with his dinghy to Jeroen and Rajesh and rescued them from the island. To our surprise he told us that our other SUP board was found by the motorboat called “Super Duck” right next to them. He was kind enough to also pick up our SUP board. We couldn’t thank him enough. We handed over a bottle of rum and a bottle of red wine as a thank you. My men and both paddle boards were safely back on board. What a relief! It was an adventure we will never forget. The lesson we learned? Always make sure you’ve got something securely tied, otherwise you might end up stranded on an island while someone else stays behind on the boat and comes up with lyrics for a new hit song instead of a blog.

It’s a dark and stormy night, the wind howling and the waves crashing against our boat like a drunken sailor stumbling home from the pub. Despite being firmly anchored, we couldn’t help but feel a sense of unease as we bounced up and down on the waves. We checked outside several times to make sure we weren’t the next unlucky sailors to end up at the bottom of the ocean. Fortunately, we made it through the night safely and woke up with a feeling of exhaustion. We knew we wouldn’t be spending another night in that spot, so we checked the wind charts and were able to set course for our original anchorage in Great Harbour Cay. But not before Rajesh snapped some amazing drone photos and videos of the area.

As soon as we arrived in Great Harbour Cay, our first mission was to find a grocery store. Our drinking water had suddenly taken on a chemical taste and we didn’t want to risk getting sick. After a dinghy ride and a 45-minute walk we found the supermarket and stocked up on as much water as we could carry. The real heroes of the day were the nice locals who offered us a lift in their car when they saw us with our heavy backpacks. Back on the boat, we were determined to solve the mystery of the polluted water. Jeroen and Rajesh put on their detective hats and got to work. Was it something in the tank? Was the water in the jerry can, which we had put in it, not good (most logical cause)? To be sure, a water hose with some algae growth has been replaced for a new one and we turn on the water maker to refill the tank. Jeroen and Rajesh couldn’t find anything special and we suspect that the water in the jerry can we put in was not good. For the next three days, we had the pleasure of exploring the mangroves of Shark Creek Inlet. And let me tell you, we were turtle-amazed! We have never seen so many turtles together. They were all very shy, but who can blame them? They were suddenly surrounded by a number of curious homo sapiens cruising around their territory. We even got to see a small shark, a spotted eagle ray and a stingray! And let’s not forget the chirping chorus of various bird species. Mangroves are really a special piece of nature. It’s like Mother Nature’s secret hideout, full of fascinating creatures and breathtaking beauty.

From here we will only sail south again, and today we head for Soldier Cay, which is about 8 nautical miles away. During this sailing trip we manage to catch a barracuda, and instead of throwing it back, we decide to keep it and offer it to the sharks as a treat. Soldier Cay was a nice anchorage and we haven’t seen so many boats together in ages. Around 5 pm I cut the barracuda into small pieces and hang the head on a rope in the water. I don’t use a fishing hook because I don’t want to catch the sharks. It takes about 20 minutes for the first sharks to approach our bait. Two nurse sharks and a Caribbean reef shark swim towards us, a bit reluctant at first, but slowly they come to the back of the boat where I could calmly give you pieces of barracuda. I was very thrilled with this meeting.

The next day we decide to explore the area further and sail our dinghy in 30 minutes to Hoffman’s Cay. As soon as we reach the island, we feel like stretching our legs and decide to take a walk to another “Blue Hole”. The Bahamas has several. We arrive at a rock face that many people jump off, but also discover a narrow road that leads to a cave, which is an alternative way to enter the water. The surroundings are beautiful and the green color of the water on the edges give this “Blue Hole” a unique look. Rajesh makes some nice drone shots. Then we walk down and Jeroen and Rajesh go snorkeling. I decide to sit it out because my fear of the sea monsters in this dark depth is too great. This “Blue Hole”, is full of small fish and oysters, and the green algae that go into the depths give the area a unique and fascinating view. When we get back to the dinghy, we love to take a refreshing dip in the beautiful clear waters of the sea. After we have swum enough, we like to explore the area a bit more with the dinghy. There is always something new to discover and it’s fun to see what else is out there. Finally, we return to the boat. When Jeroen went into the water the next day to remove the algae growth from the hull, the nurse shark came back to the boat for his free meal, Jeroen dares to stay in the water for a while and the shark even comes so close that he could touch him. Cleaning the hull will have to wait a while. In two days, we will sail on and head south. We are excited to explore the more southerly islands of the Exuma’s and discover all the beauty they have to offer.

Berry eilanden

Hallo daar! Welkom aan boord! Het avontuur van deze week brengt ons naar het gebied van Spanish Wells, waar we op zoek zijn geweest naar Manatees in het binnen kanaal. Onze zeiltocht naar de Berry-eilanden nam een onverwachte wending toen de wind plots van richting veranderde en we een cruciale beslissing moesten nemen over waar voor anker te gaan. We ankerden uiteindelijk achter White Bay vlak voor een gezonken ketch boot, wat ons de kriebels gaf. Nieuwsgierigheid kreeg de overhand van Jeroen en Rajesh en ze besloten de gezonken ketch boot te verkennen, wat uiteindelijk leidde tot een reddingsactie en in bijna een nieuwe hit song in plaats van een blog. Dus leun achterover, ontspan en geniet van een heerlijk kopje koffie, thee of wijn terwijl we je meenemen op deze onvergetelijke reis.

Nadat de zon eindelijk door de regenwolken gluurde, waren we klaar om het gebied rond Spanish Wells te gaan verkennen. Jeroen pompte het water uit onze dinghy, die tot de helft gevuld was en we startten de motor en varen het binnen kanaal in. Toen we het kanaal binnengingen, sloeg mijn hart een slag over toen ik een groot bord zag dat ons waarschuwde dat Manatees, ook wel zeekoeien genoemd, in het gebied rondzwemmen. Ik had nog nooit een Manatee in het wild gezien en ik was verrukt over de mogelijkheid er een tegen te komen. Vanaf dat moment waren mijn ogen op het water gericht, zoekend naar tekenen van de vriendelijke reuzen. We varen het hele kanaal door, rond het eiland en verwonderden ons over de verschillende kanten van het eiland. Later die avond speurde ik het internet af naar informatie over de Manatees in de Bahama’s en ontdekte dat ze zeer zeldzaam waren om te spotten. De volgende dag maakten we een lange wandeling over het eiland, op zoek naar de immigratiedienst om onze visums te verlengen en een supermarkt voor wat vers fruit en groenten. Er was een hele aardige man bij het visumbureau die ons de formulieren gaf om in te vullen en ons daarna alle benodigde stempels gaf en onze visums verlengde tot 3 mei, dat alles zonder kosten! We waren totaal verbijsterd en gingen hierover natuurlijk niet in discussie. We liepen met een grote glimlach op ons gezicht weer naar buiten. We vervolgden onze wandeling rond het eiland en genoten van de omgeving. Toen we een brug overstaken, zagen we een groep mensen die helemaal in extase waren in het water. En toen zagen we het – een Manatee! Ik kan de opwinding die op dat moment door me heen golfde niet beschrijven. Ik dacht er niet eens aan dat ik geen bikini bij me had; Ik heb mijn shirt uitgedaan en ben net met de rest van mijn kleren aan in het water gesprongen. De Manatee ging rustig door met eten en besteedde weinig aandacht aan de mensen om hem heen. Het was een surrealistische en bijzondere ervaring om de vriendelijke reus in zijn natuurlijke habitat te zien. Toen ik helemaal doorweekt uit het water kwam, kon ik niet anders dan lachen om de absurditeit van de situatie. Hier was ik, als een klein kind zo blij. Spanish Wells was gevuld met onverwachte verrassingen en onvergetelijke momenten.

De volgende ochtend waren we klaar om onze reis naar de Berry-eilanden voort te zetten. We keken allemaal uit naar een mooie zeildag met een mooi voordewindse koers van onze 63 NM lange tocht. Na het ontbijt en wat laatste voorbereidingen hijsen we alle zeilen en vertrekken richting onze bestemming. Terwijl we zeilden, genoten we allemaal van de rust van de geluiden van de zee en de wind. Sommigen van ons lazen rustig in een boek, terwijl anderen de natuur om ons heen in zich opnamen. Echter, na ongeveer 38 zeemijl te hebben gevaren, merkten we dat de wind verder naar het oosten was gaan draaien dan aanvankelijk was voorspeld. Bezorgd over de verandering in windrichting, laadden we de windkaarten opnieuw en ontdekten dat de wind inderdaad oostelijker werd. Omdat de ankerplaats die we in gedachten hadden niet aan te raden was voor deze windconditie, wisten we dat we een beslissing moesten nemen over waar we voor anker zouden gaan. Na lang wikken en wegen, omdat de Berry eilanden niet veel ankerplekken hebben voor diepgaande boten zoals die van ons, besloten we uiteindelijk voor anker te gaan achter White Bay, wat 7 NM dichterbij was dan de andere ankerplaats die we overwogen hadden. Toen we de nauwe doorgang naderden, maakten we een scherpe bocht naar stuurboord en waren verrast een gezonken ketch boot te zien met de masten boven water. We kregen er alle kriebels van! Gelukkig waren we opgelucht dat er nog drie andere boten iets verderop in de doorgang voor anker lagen. We volgden hun voorbeeld om ook daar een ankerplaats te zoeken. We realiseerden ons echter net te laat dat de diepten op de kaart niet nauwkeurig waren, en voordat we het wisten, hadden we de bodem bereikt!

Gelukkig was het waarschijnlijk een zandheuvel en hadden we nog steeds vaart, we waren dus snel weer los. We deden iets verderop een poging om te ankeren maar het anker hielt niet, we moesten de boot keren en over het ondiepe stuk weer terugvaren. We konden helaas alleen vlak voor de gezonken ketch ankeren en ik kan je vertellen, het was niet het meest geruststellende gevoel! Om er zeker van te zijn dat alles in orde was, zwom Jeroen naar het anker om te controleren of het goed in het zand was gehaakt en niet achter een stuk rots. We waren opgelucht toen hij ons een dikke duim omhoog gaf! De boot had zich heel goed vastgezet in de zandbodem. Een geruststellende gedachte. Jeroen en Rajesh waren vastbesloten om de gezonken ketch te verkennen en niets kon hen tegenhouden. Jeroen pakte de supboards en bond ze vast achter de boot om nog even de peddels te pakken. Hij wist niet dat een van de planken was losgeraakt en langzaam wegdreef. Toen hij het zag zong hij “Daar gaat ze” van Clouseau, niet beseffend dat hij op het punt stond om straks zelf gered te moeten worden. Hij pakte het andere supboard en ging snel achter het losgeraakte board aan. Een heel eind verder kreeg hij het supboard te pakken en begon Jeroen aan de lange peddeltocht terug naar de boot. Ondertussen sprong Rajesh in het water met een extra peddel en de GoPro om zijn vader te helpen. Waarna hij zich al snel realiseerde dat dat waarschijnlijk niet zo verstandig was. De stroming in de doorgang was alweer flink aan het toenemen. Hij kwam gelukkig veilig bij Jeroen aan en nam een supboard van Jeroen over, maar na 45 minuten vechten tegen de stroming in waren ze beide uitgeput. Ze besloten een supboard los te laten en samen verder te gaan op een supboard. Maar zelfs dat werkte niet. Volledig uitgeput peddelden ze naar een eiland, mij in spanning achterlatend terwijl ik vanaf de boot toekeek. Ik was klaar om in de dinghy te springen en naar hen toe te varen, maar de dinghy was nog omhoog gehesen en de buitenboordmotor was eraf gehaald vanwege de langere zeiltocht. Hoewel ik de dinghy nog in mijn eentje naar beneden zou kunnen krijgen, was het voor mij onmogelijk om de buitenboordmotor er in mijn eentje op te monteren. Ik bleef hulpeloos achter terwijl ik toekeek hoe ze worstelden om terug te keren naar de boot. Jeroen heeft het nog een keer in zijn eentje geprobeerd om naar de boot te paddelen, maar de stroming is gewoon te sterk. Ik heb uiteindelijk via VHF-radio de drie boten opgeroepen of er iemand was die kon helpen. Ik kreeg gelukkig een reactie van de catamaran “Another Summer”, die gelukkig hun dinghy in het water hadden liggen en waren bereid te helpen. Hij ging met zijn dinghy naar Jeroen en Rajesh en redden hen van het eiland. Tot onze verbazing vertelde hij dat ons andere supboard gevonden was door de motorboot genaamd “Super Duck” vlak naast hen. Hij was zo vriendelijk om ook ons supboard nog op te halen. We konden hem niet genoeg bedanken. We overhandigden als dank een fles rum en een fles rode wijn. Mijn mannen en beide supboards waren weer veilig aan boord. Wat een opluchting! Het was een avontuur dat we nooit zullen vergeten. De les die we geleerd hebben? Controleer altijd of je iets stevig heb vastgemaakt, anders strand je misschien op een eiland terwijl iemand anders op de boot achterblijft en teksten bedenkt voor een nieuw hit-song in plaats van een blog.

Het is een donkere en stormachtige nacht, de wind huilt en de golven beuken tegen onze boot als een dronken zeeman die uit de kroeg naar huis strompelt. Ondanks dat we stevig geankerd waren, konden we niet anders dan een gevoel van onbehagen voelen toen we op en neer stuiterden op de golven. We checkten verschillende keren buiten om er zeker van te zijn dat we niet de volgende ongelukkige zeilers waren die op de bodem van de oceaan belandden. Gelukkig hebben we de nacht veilig doorstaan en werden we wakker met een brak gevoel. We wisten dat we niet nog een nacht op die plek zouden blijven, dus we controleerden de windkaarten en konden koers zetten naar onze oorspronkelijke ankerplaats in Great Harbour Cay. Maar niet voordat Rajesh een aantal fantastische dronefoto’s en -video’s van de omgeving maakte.

Zodra we aankwamen in Great Harbour Cay, was onze eerste missie, het vinden van een supermarkt. Ons drinkwater had ineens een chemische smaak gekregen en we wilden niet het risico lopen ziek te worden. Na een tocht met een de dinghy en een wandeling van 45 minuten vonden we de supermarkt en sloegen we zoveel water in als we konden dragen. De echte helden van de dag waren de aardige locals die ons een lift in hun auto aanboden toen ze ons zagen met onze zware rugzakken. Terug op de boot waren we vastbesloten om het mysterie van het vervuilde water op te lossen. Jeroen en Rajesh zetten hun detectivehoed op en gingen aan de slag. Was het iets in de tank? Was het water in de jerrycan, die we erin hadden gedaan, niet goed (meest logische oorzaak)? Voor de zekerheid is er een waterslang met alg-aangroei vervangen voor een nieuwe en zetten we de watermaker aan om de tank opnieuw te vullen. Jeroen en Rajesh hebben niets bijzonders kunnen vinden en we vermoeden dat het water dat in de jerrycan zat, die we erin gedaan hebben niet goed was. De volgende drie dagen hadden we het genoegen om de mangroven van Shark Creek Inlet te verkennen. En laat me je vertellen, we waren schildpad-achtig verbaasd! We hebben nog nooit zoveel schildpadden bij elkaar gezien. Ze waren allemaal erg schuw, maar wie kan hen dat kwalijk nemen? Ze werden plotseling omringd door een aantal nieuwsgierige homo sapiens die rondvaren in hun territorium. We kregen zelfs een kleine haai, een gevlekte adelaarsrog en een pijlstaartrog te zien! En laten we het tjilpende koor van verschillende vogelsoorten niet vergeten. Mangroven zijn echt een bijzonder stukje natuur. Het is als de geheime schuilplaats van Moeder Natuur, vol fascinerende wezens en adembenemende schoonheid. 

Vanaf hier zeilen we alleen weer richting het zuiden, en vandaag zetten we koers naar Soldier Cay, dat ongeveer 8 zeemijl verderop ligt. Tijdens deze zeiltocht weten we een barracuda te vangen, en in plaats van hem terug te gooien, besluiten we hem te houden en als traktatie aan de haaien aan te bieden. Soldier Cay was een mooie ankerplaats en we hebben in tijden niet zoveel boten bij elkaar zien liggen. Rond 17.00 uur snijd ik de barracuda in kleine stukjes en hangen de kop aan een touw in het water. Ik gebruik geen vishaak omdat ik de haaien niet wil vangen. Het duurt ongeveer 20 minuten voordat de eerste haaien ons aas naderen. Twee verpleegsterhaaien en een Caribische rifhaai zwemmen ons tegemoet, eerst wat terughoudend, maar langzaam komen ze tot de achterkant van de boot waar ik je rustig stukjes barracuda kon geven. Ik was helemaal in onze nopjes met deze ontmoeting.

De volgende dag besluiten we de omgeving verder te verkennen en met onze dinghy in 30 minuten naar Hoffman’s Cay te varen. Zodra we het eiland bereiken, hebben we zin om de benen te strekken en besluiten een wandeling te maken naar weer een “Blue Hole”. De Bahama’s heeft er verscheidene. We komen uit bij een rotswand waar veel mensen vanaf springen, maar ontdekken ook een smalle weg die naar een grot leidt, wat een alternatieve manier is om het water in te gaan. De omgeving is mooi en de groene kleur van het water aan de randen geven deze “Blue Hole” een unieke uitstraling. Rajesh maakt een aantal mooi drone opnames. Daarna lopen we naar beneden en gaan Jeroen en Rajesh snorkelen. Ik besluit deze uit te zitten omdat mijn angst voor de zeemonsters in deze donkere diepte te groot is. Deze “Blue Hole”, zit vol met kleine visjes en oesters, en de groene algen die de diepte ingaan geven het gebied een uniek en boeiend aanzicht. Als we weer bij de dinghy zijn, vinden we het heerlijk om een verfrissende duik te nemen in het mooie heldere water van de zee. Nadat we genoeg hebben gezwommen, verkennen we graag nog wat meer de omgeving met de dinghy. Er is altijd iets nieuws te ontdekken en het is leuk om te zien wat er nog meer is. Uiteindelijk keren we terug naar de boot. Toen Jeroen de volgende dag het water in ging om de alg-aangroei van de romp te verwijderen kwam de verpleegsterhaai weer bij de boot voor zijn gratis maaltijd, Jeroen durft nog even in het water te blijven en de haai komt zelfs zo dichtbij dat hij hem zou kunnen aanraken. De romp schoonmaken moet maar even wachten. Over twee dagen zeilen we verder en zetten we koers naar het zuiden. We zijn verheugd om de meer zuidelijke eilanden van de Exuma’s te verkennen en al het moois te ontdekken dat ze te bieden hebben.