De Nederlandse versie staat onder de Engelse versie

Attention is the key, on every path we tread,
With every step, every word, every story we’ve said.
In foreign tongues, in unknown streets and lanes,
We learn to listen, to live in the moment’s gains.

So travel with an open heart, a mind set free,
For in every journey, lies a chance to grow, to learn, to be.
In silence, in clarity, in attention so pure,
We find the beauty of life, the journey that endures.

By Aagje

Have you ever grabbed the globe and admired how vast the Pacific Ocean is? As the largest and deepest of all the oceans on Earth, the Pacific Ocean covers approximately one-third of the Earth’s surface. From the Arctic in the north to Antarctica in the south, and from America in the east to Asia and Oceania in the west, it extends over an immense area. Known for its vastness and diverse marine life, the Pacific Ocean has long been an area of exploration and discovery.

I think the endless expanse of the sea and the idea of sailing for at least 30 days straight can be both a trial and a source of freedom for people. This mainly depends on their inner state and personal perspectives. The soothing waves under the boat, the endless horizon and the sky above invite us to reflect on life, the limitlessness of the world and our place in it, realizing how small we are. are in the immense universe.

The prospect of a month at sea often raises many questions. ‘What are you going to do all this time? Aren’t you going to be bored?’ are questions we often hear. To be honest, we don’t have a definitive answer yet, simply because this experience is new to us. But one thing is certain: a month at sea promises to be anything but boring.

During this crossing, Rajesh will mainly focus on creating reels that can be seen on our Instagram account @svmymotu, Facebook account svmymotu and YouTube channel svmymotu. It’s great to see him so enthusiastic, and it makes a nice change from the blogs and photos we share. Curious about what we have to offer? Feel free to take a look!

A day before our departure, we sailed to Otoque Island. There, the underwater ship was cleared of its algae layer by Jeroen and Rajesh while I tried to find a place to store the last groceries. A mix of joy, relief, and a dose of healthy tension is noticeable among family and friends, especially when the last calls are made and texts are sent. The fact that we have Starlink on board and that about ten other boats will leave tomorrow – with which we have created a WhatsApp group – and that we are therefore, not alone, makes a big difference to the peace of mind for many. I do wonder, now that Starlink makes contact with the world on the ocean possible, whether the loneliness and connection with nature that sailing across the great ocean brings is still really palpable. We’re going to experience it. Just before we go to bed, we feel the north wind starting to increase. Yes, with this wind, we can sail out of the Gulf of Panama. We are enthusiastically looking forward to this experience and everything the ocean has in store for us.

After a restless night and a final inspection round by Jeroen around the boat, we are ready for it. We offer Neptune a generous drink of rum as a token of respect and to ask for his blessing for a successful crossing. We conclude with a warm group hug and wish each other safe sailing, lots of inspiration and connection with the nature of the ocean. At 8.45 am, we weigh anchor and leave the bay on the engine. We spotted a large group of Pelicans, Gannets and Frigate Birds diving into the ocean, so we immediately cast our fishing rod. Only five minutes later, just as we were about to hoist our sails, we got a bite. Jeroen brings in the fish, and it turns out to be a Cero (king mackerel). What a beautiful start. Will we catch any fish during this sailing trip that we have not caught before?

When we can then hoist the sails, we turn off the engine. After we have rounded the island and adjusted the sails a number of times, an hour later, we sail on a downwind course to sail out of the Gulf of Panama. Weather forecasts indicate that we will have to deal with wind speeds of over 30 knots for more than an hour, and we choose not to set up the gennaker. We lag behind the other boats. When we still have wind speeds of 13 knots around half past four, we decide to hoist our gennaker. The next few hours we sailed at a nice speed of seven knots.

As I prepare dinner in the galley, a warm salad of zucchini, carrot, pepper, onion, garlic, coriander and tomatoes, together with the oven fish we caught that morning, I think back to the past week. Over the past week, we have tried to prepare ourselves as best as possible for the crossing, which raises an interesting question. “Can we really be fully prepared for the unknown, or is the ability to improvise and respond to unexpected situations as valuable a skill as preparation?” There are many aspects to consider, from navigation and weather forecasts to onboard supplies and safety measures. Despite all our efforts to prepare as thoroughly as possible, the unknown will always remain a factor that we cannot fully control or predict. No, I think that’s why a combination of preparation and improvisation gives the best chance of successfully navigating uncharted waters.

Jeroen calls me up to the top deck. The wind starts to increase and we take down the gennaker just in time. Within two minutes, the wind was already blowing at 23 knots. We adjust our course for strong winds and enjoy our first meal on this crossing. The wind will remain strong throughout the evening and night, even reaching 31 knots. We sail forward at a speed of 8-11 knots.

Rajesh takes over my watch during the night while the wind blows unabated. Jeroen takes over at 5 am. When checking the recent weather forecasts, we notice a change: the wind has shifted, and we have to adjust our course to the south to ensure that we do not end up in a windless area. We trim the sails and head south in the hope of finding more wind.

In the first 24 hours of our journey, we covered 167 nautical miles. However, due to our course to the northwest, we have now ended up in a windless area. We try to keep sailing as long as possible, even if our speed is only 2.6 knots.

Our sailboat has a 550-litre diesel tank, and we have another 100-litres in jerry cans on board. With this supply, we can sail approximately 1000 nautical miles. Since our entire journey is over 4,000 nautical miles, being economical with our fuel is crucial, and we try to minimize engine use. But when the wind disappears completely at half past two, we start the engine and sail 18 nautical miles further to the area where PredictWind predicts wind.

After two and a half hours of motoring, expecting that we would be in an area with more than 20 knots of wind according to Predictwind, the weather models turned out to be wrong. We switch off the engine and let ourselves be carried along by the waves and current at a leisurely speed of 1.5 to 2 knots. We experiment with different sail combinations, but the sea seems to follow its own rhythm. Instead of forcing, we choose patience. Suddenly a shark fin appears next to the boat, and moments later a shark jumps out of the water and lands on its back. We did not expect this during this sailing trip.

As we sail further out into the ocean, we are confronted with a unique experience of being isolated from the outside world. Surrounded by the vastness of the Pacific Ocean, it can be easy to feel lonely, far away from all that is familiar. The endless horizon offers a sense of infinity that can be both overwhelming and inspiring. But amid this vastness, we also find a deep connection, not only with each other but also with the nature around us. The waves that carry our boat, the wind that fills our sails, and the stars that light our way remind us of the essential connection between people and nature. It is a paradoxical experience in which feelings of loneliness and connection coexist, and the boundary between the two is often blurred. These contradictions challenge us to think more deeply about our relationship with the world around us and how we relate to the greater whole of the universe.

We have been on the ocean for ten days now, and the atmosphere on board is excellent. So far, we have been very lucky with the weather, wind, waves and currents. Although we are not sailing as fast as expected, averaging about 120 NM per day instead of the expected 150 NM, we are pleased with our progress.

Of course, there are also less fun tasks on board. At first we thought: ‘Oh, how nice, we have ‘guests’ on board: the gannet birds.’ As if they had received an invitation and were shouting it verbally through the air. At first, there were one or two, but eventually, there were fourteen of them spending the night on our bowsprit. They have a very special way to thank us: with a ‘gift’ of bird shit everywhere on the deck. It almost seems like they were competing among themselves to see who could produce the best shot! But hey, it’s all part of marine life, and it keeps us connected to nature. This is what we wanted!

Fishing is not going as well as we hoped. After nine days of fishing with two rods behind the boat, we finally had success when we were near the Galapagos Islands. There, we managed to catch a blackfin tuna. While hauling in the tuna, Jeroen suddenly saw a shark appear near the boat. Not much later, we saw about fifteen sharks and a large school of tuna swimming nearby.

We only catch what we can eat in the next two days, as our freezer is still full of meals I prepared in advance. Rajesh took out the GoPro and took some pictures underwater.

After your body gets used to the rhythm on board after the first two days, everyone will have more energy and feel fitter again. We have learned that you cannot always rely on the weather forecasts. After nine days of sailing, we arrived at the Galapagos Islands, and we enjoyed many things along the way. Life on board is far from boring; we are constantly busy with various activities that fill our days.

The weather plays an important role during our sailing trip. We monitor the weather forecasts three times a day and adjust our route if necessary. Ideally, we keep sail changes to a minimum, but due to the variable wind direction, we adjust our sails almost daily. In addition to the mainsail and Mizzen sail, we regularly hoist the Gennaker and sometimes also the Mizzen Gennaker or the Genoa.

Self-care is essential during this crossing. This includes adequate rest between our on-call shifts, personal hygiene, adequate water intake and healthy eating. I bake fresh bread every morning. For lunch, I often make tuna, egg or chicken salads to put on bread. Every now and then, I spoil the men with omelettes or sausages, depending on what they feel like.

In the evening, dinner is the highlight of the day. I prepare a variety of dishes ranging from different vegetable curries. For this, I use fresh ingredients that we have on board, both in madras and coconut milk variants. These dishes can be vegetarian or with fish or chicken. About 90% of all meals are Indian, and the Dahl and Biryani are certainly not missing. When I feel like having Mexican food, I make chili con carne and Italian cuisine with various pasta dishes, which are also regularly on the menu.

Our sailboat also requires constant maintenance. Jeroen carries out daily inspections to assess whether preventive maintenance is required on the engine, sails, lines, and stays. We also check our power supply daily and ensure that the solar panels generate sufficient energy. If necessary, we turn on the generator.

So far we have made several minor repairs, such as cleaning the watermaker hoses and repairing a torn gennaker sock. Jeroen also repaired a defective toilet handle.

Relaxation and reflection are important during this long journey. We find time for reading, writing, self-reflection and fishing. In addition, we enjoy the view of the ocean, observe marine life and admire beautiful sunsets. Rajesh takes photos and videos every day to create a movie of our adventures while I write the blogs. The videos can be seen on YouTube, Instagram and Facebook.

During our sailing trip so far, we have learned to appreciate the beauty of simple moments that life on board brings. Catching a fish, baking fresh bread, or even enjoying a beautiful sunset can bring a deep sense of satisfaction and happiness. These moments remind us that happiness can often be found in the little things and that meaningful experiences don’t always have to be grand and compelling. It is these simple, everyday moments that add colour to our sailing journey and help us to reflect on what is really important in life.

A third of our journey is over, and we are already seeing fewer birds, a sign that we are getting further away from land. Fair winds!

Op zee: Een maand van avontuur, uitdagingen, reflectie en verbondenheid

In de stille schaduw van verre oorden, 
vinden we rust en kalmte in morgen.
Reizen leert ons de kunst van het stilstaan,
Te midden van chaos, om stilte te verstaan.

De wereld draait, zo snel en zo vlug,
maar reizen leer ons, in de stroom, een moment van rust
In de stilte van de bergen, de zachte zeeën kust, 
vinden we duidelijkheid, een innerlijke rust. 

Aandacht is de sleutel, op elk pad dat we bewandelen,
met elke stap, elk woord, elk verhaal dat we vertellen.
In vreemde talen, in onbekende straatjes en stegen, 
leren we te luisteren, in het moment te leven.

Dus reis met een open hart, een geest die vrij,
Voor in elke reis, ligt een kans om te groeien, te leren, te zijn. 
In stilte, in duidelijkheid, in aandacht zo puur,
vinden we de schoonheid van het leven, de reis die duurt. 

By Aagje

Heb je ooit de aardbol vastgepakt en bewonderd hoe uitgestrekt de Grote Oceaan is? Als de grootste en diepste van alle oceanen op aarde, beslaat de Stille Oceaan ongeveer een derde van het aardoppervlak. Van het Noordpoolgebied in het noorden tot Antarctica in het zuiden, en van Amerika in het oosten tot Azië en Oceanië in het westen, strekt het zich uit over een immens gebied. De Stille Oceaan staat bekend om zijn uitgestrektheid en gevarieerde zeeleven, en is lange tijd een gebied van verkenning en ontdekking geweest.

Ik denk dat de eindeloze uitgestrektheid van de zee en het idee om minimaal 30 dagen achtereen te zeilen zowel een beproeving als een bron van vrijheid kan zijn voor mensen. Dit is voornamelijk afhankelijk van hun innerlijke gesteldheid en persoonlijke perspectieven.De rustgevende golven onder de boot, de eindeloze horizon en de hemel daarboven nodigen uit tot reflectie over het leven, de onbegrensdheid van de wereld en onze plek daarin, waarbij we beseffen hoe klein we zijn in het immense universum. 

Het vooruitzicht van een maand op zee roept vaak vele vragen op. ‘Wat ga je al die tijd doen? Ga je je niet vervelen?’ zijn vragen die we vaak horen. Eerlijk gezegd hebben we nog geen definitief antwoord, simpelweg omdat deze ervaring nieuw voor ons is. Maar één ding is zeker: een maand op zee belooft allesbehalve saai te worden. 

Tijdens deze overtocht zal Rajesh zich vooral richten op het creëren van reels die te zien zijn op ons Instagram-account @svmymotu, Facebook account svmymotu en op ons YouTube-kanaal svmymotu. Het is geweldig om hem zo enthousiast bezig te zien en het vormt een leuke afwisseling naast de blogs en foto’s die we delen. Benieuwd naar wat we te bieden hebben? Neem gerust een kijkje!

Een dag voor ons vertrek zijn we naar Otoque eiland gevaren. Daar werd het onderwaterschip nog ontdaan van zijn algen-laagje door Jeroen en Rajesh, terwijl ik een opbergplek probeerde te vinden voor de laatste boodschappen. Een mix van blijdschap, opluchting en een dosis gezonde spanning is merkbaar bij zowel ons als bij familie en vrienden wanneer de laatste belletjes worden gepleegd en appjes worden verzonden. Dat we Starlink aan boord hebben en dat er nog zo’n tien andere boten morgen zullen vertrekken – waarmee we een WhatsApp-groep hebben aangemaakt – en we dus niet alleen zijn, scheelt een boel voor de gemoedsrust bij velen. Ik vraag me wel af nu Starlink het contact met de wereld op oceaan mogelijk maakt of de eenzaamheid en verbondenheid met de natuur, dat zeilen over de grote oceaan met zich meebrengt nog wel echt voelbaar is. We gaan het meemaken. Vlak voordat we naar bed gaan, voelen we dat de noordenwind begint toe nemen. Ja, met deze wind kunnen we de Golf van Panama uitzeilen. Vol enthousiasme kijken we uit naar deze ervaring en naar alles wat de oceaan voor ons in petto heeft.

Na een rusteloze nacht en een laatste inspectieronde van Jeroen rond de boot zijn we er helemaal klaar voor. Wij bieden Neptunus een royale slok rum als blijk van respect en om zijn zegen te vragen voor een voorspoedige overtocht. We sluiten af met een warme groepsknuffel en wensen elkaar een behouden vaart, veel inspiratie en verbondenheid met de natuur van de oceaan teen . Om 08.45 uur lichten we het anker op en verlaten we de baai op de motor. We spotten een grote groep Pelikanen, Jan van Gent en Fregatvogels die in de oceaan duiken, waardoor we meteen onze vishengel uitwerpen. Slechts vijf minuten later, terwijl we net onze zeilen willen hijsen, hebben we beet. Jeroen haalt de vis binnen en het blijkt een Cero (koningsmakreel) te zijn. Wat een mooi begin. Zullen we tijdens deze zeiltocht nog vissen vangen die we niet eerder hebben gevangen?

Als we daarna de zeilen kunnen hijsen, zetten we de motor uit. Nadat we het eiland hebben gerond en de zeilen een aantal keren hebben bijgesteld, zeilen we een uurtje later met een voor-de-windse koers om de Golf van Panama uit te zeilen. Weersvoorspellingen geven aan dat we meer dan een uur te maken krijgen met windsnelheden van boven de 30 knopen, en kiezen we ervoor om de gennaker niet op te zetten. We blijven wat achter op de andere boten. Als we rond half vier nog steeds windsnelheden van 13 knoppen hebben, besluiten we toch onze gennaker te hijsen. De volgende paar uur zeilen met een mooie snelheid van zeven knopen. 

Terwijl ik het eten aan het bereiden ben in de galley, een warme salade van courgette, wortel, paprika, ui, knoflook, koriander en tomaten, samen met de vis uit de oven die we die ochtend hadden gevangen, denk ik terug aan de afgelopen week. De afgelopen week hebben we ons zo goed mogelijk proberen voor te bereiden op de oversteek, wat een interessante vraag oproept. “Kunnen we echt volledig voorbereid zijn op het onbekende, of is het vermogen om te improviseren en te reageren op onverwachte situaties een even waardevolle vaardigheid als voorbereiding?” Er zijn tal van aspecten waarmee rekening moet worden gehouden: van navigatie en weersvoorspellingen tot voorraden aan boord en veiligheidsmaatregelen. Ondanks al onze inspanningen om ons zo grondig mogelijk voor te bereiden, blijft het onbekende altijd een factor die we niet volledig kunnen controleren of voorspellen. Nee ik denk dat daarom een combinatie van voorbereiding en improvisatie de beste kans geeft om succesvol te navigeren door onbekende wateren. 

Jeroen roept me naar bovendeks. De wind begint toe te nemen en we halen net op tijd de gennaker neer. Binnen twee minuten waait het al met 23 knopen. We passen onze koers aan voor ruime wind en genieten van onze eerste maaltijd op deze overtocht. De wind blijft de hele avond en nacht krachtig, en bereikt zelfs 31 knopen. Met een snelheid van 8-11 knopen varen we vooruit.

Rajesh neemt mijn wacht over tijdens de nacht, terwijl de wind onverminderd doorwaait. Jeroen neemt het roer over om 5 uur ‘s ochtends. Bij het checken van de recente weersvoorspellingen merken we een verandering: de wind is gedraaid en we moeten onze koers naar het zuiden aanpassen, om ervoor te zorgen om niet in een windstil gebied terecht te komen. We trimmen de zeilen en zetten koers naar het zuiden in de hoop meer wind te vinden.

In de eerste 24 uur van onze reis hebben we 167 zeemijlen afgelegd. Echter, door onze koers naar het noordwesten zijn we nu in een windstil gebied beland. We proberen zo lang mogelijk te blijven zeilen, zelfs als onze snelheid slechts 2,6 knopen is.

Onze zeilboot heeft een dieseltank van 550 liter en we hebben nog eens 100 liter in jerrycans aan boord. Met deze voorraad kunnen we ongeveer 1000 zeemijlen varen. Aangezien onze volledige reis meer dan 4000 zeemijlen bedraagt, is zuinig zijn met onze brandstof cruciaal en proberen we het gebruik van de motor te minimaliseren. Maar wanneer om half twee de wind volledig wegvalt, starten we de motor en varen we 18 zeemijlen verder naar het gebied waar PredictWind wind voorspelt

Na tweeënhalf uur varen op de motor, verwachtend dat we volgens Predictwind in een gebied zouden zijn met ruim 20 knopen wind, blijken de weermodellen ongelijk te hebben. We schakelen de motor uit en laten ons voortdrijven door de golven en stroming met een rustige snelheid van 1,5 à 2 knopen. We experimenteren met verschillende zeilcombinaties, maar de zee lijkt haar eigen ritme te volgen. In plaats van te forceren, kiezen we voor geduld. Plotseling verschijnt er een haaienvin naast de boot, en even later springt er een haai uit het water en landt op zijn rug. Dit hadden we niet verwacht tijdens deze zeiltocht. 

Terwijl we verder de oceaan op zeilen, worden we geconfronteerd met een unieke ervaring van geïsoleerd zijn van de buitenwereld. Omringd door de uitgestrektheid van de Stille Oceaan, kan het gemakkelijk zijn om je eenzaam te voelen, ver weg van alles wat vertrouwd is. De eindeloze horizon biedt een gevoel van oneindigheid dat zowel overweldigend als inspirerend kan zijn. Maar te midden van deze uitgestrektheid vinden we ook een diepe verbondenheid, niet alleen met elkaar maar ook met de natuur om ons heen. De golven die onze boot dragen, de wind die onze zeilen vult, en de sterren die onze weg verlichten, herinneren ons aan de essentiële verbondenheid tussen mens en natuur. Het is een paradoxale ervaring waarbij gevoelens van eenzaamheid en verbondenheid naast elkaar bestaan, en waarbij de grens tussen beide vaak vervagen. Deze tegenstellingen dagen ons uit om dieper na te denken over onze relatie met de wereld om ons heen en hoe we ons verhouden tot het grotere geheel van het universum.

We zijn nu tien dagen onderweg en de sfeer aan boord is uitstekend. Tot nu toe hebben we veel geluk gehad met het weer, de wind, de golven en de stromingen. Hoewel we niet zo snel zeilen als verwacht, met een gemiddelde van ongeveer 120 NM per dag in plaats van de verwachte 150 NM, zijn we tevreden met onze voortgang.

Natuurlijk zijn er ook minder leuke taken aan boord. In het begin dachten we: ‘Ach, hoe leuk, we hebben ‘gasten’ aan boord: de jan-van-gent vogels.’ Alsof ze een uitnodiging hadden gekregen en dit mondeling door de lucht verder schreeuwden. Eerst waren het er één of twee, maar uiteindelijk zaten ze er met zijn veertienen op onze boegspriet te overnachten.  Ze hebben een hele speciale manier om ons te bedanken: met een ‘cadeautje’ van vogelstront echt overal op het dek. Het lijkt bijna alsof ze onderling een wedstrijdje deden om te zien wie de beste ‘shot’ kon produceren! Maar ach, het hoort allemaal bij het zeeleven en het houdt ons verbonden met de natuur. Dit wilden we toch!

Het vissen verloopt minder voorspoedig dan gehoopt. Na negen dagen met twee hengels achter de boot te hebben gevist, hebben we eindelijk succes toen we in de buurt van de Galapagoseilanden waren. Daar wisten we een zwarte vin tonijn te vangen. Tijdens het binnenhalen van de tonijn zag Jeroen plotseling een haai bij de boot verschijnen. Niet veel later zagen we ongeveer vijftien haaien en een grote school tonijn in de buurt zwemmen.

We vangen alleen wat we kunnen opeten in de komende twee dagen, gezien onze vriezer nog vol zit met maaltijden die ik van tevoren heb bereid. Rajesh pakte de GoPro erbij en maakte onderwater enkele opnames.

Nadat je lichaam na de eerste twee dagen aan het ritme aan boord is gewend, krijgt iedereen meer energie en voelt zich weer fitter. We hebben geleerd dat je niet altijd kan vertrouwen op de weersvoorspellingen. Na negen dagen zeilen waren we bij de Galapagos eilanden en zover hebben we onderweg van veel dingen genoten. Het leven aan boord is verre van saai; we zijn constant bezig met diverse activiteiten die onze dagen vullen.

Het weer speelt een belangrijke rol tijdens onze zeiltocht. We monitoren de weersvoorspellingen drie keer per dag en passen indien nodig onze route aan. Idealiter beperken we zeilwijzigingen tot een minimum, maar door de variabele windrichting passen we onze zeilen vrijwel dagelijks aan. Naast het grootzeil en mizzenzeil hijsen we regelmatig de genakker, en soms ook de mizzen genakker of de Genoa.

Zelfzorg is essentieel tijdens deze oversteek. Dit omvat voldoende rust tussen onze wachtdiensten, persoonlijke hygiëne, voldoende waterinname en gezond eten. Elke ochtend bak ik vers brood. Voor de lunch maak ik vaak tonijn-, eier-, of kip salades om op brood te doen. Af en toe verwen ik de mannen met omeletten of knakworstjes, afhankelijk van waar ze zin in hebben.

‘s Avonds is het diner het hoogtepunt van de dag. Ik bereid een scala aan gerechten, variërend van verschillende groentecurry’s. Hiervoor gebruik ik verse ingrediënten die we aan boord hebben, zowel in een madras- als kokosmelk variant. Deze gerechten kunnen vegetarisch zijn, of met vis of kip. Ongeveer 90% van alle maaltijden zijn Indiaas, en daarbij ontbreken de Dahl en Biryani zeker niet. Als ik zin heb in Mexicaans, maak ik Chili Con Carne en ook de Italiaanse keuken met diverse pastagerechten staat regelmatig op het menu.

Onze zeilboot vereist ook voortdurend onderhoud. Jeroen voert dagelijkse inspecties uit om te beoordelen of er preventief onderhoud nodig is aan onder andere de motor, zeilen, lijnen en verstaging. We controleren ook onze stroomvoorziening dagelijks en zorgen ervoor dat de zonnepanelen voldoende energie opwekken. Indien nodig zetten we de generator aan.

Tot nu toe hebben we verschillende kleine reparaties uitgevoerd, zoals het reinigen van de slangen van de watermaker en het herstellen van een gescheurde sok van de gennaker. Jeroen heeft ook een defecte toiletgreep gerepareerd.

Ontspanning en reflectie zijn belangrijk tijdens deze lange reis. We vinden tijd voor lezen, schrijven, zelfreflectie en vissen. Daarnaast genieten we van het uitzicht over de oceaan, observeren we het zeeleven en bewonderen we prachtige zonsondergangen. Rajesh maakt dagelijks foto’s en video’s om een filmpje van onze avonturen te creëren, terwijl ik de blogs schrijf. De filmpjes zijn te zien op Youtube, Instagram en Facebook. 

Tijdens onze zeiltocht tot nu toe hebben we geleerd om de schoonheid te waarderen van eenvoudige momenten die het leven aan boord met zich meebrengt. Het vangen van een vis, het bakken van vers brood, of zelfs het genieten van een prachtige zonsondergang kunnen een diep gevoel van voldoening en geluk brengen. Deze momenten herinneren ons eraan dat geluk vaak te vinden is in de kleine dingen, en dat betekenisvolle ervaringen niet altijd groots en meeslepend hoeven te zijn. Het zijn deze eenvoudige, alledaagse momenten die kleur geven aan onze zeiltocht en ons helpen om te reflecteren op wat werkelijk belangrijk is in het leven. 

Een derde van onze reis zit erop en we zien al minder vogels een teken dat je verder en verder van land verwijderd bent. Fair winds!